‘Ineens zat hij in mijn broek’: onze lezers vertellen over hun ervaringen met seksueel geweld

Anonieme man (38): ‘Ik moest kijken naar hoe twee mensen seks hadden’

“Ik was een jaar of 16 toen ik centjes bij elkaar spaarde om een grote reis te maken met de scouts. Ik deed allerlei klusjes en ging ook veel babysitten. Zo kwam ik op oudejaar bij een gezin terecht. Een koppel met een jong kindje. Zij gingen feesten. Toen ik het kindje in bed gelegd had, nestelde ik me voor de tv en telde op mezelf af naar het nieuwe jaar. Na het vuurwerk viel ik in slaap in de zetel. Ik hoorde het koppel niet thuiskomen.

“Die nacht werd ik wakker van geluid. Ik besefte niet goed wat er aan de hand was. Het koppel was thuisgekomen en had er niet beter op gevonden om seks te hebben voor mijn neus. Ik wou dit niet zien. Ik wist niet waar kruipen. Ik schaamde me en wist niet wat ik moest doen. Het koppel merkte op dat ik wakker was geworden en deed gewoon voort. Toen ik aangaf dat ik weg wilde, zei de man dat ik moest blijven zitten en naar hen moest kijken. Hij zou desnoods zijn wapen pakken.

“Doodsbang was ik. Ik heb hier nooit over durven praten, was beschaamd. Mijn ouders hebben altijd aangevoeld dat er die avond iets gebeurd was, maar ik durfde het niet vertellen. Nu nog steeds niet. Het lijkt op zich ‘niet erg’ wat er zich toen heeft voorgedaan, maar het heeft me tot hiertoe mijn leven lang beïnvloed. Opkomen voor mezelf, is en blijft moeilijk. Omgaan met intimiteit, blijft moeilijk.

“Sinds kort heb ik de moed gevonden om dit tegen mijn partner te vertellen. Ben ik in begeleiding gegaan. Want ik voelde dat de invloed die dat voorval heeft gehad op hoe ik in het leven sta, hoe ik mezelf als vader beschouw, als partner enorm is. Ben ik misbruikt geweest? Ik weet het niet. Ik denk dat ik het niet weet omdat het ook nog zo een taboe is bij mannen... Ik weet alleen dat het mijn vertrouwen in mensen een enorme knak heeft gegeven. En dat allemaal omdat dat koppel het spannend vond om seks te hebben voor de neus van een 16-jarige.”

Anoniem (24): ‘Voor ik het wist, zat hij met zijn handen in mijn broek’

“Hij was mijn eerste lief op de middelbare school. Ik was dertien jaar, hij was vijftien. Ik was smoorverliefd. We waren nog maar een paar weken samen en hij wilde al verder gaan dan enkel kussen. Ik hield de boot af omdat ik er nog niet klaar voor was. 

“Via kennissen van de jeugdbeweging hoorde ik dat hij opschepte tegen zijn vrienden over onze intieme relatie. Dat vond ik niet leuk, dus beëindigde ik die relatie. Maar ik bleef wel verliefd... Ik probeerde zijn aandacht terug te winnen, door stiekem naar een fuif te gaan waar hij ook was. Ik werd dronken. Hij gaf me aandacht. We belandden daarna samen in bed, en voor ik het wist zat hij met zijn handen in mijn broek. Hij toverde een condoom tevoorschijn en deed zijn ding.

“Ik herinner me nog dat het zo veel pijn deed. Ik zei niets. Toen hij klaar was, voelde ik me heel vies, maar ik viel in slaap. Die nacht vingerde hij me nog één keer, heel hard, heel pijnlijk. Ik werd er wakker van en duwde zijn hand weg.

“Ik was naïef en dacht dat dit dé manier was om hem terug te winnen. Pas enkele maanden later, toen het duidelijk was dat die jongen me als een baksteen had laten vallen, besefte ik dat hij me gebruikt had.”

