Waar is Oli? Naesen blijft voorlopig onzichtbaar in de Tour: “Een coureurke gelijk mij moet hier heel verstandig zijn”

“Wat had ik kunnen doen? Ging ik Van Aert kloppen in de sprint? Neen. Ging ik Kristoff en Ewan kloppen? Ook niet. Ging ik die aankomsten boven gewonnen hebben? Weer neen. Moet ik me dan steendood rijden op die dagen? Dat zou niet slim zijn. Een ‘coureurke’ gelijk mij moet hier heel verstandig zijn en zich zo lang mogelijk inhouden. Als ik dat niet doe, dan ga ik niets meer hebben op de dag dat er een ontsnapping naar de meet gaat.”

“Ik zat er met zure benen op te kijken toen zij vertrokken. Ik ben er nog naar toegesprongen toen dat groepje vijf seconden had. Als ik op vier seconden ben gekomen, zal het veel geweest zijn. Met alle wil van de wereld, maar het lukte niet. Misschien ook geen drama: er was geen scenario waarin ik op die berg ging winnen.”

“Die eerste rit die Wout won, was ik er graag bij geweest. Maar ik zat wat te slapen toen het scheurde. Toen voelde ik me wel lullig. In die tweede rit die Wout won, zag ik me vooraf ook sprinten voor de dagzege. Maar ik was niet present. Bora trok keihard door op dat eerste klimmetje. Ik heb een fantastische inspanning geleverd om mee te zijn, maar blijkbaar niet fantastisch genoeg. Ik kon niet mee. De dag nadien ben ik met een halve depressie opgestaan.”

“Ik heb er over gepraat met de Belgische maats. ‘Het is precies mijn jaar niet’, ‘Ik ben toch niet super’: dat soort ‘depri-talk’. Maar dan komen we in de Pyreneeën en klim ik wel heel goed. Dus kan het ook niet zo slecht zijn.”

“Ik heb voor mezelf al geconcludeerd dat ik meer koersen nodig heb. In momenten als deze trek je alles in vraag, maar aan mijn inzet ligt het zeker niet. Ik heb tijdens de lockdown echt hard gewerkt. Toen we aan ons trainingskamp begonnen in juli had ik 8.000 kilometer meer getraind dan de nummer twee in de ploeg. De Tour is nog niet voorbij.”

“Vroeger geloofde ik dat soort verhalen niet. Hoe kan je nu beter worden in een wedstrijd die zo zwaar is als de Tour? Nu voelt het wel zo aan en hoop ik dat het waar is. Ik ga in ieder geval nog proberen, ik ben nooit een opgever geweest.”

“Ik heb wallen van scherpte. Echt, ik ben lelijk van scherpte. De laatste keer dat ik zo weinig woog, was toen ik 16 jaar oud was.”

“Neen, ik voel me totaal niet moe. Ik ben eigenlijk fris.”

“Het is in ieder gevoel iets positiefs. Ik voel me deftig, ik ben niet gevallen, dat is ook belangrijk. Maar fysiek ben ik ook niet zoals Wout. Het nieuwe ‘goed’ van tegenwoordig is de stenen uit de grond rijden. Ik ben hetzelfde als anders.”

“Toch wel. Hij is de beste van de wereld, zeker? Ik heb in mijn tijd ook nog op kop gereden in de bergen voor Bardet, maar dat was niet tot op een kilometer van de streep zoals hij. En een keer meedoen in een massaspurt en achtste worden, is ook niet hetzelfde als wat hij doet. Van Aert grijpt iedere kans die hij krijgt. Dat is ongezien eigenlijk.”

“De rit van donderdag naar Sarran is te moeilijk voor de sprinters. Dat lijkt een typische Thomas De Gendt-rit. Het zou leuk zijn als ik daar kan meegaan. De laatste etappe voor de tijdrit is ook een mooie, maar dat wordt niet simpel: dat zal voor heel veel renners de laatste kans zijn.”

“Tuurlijk, sowieso. Het is een moeilijk jaar met corona, het is ook een belangrijk jaar. Ik heb wel een beetje het gevoel dat het van moeten is. Als je van je ploeg de kans krijgt om je ding te doen, mag je daar ook op afgerekend worden. Het moet niet altijd met de fluwelen handschoen zijn.”

“Erg, hé. Het ziet er niet naar uit dat Dorien me nog terug moet hebben na al mijn 92ste plaatsen. Maar stel je eerste vraag nog een keer.”

“Ik hoop dat die op komst is.”

Lees ook: 

De Tour ‘anders bekeken’ in het spoor van mama Oliver Naesen: “Hij vindt het toch wel tof dat we hier zijn”

Voor het eerst in vijf jaar vrije rol voor Oliver Naesen: “Nu heb ik geen excuus als het mislukt”