Tijdens het verwerken van eigen appeloogst, luister ik naar Klara: ‘Onderweg naar Compostella’.De radioreporter wandelt samen met een geherderde schaapskudde. Zij passeren een kerkhof.“Hier ligt mijn vrouw begraven, nog geen veertig jaar!” zegt de herder. “Weet je wat ik op haar grafsteen liet beitelen?... HEB LIEF! Het enige wat telt. Zo was zij.” Sterk!Op tafel ligt ‘n officiële brief aan ons geadresseerd: ‘Op 4 september 2020 viert u uw Gouden Bruiloft!... Moge het ondanks deze toch wel bizarre tijd, voor u een fijne dag zijn.’ Met felicitaties, ondertekend: Michel Carlier, gouverneur wd.

51 Zutendaalse echtparen vieren in 2020 hun bijzonder huwelijksjubileum. Tel daarbij nog tientallen teleurgestelde communicanten + ouders + grootouders, die zich verheugden op het allermooiste feest. Helaas corona speelt de baas, treurigheid alom. Soms zelfs tragisch, wanneer afscheid van dierbaren mèt mondmaskers moet gebeuren. Triestig.

Ook onze feestplannen zijn opgeborgen. Manlief is er niet rouwig om: “Moet ik daarbij zijn?”Als vrouw ondertekende je destijds: ‘Ik zal u volgen en gehoorzamen (!))’. Een riskant ‘Ja-woord’!‘Op elk potje past ‘n dekseltje!’ Dat klopt. Maar, hebt u al eens vastgesteld hoè verschillend potjes van dekseltjes zijn? Tegenstellingen, complementair èn spannend! Maaslandse ‘reisduif’ trouwde Kempische ‘huismus’. Zelf honkvast, moest ik emigreren van Genk naar Zutendaal. Nu 5O jaar geleden, huurden wij ‘n appartement tegenover Zutendaal-kerk. Vandaar vertrok manlief naar zijn werk. Ik leerde tellen in guldens. Waar is die tijd naartoe? Als alles goed gaat vliegen jaren voorbij, , anders kruipen uren,… Mijmeringen tijdens het appelen schillen.

Onze appelboom blijft vruchten dragen: zoet-zuur, gaaf, soms gekneusd. Symbolen voor een rijkgevuld huwelijksleven? Wij kregen het jonge fruitboompje ‘op de koop toe’, bij het huis dat wij kochten. 1973: zoekertje in ‘Het Belang van Limburg’, ‘Eigendom te koop’. Bij slagerij Albert Geusens mocht ik ‘bellen’. Toen de koop gesloten werd, voelde ik mij ècht getrouwd: manlief + 2 kinderen + lening voor oud huis. Dàt verbouwen kostte ‘bloed, zweet en tranen’. “Wat? Leggen ze hier nog ‘n nieuw dak op? Opstoken dat kot!” Huisvuilophalers gaven duidelijk advies! Een sobere start, waarin we steeds gelukkiger werden.

Kinderen, kleinkinderen ‘proeven’ hier het ‘groenste snoepje’. ‘Ons t-huis’ werd voor velen ‘n warm nest in ‘n warm dorp. Van waaruit oogstappeltjes verdeeld worden, als hapjes geluk. Voor hen die meegroeiden met ons huwelijk. Zij die nabij bleven in schrale oogstjaren, die ons troostten bij ‘kneuzingen’. Met hen willen wij toosten, op ‘Het enige wat telt. Heb Lief!’