Direct naar artikelinhoud
Uitkijkpost

Beste Eveline, ik vind het prima dat mijn anus geen publieke aandacht zoekt

Beste Eveline, ik vind het prima dat mijn anus geen publieke aandacht zoekt
Beeld Studio Caro

Elk weekend schrijft Joël De Ceulaer een boze, bezorgde of blije brief aan de (m/v/x) van de week. Hier kunt u die brief lezen of beluisteren.

Video wordt geladen...

Beste Eveline

U bent me er wel eentje! Enfin, zeker weten we dat niet. Het zou kunnen dat u niet echt bestaat als individueel organisme en eigenlijk de dekmantel bent van een pornobende. Het zou ook kunnen dat u een kranige tachtigplusser bent, die zich in volle coronacrisis fameus zat te vervelen in zijn woon-zorgcentrum en derhalve besloot om eens wat leven in de brouwerij te brengen door met een pseudoniem en wat sexy foto’s een paar BV’s in de afgrond te lokken. Maar we mogen ook nog altijd niet uitsluiten dat u daadwerkelijk een fraai gevormde jongedame bent, die een valstrik heeft gespannen – voor de lol, voor het geld of om wraak te nemen. Misschien hebt u met elk van de betrokken BV’s ooit een relatietje gehad. Misschien bent u verre familie van wijlen Walter Capiau en bent u nijdig omdat Het Rad op Vier zo fantastisch goed scoorde. We weten het niet. Uw identiteit is op dit moment, ná het profiel van CD&V, het grootste raadsel van Vlaanderen.

Eerst een bekentenis: ik heb De Beelden nog niet gezien en koester geen verlangen in die richting. Mijn interesse in het wedervaren van Bekende Vlamingen is gering. Een mens leeft maar één keer en voor elke Dag Allemaal die je overslaat, kun je heel wat boeiende en leerzame lectuur meepikken. Of iets anders zinvols doen. Ik prijs mij dus gelukkig dat geen enkele van mijn vrienden het nodig heeft gevonden om mij de bewuste foto’s en filmpjes via WhatsApp door te sturen. Ik heb met die beelden geen zaken. Wat PVDV, SVS en SD seksueel uitspoken, is privé. Punt. Wat ook uw motivatie was, beste Eveline: u bent een kreng en ik mag hopen dat u de dans der gerechtigheid niet zult ontspringen. Of u nu een bende bent, een krasse tachtiger of een frisse bloem: ik hoop dat ze u klissen.

Ik steun de slachtoffers, voel mee met hun familie en hoop dat ze deze nare beproeving te boven zullen komen. Mijn respect voor hun open en ferme reactie is groot.

Toch is er iets dat ik niet begrijp. Ik heb PVDV op de radio horen roepen dat hij “een kalf” geweest is door op uw avances in te gaan, en toch kreeg ik vorige week stellig de indruk dat deze zaak werd aangegrepen om regelrechte reclame te maken voor sexting. Dat er op zich niets mis mee is: uiteraard. Dat het verspreiders zijn die in de fout gaan: tuurlijk. Maar is het ook nog geoorloofd om géén naaktfoto’s en -filmpjes van jezelf te versturen? Die vraag stel ik mij sinds ik Vlaams minister Benjamin Dalle (CD&V) in de VTM-studio zag zitten met Stef Wauters en hem hoorde zeggen: “Dit kan u en mij ook overkomen.”

Nu is Stef Wauters weliswaar één van mijn favoriete ankers, maar details over zijn seksleven zijn mij niet bekend. En de eerlijkheid van minister Dalle valt toe te juichen, maar hij had ons die intieme informatie over zichzelf beter kunnen besparen. Het ergste vond ik de suggestie dat je nu al bijna abnormaal bent als je niet aan sexting doet – het weze met je eigen partner, het weze met de eerste de beste Eveline op Kik Messenger. Als dat zo is, dan heb ik elke aansluiting met de tijdsgeest gemist. Ga even zitten en luister goed. Ik. Heb. Nog. Nooit. Een. Naaktfoto. Of. Een. Naaktfilmpje. Van. Mijzelf. Naar. Wie. Dan. Ook. Gestuurd. En de laatste keer dat ik openlijk op een foto stond met lange voetbalkousen, was in de lente van 1974, toen ik met de miniemen van KFC Herentals de regionale krant haalde omdat we kampioen waren gespeeld in eerste provinciale.

Voor de millennials – misschien bent u dat ook nog – die mij nu mij maar een saaie vent vinden: kan best zijn. Maar soms gedraagt dat jonge volkje zich alsof zij de seks hebben uitgevonden, en dat is een beetje lachwekkend. Zowel seks als het warme water waren reeds in het stenen tijdperk vertrouwde concepten. Niet elke paring was of is er eentje voor de geschiedenisboeken, maar geloof me: het kán zonder camera. Dat, beste Eveline, heb ik gemist in het nieuws over uw exploten: de waarschuwing. Het kan geen kwaad om tieners – én volwassenen – erop te wijzen dat omzichtigheid met sexting misschien verstandig is. Als tiener vermijd je zo dat je zwaar in de problemen komt omdat iemand je vertrouwen beschaamt, als volwassen mens in een heuse relatie vermijd je dat je door het stof moet voor je partner, zoals het onze BV’s overkwam. Ja, het doorsturen van die filmpjes was strafbaar. Maar het maken ervan was, dubbele punt: dom.

Bovenal, beste Eveline, hou ik aan dit schandaal vooral een verlangen naar privacy en discretie over. Van mij hoeven niet alle taboes meteen en per se te worden gesloopt. Sommige taboes vind ik wel lekker. Laatst las ik in de krant een buikchirurg die zei: “De vagina en de penis zijn de laatste decennia sterk gepopulariseerd. Dan denk ik: waarom krijgt de anus geen forum? Waarom moet hij in het verdomhoekje?”

Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik vind het prima dat mijn anus niet voortdurend de publieke aandacht zoekt. Het is maar dat u het weet.

Deftige groeten

Joël De Ceulaer, senior writer