“Zeggen dat wat er gebeurd is een verkrachting is, vind ik misschien nog iets te heftig, omdat ik er tenslotte zelf naar zocht. Eén ding is zeker: deze gebeurtenis zal voor altijd een blijvende impact hebben op mijn leven. Ik ben mijn maagdelijkheid verloren aan een klootzak, op de meest onrespectvolle en onliefdevolle manier. Telkens als ik eraan terugdenk, krimp ik ineen. 

“Nu, elf jaar later, zou ik willen teruggaan naar die ene avond en die jongen duidelijk maken dat dit niet oké was. Ik was te jong en te naïef en daar heeft hij misbruik van gemaakt.

Anoniem (51): ‘Ik verstijfde maar verzette me niet’

“Ik was vooraan de dertig toen ik op persreis vertrok met een aantal journalisten. We gingen naar een exotisch eiland. Ik nam als begeleidster de journalisten op sleeptouw naar een aantal toeristische trekpleisters.

“Met een van de journalisten kon ik het goed vinden. Hij werkte voor een van de kwaliteitskranten en was erg geïnteresseerd in cultuur, politiek en toonde veel interesse in mijn job. Hij was minstens tien jaar ouder. Zijn humor was aanstekelijk en we hadden vaak persoonlijke gesprekken. Het was niet de eerste keer dat hij meeging op een persreis met mij. Ik genoot van zijn aandacht voor mij, maar ik denk niet dat ik signalen heb gegeven die fout konden worden geïnterpreteerd.

“Op één van die reizen is hij meegegaan naar mijn hotelkamer om te praten. Toen kon ik hem professioneel buitenwerken. Maar tijdens een andere reis waren we op een avond in een bar aan het strand en werd er stevig gedronken. Hij nam me bij de arm zodat ik rechtop bleef en bracht mij naar mijn hotelkamer. Hij ging met mij onder de douche om me nuchter te krijgen en ging ook mee naar bed waar hij naakt naast me ging liggen. Alle alarmbellen gingen af. Ik verstijfde maar verzette me niet. ‘Gelukkig’ was ik ongesteld en bleef het bij erg intieme handtastelijkheden. Ik vroeg hem daarna meteen de kamer te verlaten. 

“De volgende dag voelde ik me vies, gebruikt maar ook schuldig want in mijn positie moest ik het de journalisten naar hun zin maken. Ik vond het ook onvergeeflijk dat ik in mijn job had gedronken. 

“Toen de man in kwestie naast me kwam zitten op een boottocht, zei ik hem dat ik het verschrikkelijk vond wat hij had gedaan. Hij haalde zijn schouders op en de dagen die erop volgden meed ik hem zoveel mogelijk. Hij stuurde nog een sms met ‘ik zal je wel nooit meer zien, zeker’ en ik antwoordde met ‘een welgemeende fuck you’. Ik nodigde hem nooit nog uit op een persreis. Ik heb het achteraf ook aan een handvol mensen verteld maar een aangifte heb ik nooit gedaan. Ik heb het een plaats gegeven en verwijt vooral mezelf dat ik dronken was.”

Anoniem (75): ‘Ik was net bevallen en zeker niet genezen’

“Wat mij overkwam is intussen 40 jaar geleden. Ik was net ontslagen uit de materniteit en kwam blij thuis met een pracht van een zoontje. Hij sliep rustig en dat wilde ik ook doen. Maar dan kwam mijn man bij mij liggen. Hij begon heel lief te doen en ging dan steeds verder. Ik kon geen kant uit. Ik had geen zin, want ik was net geknipt en zeker niet genezen. Ik ben terug naar de dokter moeten gaan. Die deed zijn werk, stelde geen vragen. Ik ben later gescheiden.”

