De prijs van de empathie? Die gaat naar Laura Tesoro en Bart Kaëll

Spuitjes zetten, pillen distribueren, de bloeddruk nemen en onwelriekende sanitaire handelingen verrichten: kun je het na een blitzopleiding zomaar bolwerken? Ten onrechte wordt het beroep van verpleger bestempeld als routineus én staat het niet bijster hoog aangeschreven op de hiërarchische medische ladder. Maar sinds Covid-19 piekt het respect voor de zorgwerkers, nu zij te velde wel degelijk manhaftig de virusvuurlinies trotseerden. Goed voor tijdelijk ‘heldendom’ en artificieel dagelijks raamapplaus, intussen uiteraard weggestorven. Nu nog die belachelijke lonen en werkvoorwaarden bijspijkeren. En toch: hogescholen merken al een opwaartse curve in hun inschrijvingen voor medische opleidingen.

“Ik heb dingen gezien die ik nog nooit had gezien”, vertelde Laura Tesoro in Het Laatste Nieuws. “Van wonden tot geslachtsdelen van ouderen en uiteraard ook stoelgang. Op zich de normaalste zaken van de wereld, maar je komt er niet dagelijks mee in contact.” Een waarheid als een vetgemeste koe, maar ook eentje die getuigt van enige wereldvreemdheid. Tesoro is een van de vijf BV’s die door VTM zijn gecharterd om na een stoomcursus van drie weken een poosje mee te draaien in het Gentse Universitair Ziekenhuis, naast Niels Albert (traumatologie), Bart Kaëll (urologie en gynaecologie), Julie Van den Steen (materniteit) en Sean Dhondt op de kinderafdeling (en nee, niet om sokjes te wassen).

Op zich valt er weinig te mopperen op dit witteschortenformat. Als warmloper voor een ondergewaardeerd metier met een vaak verschroeiend werktempo is de timing perfect. Toch blijft Een echte job enigszins oppervlakkig, alsof de makers beducht zijn de gemeenplaatsen te overstijgen of – excusez le mot – aarzelden om echt zout in de (overvloedig getoonde) wonden te strooien.

We sjokken de eindeloze hospitaalgangen in en uit en capteren de kreetjes van de BV’s, apetrots als ze bibberend hun eerste prik hebben geplaatst of een hartpatiëntje in zijn kleertjes wisten te frommelen. We zien hen soms wegdraaien als er een flintertje bloed valt te bespeuren en mister cool Niels Albert doodserieus vragen hoe dat precies moet, “iemand wakker maken”. De verbazing en gêne puilt regelmatig boven hun gezichtsmasker uit, al verdienen Tesoro en selfiekampioen Kaëll de prijs voor empathie.

Respect toch vooral voor de patiënten die, met de camera frontaal op hun deerniswekkende toestand, hun lot waardig torsen. Zelfs bij het afkolven van hun moederborsten of nadat ze net geopereerd zijn aan een abces op hun scrotum. Het valt op hoe welgeluimd de verpleegsters onder alle kommer en kwel blijven, terwijl ze de Gentse ‘r’ driftig laten rollen. Of kregen de norsere exemplaren nét strategisch een dagje vrijaf? En de BV’s? Die lopen hen weleens schaapachtig voor de voeten.

Een echte job, te zien op VTM op woensdag om 20.40 uur.