“Met het nakende nieuwe hoofdstuk verbonden aan het controversiële assisenproces rond mijn overleden dochter, noopt het mij om terug te blikken”, schrijft Nys. Zijn dochter Tine, een 38-jarige vrouw uit Sint-Niklaas met zware psychiatrische problemen, vroeg en verkreeg in 2010 euthanasie nadat “uitzichtloos psychisch lijden” bij haar was vastgesteld

De dokters Joris Van Hove, Lieve Thienpont en Frank De Greef werden vervolgens door de familie van de vrouw beschuldigd van doodslag met de verzwarende omstandigheid van vergiftiging, waarvoor ze een levenslange gevangenisstraf riskeerden. De familie beweerde dat de voorwaarden van de euthanasiewet niet waren nageleefd. Op 31 januari werden de drie dokters vrijgesproken. “Voor, tijdens en na dit traumatiserende proces heb ik bewust niet gereageerd en als diep gekwetste papa, het hoofd gebogen en de leugenachtige insinuaties doorstaan”, schrijft Gie Nys nu.

LEES OOK. Onze man blikt terug op het euthanasieproces: “Lang, afmattend en beladen, maar niet overbodig” (+)

In zijn opiniestuk hekelt hij dat “essentie van de zaak vakkundig in de kiem is gesmoord”. “Of de euthanasie al dan niet wettelijk werd uitgevoerd bleef op dit proces buiten beeld en raakte helemaal ondergesneeuwd”, klinkt het. “Dat gebeurde doelbewust. Complete nonsens en niet-relevante zaken hebben de boventoon gevoerd. Er is door de verdediging een Operatie Beschadiging in stelling gebracht, door de familie te diaboliseren en mijn dochter af te schilderen als een van bij de geboorte kansloos psychisch wezen.”

“Meer nieuwe vragen dan antwoorden”

De familie wilde tijdens het proces antwoorden krijgen. “Maar terwijl we wegwijs trachtten te raken uit een labyrint van elkaar tegensprekende verklaringen van artsen, doken steeds meer vragen op rond het verloop van de euthanasieprocedure. Sterker nog: er kwamen meer nieuwe vragen bij dan dat wij antwoorden kregen. Ik wilde het waarom en het gekonkel rond de razendsnel goedgekeurde euthanasie begrijpen, en mijn afgrijzen uiten over de stuntelige uitvoering ervan. Ik ben overtuigd dat ik minimaal het recht heb op de ultieme waarheid, niks meer, niks minder”, aldus Nys.

LEES OOK. Politiek wil “brolwerk” in euthanasiewet aanpassen, maar hoe? “Onzorgvuldige en subjectieve wet” (+)

“Dat het uiteindelijk een assisenzaak werd, dient volledig op het conto van het parlement te komen dat niet bij machte was de nodige hervormingen bij assisen door te voeren. Bijgevolg voel ik me niet aansprakelijk dat het op deze manier verlopen is”, luidt het. “Zo’n proces heb ik nooit gewild, en was ook niet de bedoeling.”

“Diepe en oude wonden”

Verder hekelt Nys de manier waarop zijn familie tijdens het proces geculpabiliseerd is. “Wij, als familie, hadden op de beklaagdenbank moeten zitten ‘als medeplichtig aan moord daar we ter plekke aanwezig waren die bewuste avond en niet zijn cliënt’, dixit de verdediging van de beklaagde. Dit heeft diepe en oude wonden open gereten.”

“Evenmin had dit wansmakelijke vertoon op zulke wijze mogen plaatsvinden. Hier werd overduidelijk de kern van de zaak, waar het echt over moest gaan, vakkundig in de kiem gesmoord. Hier werd de grote bocht ingezet en doodleuk met groot spektakel verkondigd dat dit proces een regelrechte aanval was op de euthanasiewet. Wat een dwaling! Integendeel, de fouten hadden moeten blootgelegd en erkend worden en niet onder het tapijt geveegd, wat een onethische en intellectueel oneerlijke wijze van handelen is”, aldus Nys.