Thalia (23): ‘Ik zei nee en toch stond hij ineens op mijn kot’

“Drie jaar geleden zat ik nog op kot in Gent, ik zette regelmatig een stapje in de wereld. Ik had ook wel een aantal onenightstands gehad, meestal na enkele glaasjes alcohol en altijd op mijn initiatief. Maar de laatste keer verliep helemaal anders.”

“Ik was met een vriendin in de Overpoortstraat en we waren enorm beschonken. Na wat gepraat te hebben kus ik één van haar kotgenoten, maar daarna beslis ik naar huis te vertrekken: dapper als ik ben doe ik dit alleen, op mijn fietsje, in het midden van de nacht door Gent. Tot die gast achter mij aankomt. ‘Of hij niet mee moet stappen.’ Ik bedank hem vriendelijk, maar hij besluit dit toch maar te doen.

“Eenmaal aan mijn fiets zegt hij opnieuw dat hij mee wil stappen. Ik bedank eerst opnieuw, maar dan overtuigt hij mijn dronken zelf en gaat mee.”.

“Aan mijn kot wil ik afscheid nemen en dan zegt hij, ietwat pissig, dat hij nu zelf toch niet meer naar zijn eigen kot kan wandelen. Opnieuw komt er een nee van mijn kant. En toch staat hij binnen de kortste keren in mijn kot. We hebben seks. Ik weet niet hoe, wat, hoe lang... Ik weet alleen dat ik hem vroeg om alsjeblieft weg te gaan, dat ik vroeg les had. Maar daar had hij geen zin meer in. Ik viel in slaap.

“Ik heb er nooit bij stilgestaan, maar sinds een jaar voel ik mij hier telkens ongemakkelijker en viezer bij. Ik wilde dat ik op zijn gezicht kon slaan, hem vertellen dat het voor mij echt niet oké was.”

Anoniem (28): ‘Was het gewenst? Helemaal niet. Maar ik zei geen nee’

“Ik heb hier nog met niemand over gesproken. Uit schaamte.”

“In juni vorig jaar ben ik een avond weggeweest in Brussel en echt zwaar over mijn limiet gegaan. Ik dronk veel te veel en belandde zo op een appartement bij mensen die ik helemaal niet kende. Ze leken me wel deftig.”

“Ik werd wakker, quasi naakt in een vreemd bed. Er was nog niets gebeurd. Maar er kwam een jongen naast mij liggen, en ja, je raadt het al. Ik durfde niets te zeggen, niet te bewegen ook. Het enige waar ik aan dacht was ‘dat het maar snel voorbij is’. zo lag ik daar dan. Tot hij klaar was.”

“Ik heb er nog nooit met een woord over gerept. Ik weet zelfs niet hoe die jongen heette. Ik zou hem waarschijnlijk zelfs niet op straat herkennen. Maar ik voel mij heel vies. Niet alleen omdat ik geen nee durfde te zeggen, maar ook omdat ik het deels mijn schuld vind dat ik teveel had gedronken en überhaupt meeging. Is dit verkrachting? Ik denk het niet. Was het gewenst? Helemaal niet. Maar ik zei geen nee.”

“Ik kan de gebeurtenissen moeilijk vergeten, maar weet wel dat dit wellicht de ergste ochtend van mijn leven was. De schaamte draag ik nog lang mee.”

Isolde (31): ‘Voor wat hoort wat, vond hij’

“Als 15-jarige werd ik enkele maanden lang misbruikt door de 23-jarige hoofdleider in mijn jeugdbeweging. Wij hadden een goede vertrouwensrelatie en waren vrienden, althans dat dacht ik. Wat begon als plagerijen tijdens of na activiteiten zoals ‘kom eens op mijn schoot zitten’ of ‘wat ben jij gegroeid! Laat me eens zien, of nog beter laat me eens voelen’, veranderde stelselmatig in grotere verzoeken. Ik voelde me bij zijn eerste handelingen van grensoverschrijdend gedrag dan ook erg verward en in dubio, want ik vond deze persoon erg tof maar wat hij deed was echt niet oké. Hij wou webcammen via MSN, stuurde ongevraagd foto’s van zijn geslachtsdelen en vroeg gelijkaardige foto’s van mij. Want ‘voor wat hoort wat’. We waren vrienden en ‘dit zou ons geheim worden’.

