‘We kunnen niet eens spontaan naar de les gaan’

“Straks mag je tijdens de les alleen nog aan een groen vlaggetje zitten. Er gaat hier dus echt bijna geen volk zitten. Da’s toch fucked up.” Het geroezemoes in de Aula Rector Dhanis van de UAntwerpen, waar een paar honderd eerstejaarsstudenten met mondmaskers samengepakt zitten voor een onthaalsessie, klinkt niet meteen hoopvol. Vandaag geldt hier aan de Antwerpse universiteit nog code geel – één op de twee stoelen in een aula mag bezet zijn – maar wanneer de lessen dinsdag echt starten, is code oranje van kracht: één op de vijf stoelen, telkens gemarkeerd met zo’n groen vlaggetje.

Gezien studenten bij de gele kleurcode al een (niet zo subtiele) zijwaartse buiging moeten maken om hun buur iets toe te fluisteren, wordt het straks een hele krachttoer om het ijs te breken. “Het studentenleven is meer dan naar de les gaan. Ik wil vooral nieuwe mensen leren kennen”, zegt Nick (19), zichtbaar gefrustreerd. De twee vrienden met wie hij buitenwandelt, zijn echter dezelfde als bij aanvang van de sessie. “Hoe gaat dat straks lukken met vier stoelen ertussen?”

Het is de verzuchting die we op de eerste dag van het academiejaar overal horen onder nieuwe studenten: de grote sprong in onbekende wateren blijkt een voorzichtig plonsje in eigen bad. Kleine kliekjes raken moeizamer vermengd, einzelgängers blijven soms einzelgängers. “Voor mij is alles nieuw, ik ken nog niemand”, geeft Jonas (18) toe. “De afstand maakt het veel moeilijker om nieuwe vrienden te maken. Het zal allemaal wat langer duren, vrees ik.”

Studentenleven

Voor aanvang van het nieuwe academiejaar was er vooral veel te doen over de kleurcodes. De UAntwerpen en de UGent kozen ervoor om met code oranje van start te gaan, terwijl de andere universiteiten code geel hanteren. Hoewel er enkel een verschil is in de bezettingsgraad van grote aula’s, zorgt de kleurenkwestie duidelijk voor spanningen. “Ik wist dat de andere universiteiten over code oranje nadachten, maar ik was wel verrast door de snelheid waarmee het ‘overnight' gecommuniceerd is. Goed, dat is hun beslissing”, liet KU Leuven-rector Luc Sels optekenen.

Code geel of oranje, voor de studenten lijkt het weinig uit te maken. Eén stoel of vier stoelen tussen, de afstand wringt. “En de mondmaskers maken een gesprek natuurlijk niet makkelijker; je moet soms echt al moeite doen om elkaar te verstaan”, zegt de Leuvense studente Firdawn Kishouh (18).

Waar die kleurcodes bovendien geen impact op hebben, is het studentenleven naast de campus. Of het nu de Stoet der togati is in Leuven of het Students on Stage-festival in Antwerpen, het traditionele feestgedruis op deze eerste dag is zo goed als verdwenen. Fuiven, galabals en cantussen zijn gedurende het eerste semester sowieso verboden in heel Vlaanderen. Cafés mogen wel open, maar volgens de regels van de horeca.

De zon mag dan nog zo overvloedig schijnen, het zorgt toch voor een steriel sfeertje: “Wij zijn gedegradeerd tot een ordinair café”, klinkt het in een Leuvense fakbar. Normaal moet je er op een dag als deze eerst een liter van andermans zweet absorberen vooraleer de toog te bereiken, nu is het netjes wachten op een bubbeltafeltje.

Dat steekt duidelijk bij studenten. “Natuurlijk willen we liever het jaar inzetten met een goed feestje in plaats van hier gewoon te zitten en praten”, zegt Bo Peeters (18). Het lijkt er dan ook op dat veel studenten eerder hun kot - zowat de enige vrijplaats die overschiet - zullen opzoeken dan de lokale horeca die om 1 uur moet sluiten. Over die nachtelijke activiteiten weidt echter niemand uit.

Volgens de Leuvense politie werden de bubbels op dat vlak alvast goed gerespecteerd tijdens de nacht van zondag op maandag. “We zijn langsgegaan op enkele koten om de muziek af te zetten en telkens ging het om feestjes in kleine bubbels van maximum vijf tot zes personen”, klinkt het. Zo’n bubbel is in principe toegelaten, lawaaioverlast niet. In drie gevallen werd daarom een GAS-pv opgesteld.

Reserveren

“Het is eigenlijk vooral jammer dat er op geen enkel vlak nog ruimte is voor impulsiviteit”,  verwoordt Bo Peeters het gevoel van veel studenten. Studeren in de bib, eten in het studentenrestaurant of een sportactiviteit volgen? Voor alles moet je reserveren. “We kunnen niet eens spontaan naar de les gaan”, treedt Laura Clauwers (18) bij. “Zo'n eerste week wil je er rustig inglijden, maar het is alsof we al een hele boekhouding meesleuren.”

Of zoals Peter De Meyer, woordvoerder van de UAntwerpen, het samenvat: “Op de campus kan bijna alles opnieuw doorgaan, maar je moet er op voorhand net iets meer over nadenken.” Niet meteen wat studenten tijdens een eerste week willen doen, al klinkt er wel begrip: “Je voelt dat ze er het maximum hebben uitgehaald”, zegt Clauwers.

De meeste studenten proberen het positief te bekijken. “Misschien gaan we nu wat beter focussen op ons eerste jaar”, lachen Maxim, Arthur en Alex. “Het einde van vorig jaar is bovendien al met zo’n grote sisser afgelopen, dat het alleen maar beter kan worden.”

“Trouwens, op de onthaaldagen hebben we ondanks de kleine bubbels toch al wat vrienden gemaakt", zegt Maxim. Met een brede grijns voegt hij eraan toe: “Ik heb alleen nog geen gsm-nummers kunnen scoren. Dat is wel spijtig.”