Matteo Simoni rooft eindelijk ook in eigen land: ‘Het mocht niet als een poppenkast overkomen’

Matteo Simoni: “Het idee om iets met het fameuze boek van Louis Paul Boon te doen, hing al vele jaren in de lucht toen Tim Mielants me er op zekere dag over aansprak: ‘Wat als wij twee hier nu eens samen een reeks van maken?’ Tim is vervolgens naar het buitenland vertrokken, onder meer om Peaky Blinders te regisseren, maar het idee is blijven hangen, en heeft uiteindelijk gestalte gekregen met Robin Pront en Maarten Moerkerke als regisseurs. Voor mij als acteur was het natuurlijk een droom om Jan de Lichte zelf te mogen spelen: ik heb het dan ook van meet af aan serieus aangepakt, onder meer door het boek en ook enkele strips te lezen. Ik wilde me zo goed mogelijk kunnen inleven in het personage.”

In die outfits kan het niet altijd even makkelijk zijn geweest om je gezicht in de plooi te houden.

“(lacht) Nee, het heeft volgens mij wel twee weken geduurd voordat we erin slaagden om echt geen énkele keer meer te corpsen (in de lach te schieten, red.). Je waande je constant op een re-enactmentgebeuren, hè? Ik herinner me een scène met Ruth Beeckmans, die de eigenares van een hoerenkot speelt: ze hadden haar in een dermate strak korset gestoken dat ik een paar takes op rij mijn lach onmogelijk kon inhouden.

“Vooral in het begin was het ook best een opgave om niet ‘naar het kostuum te spelen’. Het komt behoorlijk dwaas over wanneer je ineens heel heroïsch gaat doen omdat je outfit er nu eenmaal zo uitziet, met die schapenvachten, die cape en die hoed. En dus moest je, ondanks alles, je menselijke kant zien te bewaren. Het mocht niet als een poppenkast overkomen, het moest écht zijn.”

De bende van Jan de Lichte is met een naar Belgische maatstaven behoorlijk groot budget gemaakt. Merkte je daar iets van op de set?

“Neuh. ’t Is niet zo dat we allemaal onze eigen trailer hadden, of iedere dag cava kregen bij ons ontbijt. Ik vermoed dat dat hoge budget er vooral mee te maken had dat de reeks zich in de 18de eeuw afspeelt. Alles moest kloppen: het bestek waarmee we aten, de kelken waaruit we dronken, de messen waarmee we vochten, de huizen, de kleren, de koetsen... Dat moest allemaal gebouwd, gekocht of gehuurd worden. Het waren vaak ook erg grote sets, met relatief veel figuranten. Dan kom je aan een totale kostprijs die, naar ik mij heb laten vertellen, vergelijkbaar is met die van De dag.”

Het was juist omwille van die hoge kostprijs dat het uiteindelijk meer dan drie jaar heeft geduurd voordat De bende van Jan de Lichte in Vlaanderen te bekijken viel. Dat moet je toch gefrustreerd hebben?

“Als acteur ben je het gewend dat je een tijd moet wachten voordat iets wordt uitgezonden: of die periode nu één of drie jaar duurt, maakt op zich niet zo’n groot verschil. Goed, toen de serie wereldwijd verdeeld werd via Netflix (waar ze onder de titel Thieves of the Wood liep, red.) en ik vanuit alle windrichtingen berichtjes kreeg van mensen die de reeks gezien hadden – van Brazilië over Turkije tot Duitsland – begon ik wel een beetje ongeduldig te worden: ‘Wanneer komt ze nu eindelijk eens in Vlaanderen uit?’ Ik vond het vooral vervelend dat mijn vrienden en familie de serie niet konden bekijken. Tien maanden lang heb ik hen moeten negeren, omdat ik geen tijd voor hen had: dan wil je ook weleens laten zien waar je al die tijd mee bezig bent geweest, natuurlijk. Maar bon, nu ben ik blij dat er zo lang gewacht is, want op Streamz kun je de reeks in één ruk uitkijken. Ik denk dat dat een fijnere flow oplevert dan wanneer je telkens een week moet wachten.”

De hoofdrol spelen in een reeks die dankzij Netflix in de hele wereld op het scherm komt: het kan haast niet anders of dat opent perspectieven voor een talentvolle, relatief jonge acteur met internationale uitstraling.

“Ik zou liegen als ik zei dat ik nooit droom van een internationale carrière: het zou natuurlijk fantastisch zijn om met acteurs te kunnen spelen die me alle hoeken van de kamer laten zien.

“Maar kom, ik probeer die dromen in bedwang te houden. En ik ga vooral niet krampachtig op zoek naar werk in het buitenland. Ik wil niet verslaafd worden aan die ambitie, of ongelukkig zijn als mijn droom niet uitkomt.”

Tot slot: heb je de gedubde Engelse versie van De bende van Jan de Lichte gezien?

“Ja. (lachje) En ik heb ook eens naar de Spaanse versie gekeken. Aanvankelijk moest ik erg hard lachen, om het nog zacht uit te drukken, maar na een tijdje begon ik er toch in te raken. Hou het stil, maar uiteindelijk vond ik mezelf beter in het Spaans dan in het Nederlands.”

De bende van Jan de Lichte, vanaf vandaag op Streamz.

© Humo