“Het gedrag escaleerde en ontaardde in een maandenlange situatie van herhaaldelijk (machts)misbruik. Hij lokte me naar de lokalen van de jeugdbeweging om activiteiten voor te bereiden en te bespreken, maar eens aangekomen wou hij dat ik hem opwond en dat ik zou toekijken hoe hij masturbeerde. Op de jaarlijkse kermis in het dorp nam hij me apart, wandelde met mij rond de feesttent om me te vertellen hoe speciaal ik wel was. Achter de tent tussen lege paletten en opgevouwen houten tafels zette hij me klem, schoof mijn rok omhoog en mijn onderbroek naar beneden. Hij stak zonder aarzelen zijn vingers in me, omdat hij ‘me nadien nog zou kunnen ruiken en proeven’. Ik bleef nadien verdwaasd achter.

“De impact van de hele situatie kwam pas maanden later, toen ik in het midden van de klas fysiek in elkaar zakte en dat op het eerste zicht zonder aanwijsbare reden. Ik was een emotioneel wrak geworden, had een eetstoornis ontwikkeld en was mezelf beginnen te snijden. De school nam het gelukkig ernstig, ik werd er opgevangen door leerkrachten en de leerlingenbegeleidster. Ik had het geluk om snel terecht te kunnen bij een bekwame psycholoog en psychiater, die me vele jaren lang hebben bijgestaan.”

“Er volgde een lange lijdensweg, met ‘verzoeningspogingen’ door het centraal bestuur van de jeugdbeweging zonder schulderkenning en heel wat victim blaming. De hoofdleider had immers een goede naam bij de jeugdbeweging en de leidingsploeg zou hem steunen. De leiding had gedreigd om de lokale werking stop te zetten als hij geschorst zou worden. Mijn gezondheid werd ‘geofferd’ voor het welzijn van de vele leden van die jeugdbeweging die anders in de kou zouden staan. Ik verloor er veel ‘vrienden', omdat hij een platform had gekregen om zijn onschuld uit te schreeuwen, dat het allemaal ‘niet zo erg was’, louter enkele ‘kleine plagerijen’. Omdat ik te bang was om nog langer naar de jeugdbeweging te gaan. Het voelde als vechten tegen de bierkaai.

“Twee maand nadat ik in elkaar gezakt deed ik aangifte bij de politie, het verhoor was een pijnlijke zaak. De politieagenten waren niet onvriendelijk, maar ze voelden zich duidelijk als vissen op het droge en waren niet voorbereid op zo’n verhoor. Misbruik melden is toch wel iets anders dan een verklaring voor een verloren portefeuille komen doen. Het leidde na een huiszoeking uiteindelijk tot een schriftelijke schuldbekentenis van de hoofdleider en een strafbemiddelingszaak bij justitie. Hij kreeg een werkstraf en voorwaarden, in ruil mocht hij een blanco strafblad en zijn bewijs van goed gedrag en zeden behouden. Dat was belangrijk voor hem, als werker in de jeugdzorg. Voor mij volgden nog vijf jaren van intense therapie, gevolgd door nog eens vele jaren met flashbacks en een haat-liefderelatie met mijn lichaam. Maar ik heb er hard aan gewerkt, en sinds m’n 30ste voel ik me eindelijk vrij van de schaamte en de schuld die ik onterecht al die jaren met me heb meegedragen.”

Anoniem (28): ‘Ik geraak er niet uit: was dit oké of niet?’

