Met een indrukwekkende tijdrit naar La Planche des Belles Filles, waarin hij derde werd op een fractie van een seconde na Tom Dumoulin, sprong Porte ten nadele van Miguel Angel Lopez naar de derde plaats in het klassement. Zonder ramp staat hij zondagavond na de slotrit in Parijs voor het eerst op het eindpodium van een grote ronde. En daarmee maakt hij in de herfst van zijn carrière een jeugddroom waar, zo maakte de 35-jarige Porte na afloop duidelijk.

“Dit is absoluut een droom”, genoot Porte. “Ik groeide aan de andere kant van de wereld op met de Tour, met jongens als Robbie McEwen en Cadel Evans. Om dan eindelijk zelf op dat podium te staan, dat is een ongelooflijk gevoel. Dit is wat ik wou, voor het einde van mijn carrière: de foto in Parijs, op het podium. Dat betekent zoveel voor een wielrenner, en eindelijk is het zover. Na alle drama’s die ik de voorbije jaren beleefd heb, voelt dit als een overwinning voor me. Het zal een tijdje duren om dit te laten bezinken.”

Gemiste geboorte

In het begin van de Tour miste Porte de geboorte van zijn tweede kind, dochter Eloise. “Toen het coronavirus toesloeg, en de Tour werd uitgesteld, betreurde ik dat ik de geboorte ging moeten missen. Maar mijn vrouw Gemma zei me: “Ga naar de Tour, doe je ding”. Het enige wat ze me zei was: “Als ik de tv aanzet, en je koerst achteraan het peloton, dan ga ik boos zijn”. Ik kwam naar hier en wist dat ik een missie te volbrengen had. Ook al is wielrennen eigenlijk maar een spel. Maar nu op het podium finishen, dat maakt het missen van de geboorte toch wat waard.”

Porte kreeg bij Trek-Segafredo onder meer de steun van de Belgen Jasper Stuyven en Edward Theuns, maar stond erop één van zijn andere ploegmaats expliciet te bedanken. “Ik weet dat ik niemand mag vergeten, maar voor mij is Mads Pedersen echt van ongelooflijke waarde geweest. Hij gelooft waarschijnlijk meer in mij dan dat ik dat zelf doe. Elke avond kwam hij naar mijn kamer, kwam hij me vertellen wat er de dag nadien zou gebeuren, zei hij me om kalm te blijven en gewoon zijn wiel te volgen, en dat het dan goed zou komen. En dat was ook zo.”

Porte was een bevoorrechte getuige van de Sloveense overname van de macht in de Tour. “Ze waren van een andere planeet. Ik neem mijn hoed af voor Primoz Roglic: het is straf wat zaterdag met hem gebeurd is. Hij reed een ongelooflijke race, en verdiende eigenlijk om de koers te winnen. Maar niets tegen Tadej Pogacar: hij is een enorm talent. De jonge garde is beangstigend goed. Chapeau dat Pogacar zo agressief koerste, maar volgend jaar krijgt hij het moeilijker: de rest gaat hem meer in de gaten houden.”