Aangrijpende getuigenissen op proces aanslag Charlie Hebdo: “Ik had aanvaard dat ik zou sterven”

Op 7 januari 2015 was ze even weggeglipt uit de wekelijkse redactievergadering om een sigaret te roken, toen ze op de trap Chérif en Saïd Kouachi, tot de tanden bewapend, tegen het lijf liep. De ene grijpt haar bij de arm, terwijl de andere een pistool in haar rug duwt. “‘Wij zijn Al Qaeda Yemen. We willen Charlie. We willen Charb’, riepen ze. Ik kon hun opwinding voelen. Ik was zo verdwaasd dat ik me eerst vergiste van verdieping”, vertelde Rey in de speciaal voor de zaak ingerichte assisenzaal in Parijs. 

De cartooniste herinnert zich dat ze dacht dat ze ter plaatse zou worden geëxecuteerd. “Ik was er kapot van. Ik zag alleen maar mijn dochtertje voor me. Het was alsof ik verdoofd was, ik kon niet helder denken, ik kon nergens naartoe. Ik ging naar de deur en toetste de toegangscode in. Ik kon voelen dat de terroristen opgewonden waren dat ze hun doel naderden.” De terroristen duwden Rey vervolgens de redactie binnen, waar ze zich kon verstoppen onder een bureau. “Ik hoorde alles wat er gebeurde, ik hoorde de schoten. Na de schoten was er een stilte, een dodelijke stilte”, getuigde ze. “Ik voelde me hulpeloos. Het is die hulpeloosheid die het moeilijkst te verdragen is.” ‘Coco’, die nog steeds bij Charlie Hebdo werkt, vertelde dat ze zich lang schuldig heeft gevoeld over wat gebeurd is. “Maar de enige boosdoeners zijn de terroristen. De gebroeders Kouachi en degenen die hen hielpen”, voegde ze daaraan toe. 

Ook Sigolène Vinson, die als freelancer columns schreef voor het magazine, kwam dinsdag aan het woord. “Eén van de daders hield zijn wapen tegen mijn voorhoofd. Ik had de indruk dat hij zich afvroeg wie ik was”, vertelde Vinson. “Ik had aanvaard dat ik ging sterven. Ik hield mezelf voor dat het mijn beurt was, ik dacht aan mijn geliefden. Ik wachtte tot hij me zou vermoorden, maar ik zag een zachte, vriendelijke blik in zijn ogen en hij vroeg me om te kalmeren. Het spijt me dat ik zeg dat hij vriendelijk was, maar dat is echt hoe hij op mij overkwam”, klonk het verontschuldigend. “Behalve toen hij zei dat wat ik deed slecht was. Hij voegde eraan toe dat hij geen vrouwen doodde, maar dat ik de Koran moest lezen als ik de aanslag zou overleven.” 

Vinson beschreef hoe ze over lichamen moest stappen om haar telefoon te nemen en de brandweer te bellen. “Ik zei: ‘Ze zijn allemaal dood, ze zijn allemaal dood.’ Op dat moment zag ik aan de andere kant een arm in de lucht schieten, en hoorde ik: ‘Nee, ik ben niet dood.’ Het was Fabrice (Nicolo, red.).” 

Uiteindelijk kwamen bij de aanslag op ‘Charlie Hebdo’ en de daaropvolgende aanval op een supermarkt 17 mensen om het leven. Tijdens het proces, dat nog tot november zal duren, staan veertien handlangers van de daders, die zijn overleden, terecht. 

Lees ook: 

Proces over bloedbad bij Charlie Hebdo: drie dode daders, een ontsnapte medeplichtige en een brein dat niet aangeklaagd is(+)

Vijfenhalf jaar na het bloedbad in Parijs: Charlie Hebdo leeft nog, maar met moeite