“Op een feestje begon ik te kussen met een Colombiaanse jongen die hier op Erasmus was en op wie ik al even verliefd was. Uiteindelijk gingen we naar mijn kot, allebei helemaal opgewonden. Maar toen we naakt in bed lagen bleek dat geen van ons een condoom bijhad. Ik wilde om die reden echt geen seks hebben, maar ik had wel zin in andere dingen. Dus ik blokte hem niet volledig af – we bleven samen naakt in bed. Maar keer op keer wanneer hij toch met zijn penis bij mijn vagina kwam, moest ik zeggen dat ik dat niet wilde. Wat ik mij vooral goed herinner is hoe ik daar op een gegeven moment met mijn hand mijn vagina lag te bedekken zodat hij er zeker niet in kon. Op een gegeven moment gebeurde het toch, en penetreerde hij me volledig.”

“De laatste tijd denk ik hier geregeld aan terug, nadat het jarenlang uit mijn herinnering was. Ik geraak er niet uit of dit nu oké was of niet. Ik had wel zin in de seksuele interactie en ging daar dus ook mee door, maar de penetratie op zich was wel ongewenst en dat had ik ook meer dan duidelijk gemaakt.”

Anoniem (24): ‘Ik geniet niet, ik denk alleen maar ‘kom alsjeblieft klaar’’

“Ik was net 18 jaar en het was een nazomer in Antwerpen. Er was zo’n typische studentenwelkom, en met mijn nieuwe vriendinnen dronken we een hele avond veel pintjes, we dansten en amuseerden ons te pletter. Ja, ik was zat. Echt goed dronken. Maar ik kon wel nog op mijn benen staan.

“Ik ontmoette een jongen, we kenden elkaar een beetje van Tinder. Hij sprak mij aan, ik was geïntrigeerd. Het was gezellig, maar er gebeurde niets. Dat was ook niet mijn intentie. De jongen vroeg me om, na het evenement, op mijn kot voort te praten.”

“Op dat moment geloofde ik echt in de goedheid en het feit dat ik gewoon een leuke tijd kon hebben met hem. Ik genoot. Ik was nergens naar op zoek. Bij mij thuis dronken we wat, we zetten ons in de zetel en ik was lacherig dronken. Plots kuste hij me. Ik deinsde terug.

“Hij kuste me opnieuw, ik liet het gebeuren. Daarna duwde ik hem zacht weg, ik fluisterde: ‘Ik wil echt geen seks met iemand op wie ik niet verliefd ben.’ Hij lachte en kuste me hard terug. Ik geloofde dat het hierbij zou blijven en kuste hem terug. Plots nam hij mijn hand en legde die op zijn stijve penis. Ik schrok en trok die hard terug. Ik zei hem dat ik me daar niet comfortabel bij voelde, ik was dronken maar hij trok opnieuw mijn hand naar zijn kruis. Ik had hier geen zin in. Na twee keer terugtrekken stelde hij voor om op bed te gaan liggen. Ik zei hem dat ik echt geen seks wilde. Ik geloofde nog steeds dat hij dat zou respecteren.”

“We lagen wat te praten op bed. Plots trok hij mijn broek uit. Hij vingerde me. Hard. En het voelde fysiek even goed, maar mentaal was ik totaal niet op die plaats. Ik wilde het niet, maar ik verstijfde. Ik maakte mezelf op dat moment wijs dat ik het zover had laten komen en uitgelokt had dat dit er nu eenmaal bijhoorde. Hij stak zijn penis in mij. Ik lag plat, op mijn rug. Bewoog niet. Ik vond het niet fijn. Ik genoot niet. Ik dacht: ‘Kom alsjeblieft klaar.’

“Hij ging door, ik merkte op dat hij geen condoom gebruikt had en dat ik de pil niet deftig nam. Hij zei dat hij wel zou betalen voor de morning-afterpil. Hij kwam klaar. In mij. Ik had nog nooit seks gehad zonder condoom. Niemand had me ooit verteld dat het tussen je benen uitloopt. Ik voelde me walgelijk.

