Kristof Calvo (Groen): ‘Ik moet nadenken of het lukt om op deze manier nog verder aan politiek te doen’

In het programma ging een bijzonder emotionele Calvo dieper in op het feit dat hij koudweg werd gepasseerd door Groen-voorzitster Meyrem Almaci. 

In tegenstelling tot andere partijen heeft de voorzitter van Groen niet het voorrecht om ministers aan te duiden, dat is de taak van de partijraad. Maar het woord van de voorzitter weegt wel zwaar door, en Almaci droeg erg verrassend niet Calvo maar wel Petra De Sutter en Tinne Van der Straeten voor als de nieuwe ministers van Overheidsbedrijven en Energie. Na een urenlang nachtelijk debat aanvaardde de partijraad haar voorstel. Geen ministerpost voor Calvo dus, hoewel hij dé kanshebber leek en net hij dagenlang en nachtenlang mee aan het regeerakkoord had geschreven. Verrassend en pijnlijk.

“Er is een mooie en sterke keuze gemaakt”, beklemtoont Calvo opnieuw in ‘De Zevende Dag’, meteen met een knik in de stem. “En het staat niet in de grondwet dat ik minister moet worden hé.” Maar sommige zaken hadden niet mogen gaan zoals ze zijn gegaan. “Het is de manier waarop het gebeurd is, die mij enorm veel pijn heeft gedaan. Je kan niet iedereen minister maken, ik heb superveel respect voor Petra en Tinne. Maar je kan wel iedereen met respect behandelen en dat is helaas niet gebeurd.”

In een parkje in Gent

Zo bevestigt Calvo dat het Groen-politica Elke Van den Brandt was die hem vertelde dat hij niet zou worden voorgedragen als minister, niet voorzitster Meyrem Almaci zelf. “Dat doet wel pijn ja. Het is me eigenlijk door iemand anders verteld, en dat net voor ons ledencongres, ergens op straat in een parkje in Gent. Ik hou van parkjes, ik hou van spelende kinderen… Maar ik denk dat iedereen wel beseft dat je zo’n beslissing niet in een parkje, omringd door spelende kinderen, wil horen.”

“Ik wil mijn teleurstelling op dat vlak niet verstoppen of in de kast zetten”, vervolgt Calvo, die met elke zin emotioneler wordt. “Als een CEO van een bedrijf zo zou omspringen met zijn medewerkers, dan is Groen wellicht de eerste partij om daar een parlementaire vraag over te stellen. Dus dat doet pijn. Tegelijkertijd is dat ook niet het allerbelangrijkste dat deze week is gebeurd.”

Of Almaci intussen al gebeld heeft? “Ze heeft me gisterenavond gebeld. Maar ik was op dat moment voor de eerste keer samen met familie en vrienden. Dus op dat moment had ik andere dingen aan mijn hoofd.” Echt gepraat is er dus nog steeds niet. “Nee, maar ik verwacht wel dat dat nog zal volgen”, aldus Calvo. 

“Voor alle duidelijkheid, ik zie mijn partij doodgraag. Wat er voorligt, het regeerakkoord... Het heeft me veel moeite gekost om de tribune op te kruipen (waar hij een lang applaus kreeg vanop de Vivaldi-banken, red.), maar om enthousiast te zijn over het regeerakkoord, dat heeft me geen enkele moeite gekost. Ik denk dat er eindelijk een project voorligt dat dit land toekomst geeft. Dat is de echte staatshervorming die nu werd aangekondigd, politici en partijen die willen samenwerken. En dus zal ik altijd de grootste supporter zijn.”

Bij het afval

In een cartoon van Zaza in deze krant was dit weekend te zien hoe Calvo bij het afval wordt gezet. In de cartoon zijn ook twee andere Groen-kopstukken uit de provincie Antwerpen in vuilbakken te zien, Wouter Van Besien en Freya Piryns. Humor, uiteraard. Maar klopt het ook echt dat Almaci blijkbaar koste wat het kost hét kopstuk wil zijn in Antwerpen? 

“Ik denk niet dat het daarover gaat. Er is plek genoeg onder de zon, er is heel veel werk, er zijn heel veel uitdagingen. Ik denk ook dat we de voorbije tijd hebben getoond dat we samen tot heel veel in staat zijn. We hebben samen denk ik een prachtig regeerakkoord onderhandeld, 98,8 procent van onze leden heben ook gezegd ‘dit is het project voor Groen, dit is het project voor ons land’. Laat ons hopen dat we het snel terug daarover kunnen hebben.”

Calvo erkent wel wederom dat het pijn doet. “Je moet niet flauw doen, het is een moeilijk moment. Voor mij als persoon, maar ook in de partij.”

Een stijlkwestie dan misschien? Calvo is als Kamerfractieleider heel outspoken. Een stijl die sommigen aanspreekt en anderen niet. “Dat is ongetwijfeld zo, ja. Ik zal zeker de afgelopen jaren misschien wel wat te onstuimig geweest zijn soms, misschien ook wel fouten gemaakt hebben…” Met trillende stem: “Maar ik voel ook wel steun, ook in mijn eigen fractie. En voila…”

En nu? “Ik ga hierover nadenken. Ik ga een aantal dagen verlof nemen. Ze hebben daarstraks bij de schmink al heel veel werk gehad om mijn wallen weg te toveren... En ik zeg het, ik zal sowieso de grootste supporter zijn van dit Vivaldi-project. Het is een perspectief, een project dat mensen weet te verzamelen. En er kondigt zich volgens mij ook wel echt een nieuwe politieke stijl aan, iets wat ik zelf ook heel belangrijk vind. Maar ik kan dit ook niet gewoon achter mij laten, ik kan niet doen alsof er niks gebeurd is.”

“Mijn obsessie is geen titel, mijn obsessie is impact”, aldus Calvo. “Ik hoefde niet per se minister te worden. Maar ik wil wel, als ik campagne voer voor een politiek engagement, mensen in de ogen kunnen kijken. En wil ik wel aan mensen kunnen zeggen dat menselijkheid niet naïef is en niet mag zijn in de politiek. Ik ga nu nadenken en een aantal zaken op een rijtje zetten.”

Alles op een rijtje zetten

Stapt hij dan misschien zelfs uit de politiek? “Op dit moment weet ik het echt niet. Daarom heb ik ook heel lang getwijfeld om iets te zeggen, ik heb hier de afgelopen tijd niet heel veel over willen praten. Maar er zijn wel heel veel vragen over, het is een thema, nee niet het belangrijkste thema. Er zit veel in het regeerakkoord om het over te hebben.”

“Maar ik kan maar op één manier aan politiek doen en dat is aan 150 procent. Zonder rancune, in vertrouwen. Dat kan je doen als minister, dat kan je evengoed doen als volksvertegenwoordiger. Maar ik moet de komende tijd wel gaan nadenken of het nog lukt om op die manier nog verder aan politiek te doen.”