Bondscoach Serneels wil een offensief statement maken: “Wij gaan ervoor zorgen dat zij twijfelen”

Het is zo goed als zeker dat Tine De Caigny ook in Zwitserland niet aan de wedstrijd begint. Maar wel op de bank. Dat zij minuten zal maken is helemaal zeker. In een hectisch laatste half uur kan De Caigny, in aanval en verdediging, van groot belang zijn.

Het is bijna zeker dat bondscoach Serneels niet met dezelfde elf start als tegen Roemenië. Hij wil een offensief statement maken vanaf de aftrap. Verwacht maar de vinnige Elena Dhont in de startelf. Vande Velde, Dhont, Wullaert en Cayman moeten Zwitserland van meet af aan opjagen. Met de drive en de klasse die Wullaert vrijdag liet zien, moet ze ze allemaal meeslepen.

“Zij hebben punten verloren in Kroatië en wij gaan het hen niet gemakkelijk maken,” zegt de bondscoach. Hij wil Zwitserland niet comfortabel aan de bal laten en in hun hoofd weer de ploeg worden die nog geen punt liet liggen en nog geen doelpunt binnenkreeg.

De 1-1 van de Zwitserse vrouwen in Kroatië, vorige vrijdag, kan bij de Flames voor heel veel druk zorgen. Als ze winnen in Thun dan zijn ze geplaatst voor het EK in Engeland. Vergeet de volksverhalen over de beer en zijn vel maar. Litouwen uit, eind oktober, wordt vanzelfsprekend gewonnen en dan is de Zwitserse ‘Nati’ op 1 december de internationale gast op een stadionfeest Aan Den Dreef. Wie weet zelfs met publiek.

Druk straks op de Belgische vrouwen dus en dat is verraderlijk. In Portugal op de Algarve Cup in maart hadden nogal wat Flames zichzelf een favorietenrol aangemeten. Het was al zomers, prachtig weer, je kon nog handjes schudden en samen met de Belgische internationals in de bus naar de match. De finale werd afgelast, twee dagen later begon de lockdown.

De Flames waren toen al even naar huis. Drie wedstrijden in een kramp gevoetbald, soms belabberd gespeeld en zwaar overklast door Denemarken. 1-1 tegen Nieuw-Zeeland, 1-0 gewonnen van de zwakste tegenstander, Portugal, en vervolgens een heel pijnlijke 4-0 tegen de Europese vice-kampioen. Wie niet tegen de hitte kan moet uit de keuken blijven.

“Dat mag het probleem niet zijn,” zegt Serneels op het terras van zijn hotelkamer. Het is er fris en bewolkt. Morgen wordt regen verwacht. “Ik kom liever naar hier als groepsleider. Wij moeten ervoor zorgen dat zij twijfelen en niet andersom. Ook goed zijn onder druk van de omstandigheden en tegen een sterke tegenstander. Alle speelsters weten dat we die stap moeten zetten.”

Red Flames moeten tot en met de extra-tijd op de top van hun kunnen voetballen en niet met hun positie op de FIFA-ranking in hun hoofd. En niet met druk kunnen voetballen? Aan alles komt een einde of, zoals ze in Duitstalig Zwitserland zeggen: “Alles hat ein Ende nur die Wurst hat zwei.”

Een heel klein beetje oorlog in Thun, plankgas vanaf minuut één, azen op een vroeg doelpunt… Het is niet het spel van de Flames. Misschien is het wel de stap die ze aan de Thunersee in kanton Bern moeten zetten. In Zwitserland, waar de Belgische voetbalvrouwen in hun tweede interland ooit hun eerste punt aller tijden hebben behaald. Op 21 mei 1977 was dat.

Het Belgische vrouwenvoetbal is nog zo jong. Met winst in Thun kan België zich nu al voor het eerst ooit als groepswinnaar voor een eindtoernooi plaatsen.

Lees ook. Droomavond: Red Flames eten Roemenië met huid en haar op na hattrick Wullaert, grote rivaal Zwitserland laat punten liggen