“Hij vroeg of hij nog mocht blijven, ik vroeg hem om dat niet te doen. Ik wilde hem buiten. Ik liet het niet merken. Ik voelde me zo vuil.

“Na een klein uurtje vertrok hij. Ik huilde. Ik was boos. Het was geen verkrachting, want ik had hem mij laten penetreren, mij laten vingeren, ik had hem ook gekust. Hij was op mijn appartement. Wie ging dit geloven? Hij had me nergens echt pijn gedaan of gedwongen. Waarom voelde ik me zo vies? Slechts enkele vriendinnen kenden het verhaal. En mijn ex-partner en de partner die ik na 2014 heb gehad. ik heb er nooit iets mee gedaan. Ik heb het ergens ver weg in een doosje gestopt en afgesloten. Telkens wanneer ik zijn naam ergens zie verschijnen voel ik me weer even heel vies. Is het een grijze zone? Was het gewoon seks? Is het mijn schuld? Zijn schuld? Onze schuld? Alcohol? Geen idee. Maar het is wel mijn verhaal.”

Anoniem (35): ‘Er werd iets in mijn drankje gedaan’

“Er werd iets in mijn drankje gedaan. Ik was bij een vriend en werd de volgende dag wakker met blauwe plekken en beten in mijn gezicht en borsten. Mijn tampon was weg.

“Dit is iets waarover ik sinds een jaar durf te spreken met anderen. Het woord verkrachting vind ik moeilijk om uit te spreken, alsof mijn lichaam dat onderdrukt. Ik merk op dat ik het wil banaliseren, terwijl ik goed besef dat er verkeerde zaken zijn gebeurd. Maar het is gewoon makkelijker, om het gebeurde aan de kant te schuiven, het zo te laten. Ook al weet ik dat ik daar niet mee vooruit geraak.”

Anoniem (29): ‘Had hij echt niet door dat ik hem niet in mijn broek wilde?’

“Ik: superdroevig, want één dag opnieuw vrijgezel. Hij: een ex van een van mijn beste vriendinnen met wie ik wel een klik had.”

“We stuurden wat, beetje flirterig, waren allebei in de stad, dronken iets samen, waren plots alleen op café. Toen al voelde ik de alcohol wegebben uit mijn lichaam en tegelijkertijd kwam het gevoel: dit is niet leuk, ik wil naar huis. Maar ik had wel tot dat moment geflirt met hem, dus ik had het gevoel dat ik hem iets verschuldigd was.

“Hij ging me met de auto naar huis brengen. Ik dacht: prima, ik wil niet wandelen. Dom. In de auto begon hij me te kussen en ik vond het niet leuk. Ik begon te babbelen over iets omdat je dan niet kan kussen, maar hij ging met zijn koude hand onder mijn rok en kwam in mij. Zo ging het nog even door tot hij begon te rijden, hij drong aan om bij me thuis binnen te komen maar daar had ik een perfect excuus voor, dus zodra de auto stilstond ben ik uitgestapt.

“Ik weet niet meer zeker of ik vanaf het moment dat het fysiek werd duidelijk ‘nee’ heb gezegd. Ik heb getoond dat ik het niet leuk vond. Daarom ben ik niet echt boos op hem of wil ik ook niet spreken van verkrachting, want ik heb geen overduidelijke grenzen gesteld. Anderzijds denk ik wel dat je doorhebt wanneer de persoon in wiens broek je zit het niet zo leuk vindt. Ik voel me zo ‘aanstellerig’ over de situatie. Maar ik denk er nog vaak met een wrang gevoel aan, en dat is voor mij een duidelijk teken dat iets niet klopte die avond. De eerstvolgende keer dat ik intiem was met iemand anders, werd ik zo emotioneel en vond ik elke aanraking stom, en had ik geen idee waarom.

