Zoeken mannen bewust een jongere vrouw? En heeft iedereen "een type"? "Elke relatie zegt vooral iets over onszelf" 

Vertrekpunt voor het gesprek is een opvallende grafiek die circuleert op Twitter. Uit gegevens van datingplatform OkCupid zou blijken dat vrouwen gemiddeld vallen voor een partner die ongeveer even oud is als zijzelf, terwijl heteroseksuele mannen hun hele leven lang een voorkeur zouden hebben voor vrouwen in hun twintigerjaren. "Gelukkig is de realiteit genuanceerder dan dat", reageert relatietherapeute en experte Rika Ponnet. "Al blijkt uit breed maatschappelijk onderzoek wel dat mannen een vrouw van rond de 25 jaar het meest aantrekkelijk vinden, ongeacht hun eigen leeftijd." (lees voort onder de tweet)

"Zowel mannen als vrouwen verkiezen een partner met hetzelfde economische potentieel en een gelijkaardige sociale achtergrond, zo zegt onderzoek. Ze willen iemand met dezelfde basis in het leven, qua opleiding of kansen op de arbeidsmarkt. Dat is voor mannen en vrouwen hetzelfde. Maar als je specifiek vraagt wie mensen het meest aantrekkelijk vinden, dan zullen vrouwen meestal een leeftijdgenoot aanduiden, terwijl mannen een vrouw van 25 jaar op haar mooist vinden. Maar dat betekent niet dat álle mannen een jongere vrouw willen. Veel vijftigers vinden een man met een partner die zijn dochter kan zijn zelfs te beklagen", aldus Ponnet. "De meeste koppels worden trouwens gevormd door partners die ongeveer even oud zijn."

Het cliché dat mannen onbewust op zoek zouden gaan naar een jongere vrouw, vanuit de "oerdrang" om zich voort te planten is volgens Rika Ponnet ook kort door de bocht. "Dit gaat om meer dan puur de biologie. We leven in een maatschappij waarin schoonheid vooral bij vrouwen sterk wordt geassocieerd met jong zijn, rimpelloos en fris. Aantrekkelijkheid wordt vaak gelijkgesteld aan jeugdigheid. Dat streven we massaal na:  we willen jeugdig en sportief blijven, op elke leeftijd mega-energiek. Onze partnerkeuze maken we niet los van de maatschappelijke context", zegt Ponnet. "Zowel bij hetero- als holebikoppels is jeugdigheid een troef bij het vinden van een partner."

Zit er dan geen evolutie in onze zoektocht naar een partner?"Toch wel: twintigers hebben heel andere verwachtingen dan zestigers, als het aankomt op een relatie en hun eigen rol daarin. Maar patronen die diep zijn ingesleten, verander je niet op enkele generaties tijd. De gelijkschakeling van mannen en vrouwen heeft meer tijd nodig. Het cliché dat veel vrouwen een man willen die goed zijn boterham verdient, en iemand die hoog op de sociale ladder staat, naar wie ze kunnen opkijken: die vage voorkeur is even goed hardnekkig."

"Wat is jouw type?": een vraag die al menig geanimeerd cafégesprek heeft opgeleverd. "Veel mensen zullen hun type omschrijven aan de hand van concrete uiterlijke kenmerken. Ze zoeken een grote partner, iemand met krulhaar, of blauwe ogen. Maar dat is een vereenvoudiging van wat we ervaren als we iemand zien. En wat mensen als type benoemen, is een afspiegeling van diepere behoeftes. Vrouwen die expliciet benoemen dat ze een grote man willen als partner: dat gaat niet om die bepaalde lengte, wel om de behoefte om geborgenheid te ervaren. We schrijven dat toe aan iemand die groot is, maar zo simpel zit de realiteit natuurlijk niet in elkaar."

"Waarom val ik altijd voor de verkeerde persoon?": nog zo'n klassieker. "Maar een foute partner: die bestaat eigenlijk niet", zegt Ponnet. "Een romantische relatie weerspiegelt de relatie die we op een bepaald moment hebben met onszelf, ook als die niet goed zit. Het toont aan waar we staan in onze emotionele ontwikkeling, en waar we zelf nog kunnen groeien. Bepaalde dynamieken uit je jeugd: die spelen daarin mee. Maar het goede nieuws is dat elke mens blijft evolueren. Na een relatie die aanvoelt als "een foute keuze", kan je het dus altijd "beter" doen."

Ponnet geeft het voorbeeld van "the bad boy",  de zogenoemde "foute, en onbereikbare man", weet u wel. "In zo'n relatie speelt het aspect voorwaardelijkheid. Je moet de liefde van die persoon verdienen. Het is een liefde waarvoor je moet vechten, zoals sommige mensen vroeger voor de liefde van hun ouders moesten vechten. Door bijvoorbeeld goed te studeren, of zich te gedragen zoals het hoort. Zo leer je onbewust dat je graag wordt gezien omwille van wat je doet, en niet omwille van de persoon die je bent", legt Ponnet uit.

"Een gelijkaardige dynamiek is de basis van de relatie met een "bad boy" dus. De vraag is waarom iemand genoegen neemt met zo'n relatie die niet veilig is maar voorwaardelijk. Waarom kies ik hiervoor en wat zegt dit over de relatie met mezelf: dat zijn de 2 cruciale vragen die je je moet stellen."

Conclusie: niemand is gedoemd om te mislukken op relatievlak. "Iedereen maakt soms betere en soms slechtere keuzes. Het leven is een leerschool, en dat zijn relaties ook. Voor de ene is de zoektocht naar de ideale partner een wandeling in het park, voor de andere een tocht op zee in woelig water", aldus Ponnet. "Belangrijk: maak jezelf nooit ondergeschikt aan de andere. Als een relatie niet werkt, vraag je dan af welke behoeftes er niet ingevuld worden, waarom je toch voor die relatie kiest, en wat dat vertelt over jezelf."