Actrice Belinda Voorspoels-Mercedes kiest voor l’heure bleue van de morgen: “Ik geniet van mijn rustige ochtenden. Die had ik niet als kind”

“Ik sta al acht jaar vroeg op voor Nahla, een Franse bulldog. Ik wilde graag een puppy en mijn toenmalige vriend wilde graag een Franse bulldog, wat ik totaal niet zag zitten. Maar op een dag – ik werkte toen in een zonnebankcenter – kwam er een jongen binnen die me vertelde dat hij iets onbezonnen had gedaan. Hij had een puppy in huis gehaald en nu hij uit elkaar was met zijn vriendin, kon hij er niet meer voor zorgen. ‘Toevallig’, zei ik. ‘Mijn vriend wil net zo’n pup.’ Die jongen is zijn hondje gaan halen en ik was meteen verliefd. Ze was zo klein – net een hamster – en ik wist dat ik haar wilde houden. Ze heette Sheila toen, maar ik heb er toch maar Nahla van gemaakt, de naam die ik eigenlijk spaarde voor mijn eerste dochter. (lacht)”

“Ik sta met veel plezier voor Nahla op. Doorheen de dag is ze vaak alleen thuis, daarom wil ik ’s morgens bewust tijd met haar doorbrengen. Een huisdier hebben brengt verantwoordelijkheid met zich mee. Al sta ik ook vroeg op voor mezelf. Ik haast me niet graag en heb een slechte tijdsinschatting. Of ik nu een uur of drie uur op voorhand opsta, ik kom vaak maar nipt op tijd. Dus sta ik graag extra vroeg op, meestal tussen zes en en kwart na zeven. Ik zet een groene thee of gemberthee en kruip met Nahla terug in bed voor wat qualitytime. Ik lees dan ook wat. Ze is een echte knuffelhond. Ik doe ’s morgens verder ook yoga en poweroefeningen in de fitness bij mij in de straat. Ooit deed ik een yogaretraite van zes weken in India. Dat was de beste ervaring van mijn leven. Ook al stonden we elke dag om vijf uur op. Ik ben nogal een druk persoon, maar niet ’s morgens. Dan heb ik alles graag zo rustig mogelijk.”

“Zelfreflectie hoort voor mij bij de ochtend. Wat me vooral intrigeert, is de overgang van de nacht naar de ochtend, net als de overgang van de dag naar de nacht. Overgangen zijn interessant. Ik geloof enorm in astrologie en de invloed die de sterren en planeten op ons hebben. Mijn oma aan mijn vaders kant had er boeken over, waar ik al heel jong in snuisterde. Rond mijn negende liet mijn oma me er enkele lezen. Zo heeft iedereen een zonhoroscoop – onze identiteit, ons karakter of ego – en een maanhoroscoop, die weergeeft hoe je ziel en je emotionele hechting zijn. Hoe ik mij voel, is soms helemaal anders dan hoe ik me gedraag. Zo lijk ik uiterlijk een druk en soms koel persoon, maar ben ik ook emotioneel en gevoelig. Het gaat zelfs zo ver dat ik probeer te raden wat de horoscopen van anderen zijn die ik ontmoet. Bij stukgelopen relaties vind ik het probleem achteraf soms terug in onze verschillende horoscopen. Niet dat ik leef volgens de astrologie. Liefde alleen is niet genoeg, compatibiliteit is ook belangrijk, zoveel weet ik al. Mijn vrienden zeggen wel eens ‘hier is ze weer’, als ik opnieuw over astrologie begin, maar het zit in mijn genen. Noem me gerust Madame Soleil in bijberoep!”

“Ik ben vegetariër geworden door een slaapprobleem. Vroeger kon ik altijd en overal in slaap vallen. Zelfs overdag. Het werd soms een probleem in mijn relaties: ik kon nog geen twee minuten neerliggen bij een film of ik viel al in slaap. Tot een dokter me erop wees dat sommige mensen vlees niet goed verteren omdat het veel energie vraagt. Ik heb dat een tijdje getest en het klopte. Al zit het al veel langer in mij hoor, die neiging naar vegetarisme. Van kleins af aan hou ik enorm van dieren. Mijn moeder is van Congolese afkomst en in die cultuur eten ze veel vlees. Vooral kip. Als vijfjarig kind heb ik eens twee uur voor een stuk kip gezeten. ‘Dat is toch van een kip?’, vroeg ik huilend. ‘Een dier? Waarom eten we dat op?’ Al ben ik tegelijkertijd ook tegen verspilling. Als vrienden vis klaarmaken, eet ik dat uit respect op. Ik weet wat armoede is.”

“Mijn vader was een bastaardkind van een alleenstaande vrouw. Hij heeft in weeshuizen gewoond en belandde door kwajongensstreken in de gevangenis. Hij wilde zijn leven beteren toen hij mijn moeder ontmoette en instant verliefd werd. Speciaal voor haar kocht hij met het weinige geld dat hij had een Frans woordenboekje. Als Nederlander sprak hij maar een beetje Frans. Drie kinderen en 32 jaar later zijn ze nog altijd samen. De armoede eindigde jammer genoeg niet bij zijn job als taxichauffeur. Jaren geleden liep hij een virus op en kon hij niet meer werken. Mijn moeder moest voor hem zorgen, wat betekende dat er amper geld was. We woonden met zijn vijven op een piepklein sociaal appartement. Onze band was hecht, maar er was ook drama door onze situatie. Daardoor kwam ik dikwijls te laat op school. Ik denk dat ik ook om die reden nu zo van mijn rustige ochtenden geniet: omdat ze vroeger helemaal anders waren.”  

• 28 jaar (geboren op 5 februari 1992)
•  speelt de rol van Lexi in ‘Thuis’
• doet ook modellenwerk en werkt parttime in een herenwinkel 
• is single en woont in Antwerpen