Het parcours werd angstvallig geheim gehouden door de organisatie, maar Dwars door het Hageland staat natuurlijk gekend om zijn onverharde grindwegen en slingerende weggetjes in Vlaams-Brabant. Martin Salmon, Gilles De Wilde, Thibault Guernalec, Stijn De Bock, Stjin Appel en Stijn Daemen maakten de lange vlucht vol.

Met zo’n zestig kilometer te gaan, brak het peloton in stukjes bij de eerste grote onverharde strook. De lange vluchters werden ook uit elkaar geslagen, met enkel De Wilde en Daemen die overbleven vooraan in de koers. Veldrijder Toon Aerts snelde even later naar het duo en nam in enkele schuifjes een aantal aanvallers mee. Zo schoven ook Jannik Steimle, Nils Eekhoff en Jan-Willem van Schip mee.

Aanval Rickaert en Eekhoff

Op de slechtste strook op het parcours, het Prinsenbos, zette Deceuninck-Quickstep de gas open. Florian Sénéchal trok het peloton andermaal in stukken, sprinters Alvaro Hodeg en Tim Merlier lieten zich niet verrassen en zaten goed vooraan. De versnelling leek de kopgroep te neutraliseren, maar uiteindelijk slaagde het peloton niet in de jump. Met nog 28 kilometer te gaan zette Jonas Rickaert samen met Nils Eekhoff door op één van de stoffige stroken. Door hun actie diepte de voorsprong uit tot een dikke minuut. Het duo vond elkaar en reed veertig seconden weg van hun eerdere lotgenoten.

Een nieuwe passage van het Prinsenbos deed extra pijn bij Eekhoff, de gedeklasseerde beloftewereldkampioen van vorig seizoen. De Nederlander moest een ijzersterke Rickaert even laten rijden, maar onze landgenoot besefte dat hij zijn compagnon de route nog goed kon gebruiken richting Diest. Rickaert geraakte op de laatste gravelstrook op de Demerdijk niet af van zijn metgezel, ook al knalde die nog bijna van zijn fiets op een diepe put.

De Citadel, dan maar. Rickaert slaagde er daar wel in om Eekhoff af te slaan en dokkerde op de steentjes naar de mooiste overwinning van zijn carrière. Eekhoff werd tweede, Vermeersch sprintte nog naar de derde plaats.