“Mijn beste vriendin zei dat ik naar de politie moest, maar dat vond ik al helemaal te gek voor woorden. Wel spreek ik niet meer met hem. Ik kan hem niet meer als een vriend of kennis beschouwen.”

Sophie Van Reeth (20): ‘Mensen noemden me een hoer wanneer ik vertelde wat er gebeurd was’

“In 2017 was ik aan het studeren. Mijn beste vriend stelde me toen voor aan zijn neef, met wie hij samen op kot zat. In de loop van het tweede semester leerden we elkaar steeds beter kennen, en ik werd verliefd op hem. Na een avond op café bleef ik bij die jongen. Dat was de eerste keer dat ik iets meer deed dan kussen. Dat gebeurde met wederzijdse toestemming.

“Toen ik achteraf hoorde dat hij neerbuigend deed over mij, dat ik ‘aan het plakken was’, wilde ik niets meer met hem te maken hebben. Ik wilde alleen nog een keer afspreken, om te kijken of hij die dingen echt achter mijn rug had gezegd.

“Ik zou het gesprek aangaan na een avond drinken. Ik bleef toen bij mijn beste vriend slapen, die op hetzelfde kot zat. Mijn beste vriendin sliep al toen ik uit de badkamer kwam. In de living begon die ene jongen me te kussen. Ik zei dat ik wilde praten, dat ik niet wilde dat het verder ging. Maar hij overtuigde me om mee naar boven te gaan en probeerde op allerlei manieren om mijn kleren uit te krijgen. Het escaleerde allemaal heel snel, ook al zei ik meermaals dat hij moest stoppen. Na een tijd lukte het me niet meer om me te verzetten. Ik kon niets meer doen.

“Ik ben compleet ingestort de dag nadien. Een vriendin knuffelde me en zei dat ze het ongelooflijk erg vond dat mij zoiets was overkomen, maar twee weken later stond dat meisje met de jongen in kwestie te kussen op een feestje. Ik kreeg achteraf een bericht van hem: ‘Volgens jouw vriendin zeg je dat ik jou praktisch heb aangerand. Al goed dat ze je niet gelooft, zulke verhalen kunnen zware gevolgen hebben.’ Vanaf dat moment begon ik te ontkennen wat er gebeurd was. Ik dacht dat ik de pijn kon verzachten als ik mezelf kon wijsmaken dat ik hem graag zag, en hij mij. Ik gaf mezelf de schuld van wat er was gebeurd, veegde alles onder de mat. Ik ben nadien zelfs naar hem teruggegaan. Het gebeurde opnieuw en opnieuw en opnieuw. Ik was mijn grenzen compleet kwijt.

“Mensen in mijn omgeving noemde me ‘de hoer’ wanneer ik probeerde te vertellen wat er gebeurd was. Uiteindelijk werd het me allemaal te veel en vond ik de moed om afstand te nemen van hem, en van iedereen die me zo in de steek liet op het moment dat ik hulp nodig had.”

“Als hij ooit hetzelfde doet met een ander meisje, moet ik iets ondernemen, dacht ik. Nog geen halfjaar later hoorde ik een aantal geruchten over een eerstejaars. Ik was razend op mezelf omdat ik niet naar de politie was gestapt, maar na al die maanden wist ik dat ik geen poot meer had om op te staan.

“In diezelfde week van de geruchten werd Julie Van Espen vermoord, en toen brak er iets bij mij. Ik wist dat het gerecht me niet zou helpen, dus ik besloot een boek te schrijven.

“In september 2020 is Genoeg gezwegen gepubliceerd door Manteau. Er staan getuigenissen over seksueel misbruik in van zes vrouwen en een man. Ik hoop dat het iets verandert, dat het anderen, die hetzelfde meemaakten als ik, het gevoel geeft niet alleen te zijn.”

Zelf getuigen kan via onderstaand formulier.

Ziet u geen formulier? Klik dan op deze link.