Flashback naar negentien juli 2019. Wout van Aert duikt als een bezetene de laatste kilometer in van de lastige individuele tijdrit in en om Pau. In zijn nationale driekleur ook, voor het eerst. In een scherpe bocht naar rechts blijft de Kempenaar aan een uitsteeksel van een dranghekken hangen. De gevolgen zijn zwaar: de spieren van zijn rechterdijbeen zijn aan gort. Een slechte behandeling in een Frans ziekenhuis kost hem bijna zijn carrière. Maar Van Aert vecht terug: revalidatie door transpiratie. Het loont. Dertien maanden én zeges in Strade Bianche, Milaan-Sanremo en een rit in de Dauphiné verder is hij alweer de uitgesproken favoriet om zichzelf op te volgen.

Of met deze eerste tijdrit een verwerkingsproces wordt afgesloten? Het goudhaantje van Jumbo-Visma monkelt, vindt van niet. In de podcast van In Het Wiel vertelde hij eind mei nochtans hoe hij afgelopen winter op het eerste trainingskamp in Alicante niet op zijn tijdritfiets wilde stappen, overtuigd als hij was dat hij met de fiets van de fatale val op weg moest. Die angst ligt achter hem. “Ik heb niet het gevoel dat ik mij moet verzoenen met het tijdrijden”, vertelt hij. “Het is niet omdat ik in één tijdrit zwaar gevallen ben, dat de discipline mijn zwart beest is geworden. Ik vind het gewoon jammer dat ik die trui zo weinig heb kunnen laten zien. Ik ben als prof reeds vier keer nationaal kampioen geworden: drie keer in het veld, één keer als tijdrijder. En toch heb ik maar één dag in de driekleur rondgereden en dat was geen goede herinnering. Als veldrijder was ik of wereldkampioen, of leider in de wereldbeker. Kortom, ik wil die trui ook eens gewoon kunnen dragen.”

Campenaerts

Door gekende omstandigheden staat zijn grootste concurrent, Remco Evenepoel, aan de kant. Ook Yves Lampaert moet geblesseerd toekijken. Toch ligt de nationale titel niet voor het oprapen. “De werelduurrecordhouder wordt een te duchten concurrent”, weet Van Aert. “Dit is de specialiteit van Campenaerts. Verder is er nog Thomas De Gendt. Als hij goed is, is hij heel goed. Het is jammer voor het BK dat zoveel goede tijdrijders verstek moet geven. Het niveau van vorig jaar lag enorm hoog. Net daarom was ik zo trots op die overwinning.”

Tijdrijden vergt veel specifieke training. Net die ontbeert Van Aert. “Ik heb te weinig met mijn tijdritfiets getraind om perfect voorbereid te zijn. Ik zal zeker in het nadeel zijn tegenover Victor die dagelijks met zijn tijdritfiets op pad is. Het is best mogelijk dat ik een sterke tijdrit rijd en toch niet win.”

Van Aert maakte recentelijk vooral indruk in de cols. Vaak gaat dit ten koste van tijdritcapaciteiten. “Dat zal dan vandaag moeten blijken”, lacht Van Aert. “Al hoop ik natuurlijk van niet. Uiteindelijk zijn de inspanningen vergelijkbaar. Om in detail te treden: om een goede tijdrit te rijden heb je een hele hoge treshold (lactaatdrempel, red) nodig en die heb ik zeker. Ik mis enkel de specifieke training op de fiets zelf. En net daar ligt de kwaliteit van Victor. Hij zit enorm gestroomlijnd op de fiets en maakt zo winst.”

En de motivatie, na zijn reeks zeges? “Als ik eerlijk ben: als je die overwinningen ziet, dan wordt een BK net iets minder belangrijk. Het voordeel is dan weer dat ik het BK niet nodig heb om indruk te maken. Wat niet betekent dat ik minder gemotiveerd ben. Het zou een leuk vervolg zijn. Maar een eventuele titel gaat geen verschil maken over hoe ik op het seizoen terugblik.”

WK-selectie

Aan het EK kan Van Aert volgende week niet deelnemen wegens het veto van zijn ploeg. Ook de WK-tijdrit in Aigle/Martigny was geen optie aangezien die samenviel met het einde van de Tour. Nu het WK geannuleerd is en er een nieuwe locatie zit aan te komen, kan het misschien wel. “Ik heb lang tijd gehoopt dat de WK-tijdrit in Martigny zou verplaatst worden omdat het een parcours was dat me lag. Nu weet ik niet hoe het parcours eruit zal zien en wacht ik het nieuws af. In dit korte, gebalde seizoen heb ik geleerd niet te ver vooruit te kijken. Vandaag het BK tijdrijden, straks de Tour. Verder ligt mijn focus niet.”

Koksijde

De locatie heeft weinig geheimen. Veldrijders kennen de weg naar Koksijde blindelings en Van Aert heeft er genoeg prijzen gepakt. “Twee keer de wereldbeker in het veld gewonnen, één keer Belgisch kampioen. Maar ik heb er ook verloren. Parcourskennis heb ik wel, denk ik. Het lijkt mij een snel parcours. Heeft Victor het de voorbije dagen al verkend? Er zijn wel meer tijdritten die hij uitgebreid heeft verkend en waar hij alsnog ten val is gekomen.”