Delphine van Saksen-Coburg is vanaf heden prinses, en daarmee komt een einde aan een heus koningsdrama. ‘Het voelde onnatuurlijk om te vechten om erkend te worden. Vanbinnen voel ik me veel beter”, zegt ze op een druk bijgewoonde persconferentie.

Na een lange inleiding van Marc Uyttendaele, Delphine haar advocaat, nam de prinses zelf het woord op de persconferentie. Op de vraag wat ze nu gaat doen met haar leven, is ze formeel: “Ik doe verder zoals ik altijd al gedaan heb. Ik blijf artiest maar de uitspraak heeft vooral vanbinnen veel veranderd. Sinds het gerecht mij gelijk gaf, voel ik me vrijer, gelukkiger en blijer. En dat geldt ook voor mijn kinderen.”

Ook vraagt ze van huidig koning Filip en de andere leden van de koninklijke familie...niets. “Ik vraag niets meer’, zegt Van Saksen-Coburg. “Ik wil niet negatief klinken maar ik verwacht eigenlijk niets. Als ze een teken van leven geven, zal ik heb niet de rug toekeren.” Maar de koninklijke familie moet het zelf willen. “Ze mogen zich niet gedwongen voelen. Alleen als ze het zelf willen, zal ik erop ingaan.”

Liefdadigheid

Sinds kort mag Delphine zich ook prinses noemen. Het was voor haar belangrijk om dat recht te verkrijgen maar “Ik ben en blijf de artieste Delphine, ik ga niet op straat zeggen dat mensen me prinses moeten noemen. Maar als een liefdadigheidsorganisatie zegt dat het hen kan helpen, als ik goed kan doen dan wil ik graag mijn naam en titel daarvoor inzetten.” De nieuwe prinses benadrukt dat ze al die tijd gevochten heeft voor de goede zaak. “Ik heb gestreden voor de goede redenen en zeker niet voor het geld. Wat ik vroeg is om hetzelfde te zijn als mijn broers en zussen. Dat telt voor alles. Als ik het voor het geld had gedaan, was het dom om deze stap te zetten.” Haar wettige vader Jacques Boël is namelijk veel gegoeder dan de koninklijke familie.

Wat telt dan wel voor de prinses? “Dat ik mijn leven eindelijk kan verder zetten. Ik heb zoveel moeten wachten. De hele procedure voelde aan als een oorlog, alsof ik de hele tijd op het slagveld stond. Het voelde zo onnatuurlijk om te vechten om erkend te worden door mijn eigen bloed. Ik leefde de hele tijd een onnatuurlijk leven en dat was erg pijnlijk.”

De prinses werd gelukkig gesteund door heel wat mensen. “Als ik een expositie hield in een galerij dan kwamen de mensen mij steunen. Omdat ik er bleef voor vechten.” Maar haar grootste steun was ongetwijfeld haar partner Jim O’Hare, die de persconferentie bijwoonde. Delphine zoekt geregeld oogcontact en wordt emotioneel als het over hem gaat. “Hij was mijn schouder om op te huilen, een rots in de branding.”

Tot slot geeft ze ook advies aan mannen en vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten. “Ga ervoor”, zegt ze vastberaden. “Je moet niet beschaamd zijn om te weten waar je vandaan komt. Als je het wil weten, moet je er gewoon voor gaan.”

(lla)