Kan Vivaldi door? Lachaert en Rousseau willen het anders aanpakken

“Hoop doet leven.” Sp.a-voorzitter en preformateur Conner Rousseau haalde maandagavond een citaat van Will Tura boven om de zieltogende regeringsonderhandelingen toch nog een waterkansje te gunnen. Hij had de pers samengeroepen na een dag waarin de gesprekken tussen de vivaldisten – de socialisten, liberalen, groenen en CD&V – bijna kapseisden.

Samen met zijn collega Egbert Lachaert (Open Vld) had Rousseau om 17 uur zijn ontslag aangeboden op het koninklijk paleis. Het wantrouwen binnen Vivaldi was te groot. Er bleek niet eens een consensus over hoe het nu verder moest: kon de opdracht van Lachaert en Rousseau verlengd worden of niet? Uiteindelijk hakte koning Filip zelf de knoop door. Hij weigerde het ontslag en gaf de twee nog tot morgen (woensdag) om een oplossing uit te dokteren.

De vraag is of Vivaldi nog een toekomst heeft. “Iedereen is het beu", klonk het maandag bij sp.a. De dwarse opstelling van MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez de voorbije dagen voedde ook de interne weerstand bij CD&V. Op het partijbureau uitten Hilde Crevits en Koen Geens hun twijfels. Bovendien groeit het wantrouwen tegenover sp.a. Meerdere partijen denken dat de socialisten uit zijn op verkiezingen. In de peilingen staan ze alvast op (lichte) winst.

De belangrijkste inhoudelijke dossiers liggen ook nog open: wat met de kernuitstap, de fiscale dossiers, de sociale uitgaven of het budgettaire plaatje? De preformateurs willen daarom hun werkwijze aanpassen. In plaats van met hele ploeg tegelijk te vergaderen, denken ze eraan om eerst een eigen synthesevoorstel uit te werken. Dat voorstel zal vervolgens aangeboden worden aan de rest. De deadline van 1 oktober lijkt intussen wel zo goed als onhaalbaar.

Signaal

De sp.a voerde maandagochtend de forcing tegen MR, maar moest uiteindelijk ook op haar stappen terugkeren. Op het partijbureau was beslist dat Vivaldi enkel zonder MR kon overleven. Mathematisch gezien haalt de coalitie ook een meerderheid met cdH erbij, redeneerden de socialisten. 

Maar Rousseau kon op te weinig steun rekenen van de andere onderhandelaars. Open Vld wou MR niet laten vallen. CD&V, Groen en Ecolo vonden een exit niet opportuun, in het volle besef dat anders verkiezingen dreigden. Ook PS leek niet op volle kracht door te duwen. Premier Sophie Wilmès (MR) schoof trouwens aan bij de gesprekken, op vraag van andere voorzitters, om Bouchez in toom te houden. Normaal zal ze voortaan steeds mee onderhandelen.

Bilaterale ontmoetingen leverden maandagmiddag niets op. Sp.a bleef op haar standpunt, de andere partijen ook. “Het was vooral zaak iedereen weer kalm te krijgen”, reageert een bron. Toen duidelijk werd dat er geen akkoord meer inzat, vertrok het duo naar het paleis. 

Rousseau was vastbesloten om zijn ontslag in te dienen, maar daar stak de koning een stokje voor. Waarna de socialist niet anders kon dan zijn kar keren. “Als de koning het vraagt, wil ik proberen het onmogelijke mogelijk te maken”, verklaarde hij op zijn persconferentie. Op die manier ging de deur weer open voor MR en Georges-Louis Bouchez. Rousseau voegde er wel aan toe dat er “een duidelijk signaal” moet komen om het vertrouwen te herstellen.