‘Er schuilt iets symbolisch, representatiefs en heerlijks in het feit dat de Vlaming Alexander de Croo zijn eerste toespraak, nadat hij had bevestigd dat hij de nieuwe premier van België zou zijn, met een blunder begon. Hij nam het met humor op, en er werd gelachen in de kamer, toen hij [...] de vertrekkende premier Sophie Wilmés Sophie Michel noemde.’ Dat schrijft de Spaanse krant El Mundo over de nieuwe Belgische regering die er na ‘650 dagen (sinds de val van Michel II, red.) van aanpassingen, onderhandelingen, oneindige mislukkingen en misverstanden’ eindelijk is.

De Nederlandse krant De Volkskrant spreekt dan weer van ‘de lelijkste formatie ooit’. De krant noemt het gloednieuwe regeerakkoord ‘vrij zouteloos’ en vindt dat niet verrassend aangezien zeven partijen ‘samen één programma moesten schrijven’.

In het Franse Le Monde klinkt het dat de coalitie van zeven partijen ‘vooral verenigd is door de unanieme wens verkiezingen te vermijden die gunstig zouden zijn geweest voor de extreme partijen’.

De Britse krant The Guardian legt dan weer een focus op de coronacrisis, aangezien de regering gevormd werd op het moment dat België de kaap van 10.000 doden overschreed. De krant geeft aan dat de regering-Wilmès bekritiseerd werd voor de manier waarop ze omging met de verspreiding van het virus in de rusthuizen. De krant lijkt zich af te vragen of de regering-De Croo dit anders zal doen.

Die Welle bericht als volgt over de nieuwe Belgische regering: ‘Bijna anderhalf jaar geleden stemden de Belgen, nu is het dan eindelijk zover: er is een coalitie.’

‘België is een politiek verdeeld land en heeft de reputatie onbestuurbaar te zijn’, analyseert de Duitse krant verder. Ook streept ze aan dat de ‘zeer lange regeringsformatie het vertrouwen van de burgers heeft gekost. Dat moet nu herwonnen worden’.