Verschillende parlementsleden wezen er tijdens de commissievergadering op dat de directies van de woonzorgcentra de gezondheid en het welzijn van hun bewoners moeten proberen te verzoenen. ‘Ze staan voor een ontzettend moeilijke afweging: hoe kunnen ze er aan de ene kant voor zorgen dat er zo weinig mogelijk bewoners overlijden aan covid-19, en aan de andere kant een zo humaan mogelijke bezoekregeling uitwerken?’, vatte Lorin Parys (N-VA) het samen.

Beke wees erop dat er richtlijnen bestaan voor bezoekersregelingen, maar dat de woonzorgcentra instaan voor de praktische uitwerking ervan. De voorwaarden om bezoek in veilige omstandigheden mogelijk te maken, zijn in ieder geval vervuld, zei hij. Het gaat om zaken als mogelijkheid tot testen en de beschikbaarheid van artsen.

Die voorwaarden maken volgens Beke een ‘leefbare situatie’ in elk woonzorgcentrum mogelijk, maar toch krijgt ook hij naar eigen zeggen signalen van te strenge bezoekregelingen. ‘Daarom heb ik de Taskforce gevraagd een evaluatie te maken van de manier waarop de bezoekregelingen vandaag worden toegepast.’

‘Je kunt de woonzorgcentra dichtplamuren, maar is dat wat we willen?’, vroeg Beke retorisch. ‘Een nulrisico bestaat niet, maar we kunnen er wel voor zorgen dat het risico maximaal beperkt wordt, door de voorwaarden maximaal in te vullen.’ Beke riep ook op om voorbeelden van goede bezoekersregelingen naar boven te brengen.

Kritiek als dat de overheid niet of te weinig over het welzijn van de rusthuisbewoners zou spreken, legde Beke naast zich neer. Ann De Martelaer (Groen) noemt dat de ‘blinde vlek’ van het beleid, maar Beke reageerde dat hij ‘als een van de eersten publiek gezegd (heeft) dat mensen kunnen sterven aan corona, maar ook aan eenzaamheid’. De Martelaer herhaalde de vraag om kleurcodes in te voeren als ‘handvatten’ voor bezoekregelingen, maar daarvoor wacht Beke op advies van de Risk Assessment Group (RAG) en de Risk Management Group (RMG).

Katrien Schryvers (CD&V) pleitte in de commissie voor een gegarandeerd bezoekrecht, een pleidooi dat gesteund werd door Hannes Anaf (sp.a). ‘Een bezoekverbod, zelfs al is het maar tijdelijk, is disproportioneel’, zei Schryvers. ‘Het mag ook niet dat bewoners in angst leven over een mogelijk nieuw bezoekverbod als er een besmetting zou worden vastgesteld.’