De politieke crisis sleepte vijftien maanden aan, politici maakten geen al te beste beurt. Vivaldi is zich daarvan bewust en suggereert een rist democratische en politieke hervormingen. Zo wordt er gezocht naar methodes om de federale regeringsvorming binnen een bepaalde deadline te laten verlopen of een deblokkeringsmechanisme te voorzien. .

Verder krijgen burgers een belangrijke rol, een verzuchting die vooral bij groen en blauw leeft. De regering wil experimenteren met nieuwe vormen van burgerparticipatie zoals burgerkabinetten of gemengde panels in de schoot van de Kamer (parlementsleden, door loting geselecteerde burgers). Er komt ook een ‘neutrale maar mobiliserende campagne’ om de deelname bij verkiezingen te bevorderen. Bij de Europese verkiezingen krijgen jongeren vanaf 16 jaar stemrecht.

De Kamer start een overleg waarbij naast partijen, de academische wereld en het middenveld ook burgers worden betrokken. Het begint met een zoektocht naar een manier om de burgers meer in het politieke besluitvormingsproces te betrekken ‘met respect voor de representatieve democratie’. Verder staan de herwaardering van grondwettelijke rechten en vrijheden, de kieskringen (eventueel de invoering van een federale kieskring), de partijfinanciering, de toekomst van de Senaat en de budgettaire evaluatie van de verkiezingsprogramma’s op de agenda. Via een burgerinitiatief moet het mogelijk zijn om wetsvoorstellen te laten behandelen.

De regering evalueert verder het lobbyregister en maakt een wettelijke regeling voor de systematische declassificatie van stukken mogelijk.

Vivaldi wil niet langer de regels rond politieke advertenties via sociale media actualiseren waarbij er binnen en buiten de spertijd een uitgavenplafond wordt ingevoerd. Wel blijft de strijd aangebonden tegen fake news.