Eén fragment op een bewakingscamera, daarna geen enkel spoor meer van 12-jarige jongen uit Mortsel

Aan het Q8-tankstation aan de Groenenborgerlaan toont iemand op zijn smartphone een mailtje met straatnamen in Mortsel, Wilrijk en Edegem. “De straten op deze lijst zijn allemaal al doorzocht”, zegt hij. “Die hoeven we al niet meer te doen.”

Stephan Smet van Child Focus, de enige met een badge op zijn heup en dus in functie, komt erbij staan: “Van wie komt die lijst?” “Dat weet ik ook niet. Ik probeer alleen maar te helpen, ik heb hier geen enkele ervaring in.”

‘Totaal onbegrijpelijk’

Ervaring heeft zo goed als niemand van de meer dan tweehonderd vrijwilligers die gisterenavond rond 17 uur zijn verzameld aan het tankstation. Daar registreerde een bolle bewakingscamera het laatste bewegende beeld van de 12-jarige Ilias. Het was toen 8.18 uur donderdagochtend. Op andere dagen reed Ilias  rond die tijd  de fietsenstalling binnen van zijn school, het Onze-Lieve-Vrouw-van-Lourdescollege in Edegem, en begroette hij zijn vriendjes op de speelplaats. Nu reed hij helemaal de andere kant op. Langs de drukke R11, over de Craeybeckxtunnel. Het Q8-station ligt zo’n 3 kilometer weg van zijn woonst en ongeveer 2,5 kilometer  van zijn school. Ilias fietste in de richting van het centrum van Edegem, of mogelijk nog verder, richting Hoboken.

“Hij was zijn smartphone thuis vergeten”, zegt zijn nichtje, dat voor de ouderlijke woonst langs de Vredebaan in Mortsel journalisten te woord staat. “Op zich is dat niet zo uitzonderlijk, want op school mogen ze hun telefoon niet aanzetten. Ilias ging graag naar school. Hij was blij toen de scholen weer opengingen. Hij deed het erg goed, hij zat in het tweede middelbaar. Het is voor ons totaal onbegrijpelijk.”

Een medeleerlinge vertelde  de familie dat ze Ilias ’s ochtends aan de schoolpoort heeft gezien, maar niet met hem heeft gesproken. De politie lijkt uit te gaan van wishful thinking. De moeder van Ilias werkt in de buurt van de Q8 in Wilrijk, dat zou zijn trajectwijziging kunnen verklaren, maar dat was het denkspoor tot donderdagavond. Uiteindelijk bleek er niemand die zich iets herinnerde van Ilias die kwam vragen naar zijn moeder. Hij lijkt voorbij dat laatste camerabeeld in rook te zijn opgegaan, verder is het vooral gissen.

“Ilias was altijd heel geregeld”, zegt zijn nichtje. “Altijd recht van huis naar school en van school naar huis. In die eerste uren klamp je je vast aan alle mogelijke verklaringen en scenario’s, maar na meer dan een dag straten uitkammen en mensen aanspreken zijn we stilaan radeloos. Je begint te denken van: wat kúnnen we nog doen? Je wil ook niet blijven stilzitten.”

‘Bewust verdwenen’

De opsporingsfoto toont een bruinharig joch met krulletjes en een bril. Ilias is 1,62 meter groot en was onderweg met zijn blauwgrijze mountainbike van het merk Scott. Op dat ene camerabeeld lijkt de jongen driftig door te trappen. Hij draagt zijn fietshelm en op zijn rug zijn Eastpack-rugzak met zijn schoolspulletjes.

Een politiebron noemt het verontrustend dat het vermiste kind, zo lijkt het toch, zelf heeft beslist om van zijn geplande ochtendlijke route af te wijken en ergens anders naartoe te fietsen. “Dan kan het nog altijd dat er daarna iets is gebeurd, een foute ontmoeting of zo”, klinkt het. “Je mag helaas niet uit het oog verliezen dat het kind, op grond van wat we weten, bewust is verdwenen. Zo vroeg op de ochtend 3 kilometer verwijderd van de school waar hij hoorde te zijn.”

Een jongen van twaalf heeft zelden meer dan twee of drie adressen of plekken waar hij de nacht kan doorbrengen. Nadat alle mogelijkheden zijn afgevinkt, blijft er zo goed als niets over waar de lokale politie en de Cel Verdwijningen mee aan de slag kunnen. Het baart de politie vooral zorgen dat er in de eerste 36 uur na de verdwijning geen enkele bruikbare tip is gekomen. Geen mountainbike die is teruggevonden. Niemand die iets zag of meldde over een aanrijding.

Dadendrang

Hoe ongeordend alles ook is, de vastberadenheid onder de aan de Q8 verzamelde vrijwilligers is groot. Het zijn vooral jongeren uit de buurt die zijn ingegaan op de oproep op de Facebook. Heel wat moeders ook, en leerlingen van zijn school. Een keer ter plaatse is het voor de vrijwilligers vooral wachten op iemand die hen kan uitleggen wat er van hen wordt verwacht.

“Ik denk dat we het hele veronderstelde verdere traject van Ilias moeten aflopen”, oppert Achraf Arrahmouni. “Als we verder op de route een bewakingscamera zien, moeten we aanbellen. Misschien komen we zo een stap dichter en kunnen we het zoekgebied verkleinen.”

Stephan Smet van Child Focus probeert structuur te krijgen in de zoekactie en de dadendrang bij sommigen te temperen. “Dit is geen opsporingsactie”, zegt hij. “We gaan niet aanbellen, we gaan gewoon affiches ophangen en flyers uitdelen. Als je iets verdachts ziet, dan meld je dat natuurlijk. Voorlopig hebben we geen aanwijzingen voor een misdadig spoor, dus gaan we in alle mogelijke richtingen affiches verspreiden.”