Direct naar artikelinhoud
Body positivity wil niet zeggen dat je elke dag van je lijf moet houden
ColumnBijzondere bijstand

Body positivity wil niet zeggen dat je elke dag van je lijf moet houden

Beeld Sven Franzen

Katrin Swartenbroux helpt een lezer met een issue.

Lezersvraag van de week: Ik ben de voorbije maanden zo’n vijf kilo bijgekomen en het lukt niet om ze kwijt te spelen. Ik zoek geen dieettips, maar ik haat het dat ik dit zo erg vind, want ik beschouw mezelf wel als iemand die body positivity hoog in het vaandel draagt. Kirsten, Mariakerke

Beste Kirsten,

Ik schrijf deze column in een poepsjieke Zwitserse hotel­kamer met een badhanddoek om mijn lijf gewikkeld. Niet omdat ik Carrie Bradshaw ambieer, wel omdat ik er net ben achter gekomen dat geen enkel proper jurkje in mijn ­koffer me nog past. De ­jeansshorts heb ik zelfs niet ­geprobeerd.

Ik ben de voorbije weken op reis geweest naar het land van mijn favoriete groente – pizza – en in combinatie met het ­metabolisme van een dertiger heb ik een extra set ­zwembandjes mee naar huis gekregen. Mijn foodbaby is op de dagen dat ik echte melk heb geconsumeerd zodanig ­waarachtig dat mijn lief en ik hem een naam ­hebben ­gegeven, en ik er ­liefkozend mijn handen rond vouw ­wanneer we door de ­straten van Lugano kuieren. Mensen kijken ons glimlachend na, alsof we een stelletje zijn dat succesvol een levend wezen zal kunnen grootbrengen in plaats van bekvecht om wie er bij thuiskomst als eerste het toilet mag bevuilen.

Soit. Ik zal niet zeggen dat al jammerend mijn maagvet in goede banen duwen terwijl hij manhaftig de rits van mijn ­(outlet) Stella McCartney naar boven probeert te hijsen, ons niet dichter bij elkaar heeft gebracht. Maar ik had me deze vakantie uiteraard ook anders voorgesteld.

Maar weet je wat het is? Het is wat het is. En ik ga me niet slecht voelen omdat ik me soms slecht voel nadat ik mezelf heb vermenigvuldigd met wijn die het zelfs niet altijd waard was. En jij zou dat ook niet moeten. Body positivity wil niet zeggen dat je elke dag van je lijf moet houden, wel dat je jezelf niet de huid moet ­volschelden bij ieder ­weerspiegelend oppervlak waarin je jezelf aantreft. Geloof me, die huid heeft het op dit moment al zwaar genoeg te verduren nu die vijf kilo extra moet omspannen. Het is niet ­realistisch om jezelf op elk moment een stoot te vinden, of om jezelf voor te liegen dat je je wél goed voelt in je vel vol rode striemen van je ­ondergoed.

De beweging waar ik dan ook het meeste ­aansluiting bij voel is body neutrality.

Ik probeer mijn lichaam te zien als gewoon mijn lichaam. Een instrument waarmee ik mezelf rechthoud. Waarmee ik dans op mijn favoriete muziek die door een blikkerige gsm-speaker galmt. Waarmee ik naar de winkel ga, mijn lief omhels en dat laatste stuk lookbrood mee van tafel gris. Het lichaam dat ik na deze vakantie weer naar de pilates zal slepen en dat ik zal ­dwingen om bevriend te ­worden met salade.

Ja, je bent bijgekomen. Ja dat voelt soms oncomfortabel. Dat mag. Je mag vloeken omdat je even niet meer in je kleren past. Je mag sporten en op je eten letten in de hoop jezelf terug te vinden. Je mag even streng zijn voor jezelf, zolang je ook zacht bent voor jezelf.

En soms is het liefste wat je voor jezelf kan doen een paar grotere onderbroeken kopen.