Toen Patrice Lumumba in 1961 op brutale wijze werd geëxecuteerd in de dissidente Congolese deelstaat Katanga, kreeg de Belgische rijkswachter Gerard Soete de opdracht diens lichaam volledig te doen verdwijnen. Volgens Soete werd het lijk in zwavelzuur opgelost. Slechts twee tanden overleefden het zwavelbad.

Adieu

Soete beweerde altijd dat hij die tanden in zijn bezit had. Hij toonde ze zelfs aan een Duitse tv-journalist. Uiteindelijk werd één tand in 2016, al even na Soetes dood in 2000, bij zijn dochter in beslag genomen. Het overblijfsel zou een belangrijk stuk vormen in het onderzoek naar de dood van Lumumba. Maar dat was niet naar de zin van de nabestaanden van de Congolese Eerste minister. Deze zomer, zestig jaar na de Congolese onafhankelijkheid, richtte Juliana Lumumba, dochter van, een brief naar koning Filip waarin ze schreef hoeveel de tand van haar vader betekent voor haar en haar familie. ‘We willen hem alleen maar adieu zeggen’, klonk het.

Normaliter zou de tand nog deel uitmaken van een DNA-onderzoek, maar dat zou ook nagenoeg het einde van het laatst overgebleven lichaamsdeel van de voormalige premier betekenen. De onderzoeksrechter heeft uiteindelijk beslist de emotionele waarde van de kies te laten primeren op het onderzoek. Daardoor zal wel nooit met zekerheid kunnen gezegd worden dat de tand ook daadwerkelijk van Lumumba was. De nabestaanden hebben nog niet gereageerd op de beslissing.