Het zijn eerder de quarantainecijfers van de scholen die ons zorgen moeten baren

Wie alle berichten in de media leest, zou het bijna niet geloven. Maar de eerste twee weken van het schooljaar werd ‘slechts’ bij 638 leerlingen en 86 personeelsleden van scholen Covid-19 vastgesteld. Dat is twee keer exact 0,05 procent van het totale aantal leerlingen of personeelsleden.

Al moeten we hier wel een fameuze slag om de arm houden. Dit gaat nog maar om de eerste twee weken van het schooljaar. En het zijn vermoedelijk nog besmettingen die voor de start van het schooljaar, en dus niet tijdens, plaatsvonden. Maar voorlopig lijkt het dus nog mee te vallen.

En belangrijk: het ziet ernaar uit dat er – toch voor zover we nu weten – in die twee weken nauwelijks leerkrachten besmet raakten door hun leerlingen. Wat de ongerustheid bij een deel van het lerarenkorps misschien wat kan wegnemen.

Het zijn eerder de quarantainecijfers die ons zorgen moeten baren. Na twee weken schooljaar zaten maar liefst 4.278 leerlingen alweer noodgedwongen thuis. Een quarantaine duurt snel 12 tot 14 dagen, afhankelijk van de snelheid waarmee het tweede testresultaat wordt afgeleverd. Dat is een lange periode voor een kind om alweer de schoolbanken te moeten missen.

Zeker aan het begin van het schooljaar. Waar de hoofdjes nog niet helemaal in studiemodus staan na goed vijf maanden geen deftig onderwijs. Door die quarantaine worden ze alweer uit hun structuur gehaald nog voor ze die gewoon geraakt zijn. Ook voor ouders is dit geen goeie zaak. Want zij zien zich opnieuw genoodzaakt om thuis te werken en hun kroost in de gaten te houden. Bovendien is er geen enkele garantie dat het kind na zijn quarantaine ‘quarantainevrij’ is. Zodra er opnieuw een klasgenootje of vriendje besmet blijkt, is het weer van dat. Het lijkt wel een perpetuum mobile, zonder enige kans op verbetering.

Het is dus alleen maar toe te juichen dat een gerenommeerd expert als microbioloog Herman Goossens nu eens grondig wil gaan onderzoeken of die schoolquarantaines wel nodig zijn. Want de waarheid is dat we dat op dit ogenblik niet eens weten. Zelfs na een half jaar corona is de rol die kinderen spelen bij de verspreiding ervan nog altijd niet duidelijk.

Professor Goossens wil in Antwerpen met mobiele testteams naar scholen trekken. Wanneer in een klas een kind besmet blijkt, wil hij klasgenoten testen en van nabij opvolgen. Om te zien wat er echt gebeurt: wordt het virus verder verspreid of toch niet? In dat laatste geval heeft het namelijk weinig zin om kinderen thuis in afzondering te zetten.

Het zal sommigen misschien doen huiveren, omdat ze er een experiment met onze kinderen in zien. Maar als het project aan het licht kan brengen dat halve tot hele klassen sluiten eigenlijk helemaal niet hoeft, dat al die miserie nergens voor nodig is, dat er andere veilige opties zijn, dan zullen heel wat kinderen én hun ouders hem vooral heel dankbaar zijn.