Nadat Paul Magnette en Bart De Wever maandag hun ontslag als preformateurs hadden aangeboden aan de koning, heeft die eerst een gesprek gehad met alle partijen die nog in aanmerking komen voor een plaats in de nieuwe regering. Dat zijn N-VA, de liberale, socialistische en christendemocratische partijen, de groenen en Défi.

Daarop heeft de koning het ontslag van de preformateurs De Wever (N-VA) en Magnette (PS) aanvaard en meteen Egbert Lachaert in de ring gestuurd. Lachaert is gevraagd om ‘de nodige initiatieven te nemen met als doel een regering met een brede meerderheid in het parlement te vormen’, aldus het Paleis.

Lachaert heeft de opdracht aanvaard en wordt voor een eerste verslag bij de koning verwacht over tien dagen, op 28 augustus. ‘In moeilijke tijden moet de politiek haar meningsverschillen overstijgen’, zegt Lachaert. ‘We hebben nog enkele weken om een volwaardige regering te maken, ten dienste van de bevolking. Ik heb de opdracht van de koning aanvaard. Deze zal in alle discretie uitgevoerd worden, om zo het nodige vertrouwen tussen partijen tot stand te brengen’.

Over de mogelijke samenstelling laat Lachaert zich niet uit. Hij houdt het bij een regering ‘met een breed draagvlak en een evenwichtig beleid.’

De keuze is opmerkelijk. Vrijdag liep een poging van De Wever en Magnette om een paars-gele regering te vormen vast op de houding van de liberalen. De Wever en Magnette hadden een akkoord om samen met de christendemocraten en de SP.A een regering te vormen. Ze wilden er nog één partij bij: Open VLD. Maar voorzitter Lachaert wou niet zomaar meestappen in dat verhaal. Enerzijds omdat de partij er ook de MR bij wil, anderzijds omdat de partij veel vragen had bij het pre-akkoord van De Wever en Magnette.

Het lijkt wel dat het paleis denkt ‘potje breken, potje betalen’. Als Lachaert de vorige formatiepoging heeft doen mislukken, mag hij het nu eens zelf proberen.

De laatste kans

Lachaert heeft alvast de formatiepoging in handen die hij maandag in deze krant beschreef als ‘de formatie van de laatste kans’.

Hij zei toen: ‘Ik denk toch dat een (nieuwe, koninklijke) opdracht nu best door de centrumpartijen wordt gedragen. Ze kunnen het best bruggen bouwen. Of dat vanuit premier Wilmès zelf moet vertrekken? Dat kan. In elk geval is de deadline duidelijk. Tegen 17 september, wanneer Wilmès opnieuw het vertrouwen vraagt in de Kamer, moet de huidige regering vervangen of versterkt worden. De ­komende weken wordt het echt money time. Nu wacht de formatie van de laatste kans.’