Zwaar verdict voor Van Avermaet, maar toch wil hij nog klassiekers rijden: “Blijven hopen”

Van Avermaet kwam gisteren ten val op een kleine honderd kilometer van de finish. Jay McCarthy van Bora-Hansgrohe reed op een verkeersbord dat midden op de weg op een verkeerseiland stond - waarom stond daar geen seingever? - en katapulteerde in zijn val ook Van Avermaet onderuit. De olympische kampioen smakte hard tegen de grond en werd weggebracht naar het ziekenhuis. De balans was niet al te best: dit soort blessures betekenen normaal dat zijn seizoen erop zit.

Toch wilde Valerio Piva de handdoek gisteren nog niet gooien. “Als Greg blijft hopen, dan wil ik hem dat niet afpakken”, zei de ploegleider van CCC. “Dan ben ik de eerste die met hem mee hoopt.”

Piva sprak vanuit zijn gevoel, want als hij er rationeel over nadacht kon hij maar één conclusie trekken: “Het wordt heel moeilijk.”

Van Avermaet vertrok gisteravond uit het ploeghotel met de afspraak dat hij een paar dagen de tijd krijgt om zijn blessures te evalueren. Gisteren had hij veel pijn, maar de Oost-Vlaming hoopt dat er de komende uren merkbare beterschap optreedt. “Het goeie nieuws is dat zijn blessures weinig risico inhouden”, zei Piva. “De dokters zeggen dat er geen gevaar is voor het vervolg van zijn carrière. Als dat wel zo was, dan hadden we nu al beslist dat zijn seizoen voorbij is.”

Er is dus nog een waterkansje. Eigenlijk is het hopen op een mirakel, maar Piva legt uit dat Van Avermaet van de koppige soort is. “Hij heeft zijn strijdlust absoluut niet verloren”, zegt hij. “Greg wil.”

Om er aan toe te voegen: “Maar er is een verschil tussen willen en kunnen.”

Als Van Avermaet straks in staat blijkt om toch nog te koersen deze maand, zal dat onmogelijk zonder pijn zijn. Gebroken ribben voel je altijd. En zeker in de koersen bij ons. “Kasseien, korte hellingen, dat is niet ideaal”, weet Piva. Want dat soort inspanningen vraagt om inzet van je hele lijf: bij het dokkeren over de stenen wordt je bovenlichaam zwaar belast, idem wanneer je aan je stuur moet gaan trekken op een nijdige Vlaamse bult. Piva: “Het gaat pijn doen, hoe dan ook.”

Van Avermaet zat één keer eerder in een gelijkaardige situatie. In 2016 kwam hij ten val in de Ronde Vlaanderen, waarna hij ook een kruis mocht/moest maken over zijn favoriete klassiekers - toen brak hij zijn sleutelbeen. Nadien kwam hij sterker terug, met ritwinst in de Tour en goud in Rio. Maar dat was toen. Vandaag, op zijn 35ste, is dit een héél dure valpartij: op zijn leeftijd worden de kansen steeds schaarser. “We hopen allemaal met hem mee”, zegt Piva. “Wij hebben maar één Van Avermaet in de ploeg.” (BA)

Lees ook:

Roglic wint Luik-Bastenaken-Luik na onwaarschijnlijke ontknoping, Alaphilippe gooit armen te vroeg in de lucht

Alaphilippe: “Ik neem de volle verantwoordelijkheid voor mijn zwieper” - Pogacar en Hirschi in koor: “Zo’n dingen kunnen helaas gebeuren”