Alloo, die op haar vijftiende verlamd raakte, kwam in de jaren 50 in het CTR in contact met sport voor personen met een beperking. Ze ging er zelf aan het sporten en beleefde mee hoe ons land in 1954 voor het eerst deelnemers uitzond naar de Stoke Mandeville Games, de voorloper van de Paralympische Spelen.

In 1960 was ze zelf één van de vijftien Belgen die deelnamen aan de allereerste Paralympische Spelen van Rome. Ze kwam - naast het tafeltennis - ook uit in het schermen.

Vier jaar later was ze ook van de partij op de Paralympische Spelen van Tokio in 1964. Amper twee Belgische atleten konden toen de oversteek maken naar de Japanse hoofdstad. Ook op deze Spelen veroverde ze goud in het tafeltennis. In 1965 stopte ze met paralympische sport. Ze bleef wel nog 35 jaar secretaresse van het CTR.

Anne d’Ieteren, voorzitter van het Belgisch Paralympisch Comité, omschrijft Alloo als “een absolute coryfee van de Paralympische beweging in ons land”. “Als rechterhand van onder meer Ridder Dr. Albert Tricot werd ze één van de stichtende leden van de Belgische Sportfederatie voor Gehandicapten (BSVG), voorloper van het Belgian Paralympic Committee”, aldus D’Ieteren. “Ze speelde bijgevolg een zeer belangrijke rol in onze geschiedenis. Het doet ons dan ook veel pijn afscheid te moeten nemen van haar, net op het moment dat we de 60ste verjaardag van haar historische prestatie van in Rome in 1960 met haar wilden vieren.”