Belgisch kampioen Merlier schiet raak in Tirreno-Adriatico: “Was de laatste kans op een ritzege en het is gelukt”

Na drie ritten voor de klassementsmannen was het in de Tirreno weer de beurt aan de sprinters. De zesde rit bracht de renners van Castelfidardo naar Senigallia, goed voor een tocht van 171 kilometer. De finale was biljartvlak, en dus was het uitkijken naar een nieuwe krachtmeting tussen de snelle mannen.

Vrijwel onmiddellijk na de start muisden Axel Domont, Simon Pellaud, Josip Rumac, Carl Fredrik Hagen, Veljko Stojnic en Fabio Mazzucco er vanonder. Voor Mazzucco ging het in de eerste wedstrijdhelft, die liep over geaccidenteerde wegen, plots veel te snel. Hij zette zich recht en zocht opnieuw het peloton op waarin de mannen van Mitchelton-Scott, met leider Simon Yates in hun rangen, het tempo bepaalden. Zij zorgden ervoor dat de vijf vroege vluchters nooit meer dan 3 minuten voor de grote groep konden uitrijden.

Op de top van de Ostra, de enige helling van de dag die meetelde voor het bergklassement, kwam Carl Fredrik Hagen als eerste boven. Geen van de vluchters vormde echter een bedreiging voor de groene trui van de leider in het bergklassement, de Spanjaard Hector Carretero.

Ondertussen hadden de mannen van Mitchelton-Scott versterking gekregen van enkele pionnen van UAE Team Emirates en BORA-hansgrohe die aanstuurden op een massasprint. Op 30 kilometer van de eindmeet hield Simon Pellaud het voor bekeken en liet hij zich inlopen door het jagende peloton. De vier overgebleven vluchters bleven hun huid duur verkopen en hielden de vaart er stevig in. Axel Domont en Carl Fredrik Hagen spartelden nog even tegen maar met nog 13 kilometer voor de boeg smolt alles toch weer netjes samen. 

In de sprint zat Tim Merlier lang ingesloten, maar de Belgische kampioen kwam er machtig uit en won de etappe. De spurter van Alpecin-Fenix was duidelijk sneller dan Pascal Ackermann en Magnus Cort. Simon Yates - die gisteren de macht greep in de koninginnenrit - blijft leider.

Voor Tim Merlier is het de eerste zege in de WorldTour. Twee weken geleden was hij nog de beste in de Brussels Cycling Classic. Eerder won de West-Vlaming al het Belgisch kampioenschap, de Elfstedenronde en ritten in de Ronde van Denemarken en de Ronde van Antalya. 

“Ik heb tijdens de voorbije bergritten in deze Tirreno-Adriatico enkele dagen serieus afgezien”, begon Merlier na afloop. “Ik was nog wat herstellende na mijn val in de eerste etappe van deze rittenkoers. Het was geen gemakkelijke periode. Dit was voor mij de laatste kans om Tirreno-Adriatico te verlaten met een ritzege. Dat is me dus gelukt. Morgen wacht er ons immers opnieuw een zware bergrit en maandag wordt deze koers afgesloten met een individuele tijdrit. Daar zijn andere renners net iets beter in zijn dan ikzelf.”

Tim Merlier koos in de sprint het wiel van Fernando Gaviria maar kwam er heel snel en vlot over. Hij had zelfs nog de tijd om achter zich te kijken. “Ik had de raad gekregen om van heel ver aan te gaan. Die volgde ik goed op. De ploegmakkers die me brachten, kozen bewust voor de linkerkant van de weg. Zo kon ik in ideale positie naar de eindmeet trekken”, vervolgde de Belgische kampioen.

Deze rittenkoers begon desastreus voor Tim Merlier met een zware val in de straten van Lido di Camaiore. “Ik botste toen in volle voorbereiding van de massasprint in de eerste etappe tegen een renner aan, verloor mijn evenwicht en smakte tegen de grond. Ik had daags nadien vooral veel last aan de nek. Ik sprintte evenwel opnieuw mee en werd 5e. En vandaag was het dan wel raak en dat dan nog eens in de Belgische driekleur. Dat doet altijd veel deugd”, besloot Tim Merlier.