Jaarlijks lopen in België zo’n 23.000 huwelijken op de klippen. Als de gehuwden het onderling eens raken, dan is een echtscheiding een puur schriftelijke procedure. Raken ze het niet eens of is er één van de twee die van scheiden niet wil weten, dan moeten ze effectief voor een rechtbank passeren. Koppels die er allebei een punt achter willen zetten moeten er bewijzen dat ze al zes maanden niet meer samenwonen. Als maar één echtgenoot wil scheiden, is er een bewijs nodig van een jaar.

Die stap naar de rechtbank zou eigenlijk niet moeten, vindt N-VA-Kamerlid Kristien Van Vaerenbergh. “Als de taak van de rechter gewoon is om na te gaan of de termijnen in orde zijn, dan moet je de rechtbanken daar niet mee belasten”, zegt ze. Beter is om dat gewoon door de ambtenaar van de burgerlijke stand te laten doen. Wel alleen als er geen kinderen of grote discussies over eigendommen zijn, anders zou een rechter nog altijd moeten tussenkomen. “De rechters kunnen zich focussen op hun belangrijkste taak: bemiddelen, zeker als het gaat over echtscheidingen met kinderen. En de burgers worden gespaard van veel heen-en-weergeloop.”

Helemaal nieuw is het idee niet. Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) had al een variant op de administratieve echtscheiding in zijn justitieplannen opgenomen. Een echt voorstel is er niet van gekomen.

“In Scandinavische landen gebeurt het al”, zegt professor Familierecht Gerd Verschelden (UGent). “Het past alleszins in de trend dat rechtbanken minder moeten tussenkomen. Vroeger was dat nog drie keer, daarna twee keer, nu zitten we op één. De volgende stap laat zich raden.”