Hoe de ‘veilige’ tak21-spaarverzekeringen ook op verlies kunnen uitdraaien

De financiële toezichthouder in ons land (FSMA) waarschuwde deze zomer voor het risico op kapitaalverlies bij spaarverzekeringen of tak 21-levensverzekeringen. Dat is opvallend: het is een populair spaarproduct bij spaarders die bovenal zoeken naar veiligheid en zekerheid.

De spaarverzekering is eigenlijk een spaarformule in een verzekeringsjasje. Die biedt een ‘gegarandeerde rente’, eventueel aangevuld met een winstdeelname die afhankelijk is van de prestaties van een onderliggende beursportefeuille. Tot enkele jaren geleden ging het zo: spaarders konden rekenen op een mooie vaste rentevoet en daar kwam nog een mooi extraatje bovenop als de beurzen goed presteerden.

Door de lage rente hebben verzekeraars de voorbije jaren hun gegarandeerde rente stelselmatig verlaagd. Bij veel producten bedraagt de gegarandeerde rente amper 0%. Spaarders zijn dan volledig afhankelijk van de winstdeelname. Als die er niet is (bijvoorbeeld doordat de beurzen slecht presteerden) dan blijft de spaarder met lege handen over.

Maar het kan nog slechter, want aan spaarverzekeringen zijn dikwijls ook nog uiteenlopende kosten verbonden. En daar knelt nu het schoentje, want die liggen soms veel hoger dan wat een spaarverzekering nog opbrengt.

Het kostenplaatje van een spaarverzekering loopt snel op. 

Om te beginnen betaalt u een verzekeringstaks van 2% op elke premie. Doet u een storting van 1.000 euro, dan komt daarvan slechts 980 euro op de spaarverzekering terecht. 

Dan zijn er nog instapkosten: dit is meestal een percentage van het gestorte bedrag. De instapkosten schommelen vaak rond 2 à 3 procent, maar kunnen ook oplopen tot het dubbele. Ze zijn van toepassing op de premie die overblijft na afhouding van de verzekeringstaks. Doet u een storting van 1.000 euro en rekent de verzekeraar na afhouding van de verzekeringstaks nog eens 5% instapkosten aan, dan zal er van de gestorte 1.000 euro uiteindelijk slechts 931 euro op de spaarverzekering belanden. Soms valt er over de instapkosten wel te onderhandelen. 

En dan zijn er nog de beheerskosten die de verzekeraar jaarlijks aanrekent voor het beheer van de verzekering. Niet alle verzekeraars rekenen beheerskosten aan.

En de waslijst aan mogelijke kosten is nog niet volledig. Vaak zullen spaarders ook uitstapkosten betalen wanneer ze geld opnemen van de spaarverzekering. Doorgaans is dat het geval voor wie geld opneemt in de eerste vijf jaar, daarna vallen ze meestal weg. En wie tegoeden binnen de eerste acht jaar opvraagt, moet ook nog eens roerende voorheffing betalen aan de overheid. De uitstapkosten en de roerende voorheffing zijn dus belangrijke kosten, al zijn ze wel te vermijden door tegoeden lang genoeg op de spaarverzekering te laten staan.

Al die kosten samen in combinatie met de geringe rentevergoeding kunnen al snel uitmonden in een negatief rendement. Dus hoewel spaarverzekeringen in principe een gegarandeerde rente bieden, kunnen ze spaarders uiteindelijk wel meer kosten dan ze opbrengen. Van kapitaalbehoud of -bescherming is er dan al helemaal geen sprake. 

Voor u als spaarder komt het er dus vooral op aan om te kiezen voor spaarverzekeringen waarvan de kosten zo laag mogelijk zijn, die een hogere gegarandeerde rente bieden én waarvan die rente gedurende acht jaar is gegarandeerd (en niet enkel tijdens het lopende jaar). 

Lees meer op Spaargids.be:

Impact coronavirus pensioenspaarfondsen: dit moet u weten als u binnenkort met pensioen gaat

Herfinanciering woonkrediet kan momenteel interessant zijn omdat rente blijft dalen

Beleggingen versus coronacrisis: deze fondsen blijven interessant om in te investeren

Bron: spaargids.be.