Letterlijk heel Londen kan je hoofdpersonage zijn in ‘Watch_Dogs Legion’

Je drentelt door Farringdon, Shoreditch, Camden Town, Covent Garden en Holborn, of je doorkruist die Londense buurten met een gepikte – of liever: gehackte – auto. Maar dit is niet het Londen waar je misschien al geweest bent: het is een verloederde metropool, waar de sociale ongelijkheid van de met graffiti bekladde muren druipt, de mensen onder de knoet worden gehouden door een zwaarbewapende, private politiemacht, criminele bendes gouden zaken doen, en boze, werkloze burgers zichzelf door hun ledige leven slepen. En toch ga je lol hebben in Watch_Dogs Legion, de derde aflevering van Ubisofts GTA-met-hackers. De deprimerende setting roept namelijk om een revolutie, en die mag jij aanzwengelen als lid van het hackercollectief DedSec.

In de twee eerste Watch_Dogs-games, uit 2014 en 2016, speelde je een door de makers gecreëerd hoofdpersonage uit die groepering, in Legion niet: letterlijk iedereen kan van straat worden geplukt om mee te knokken in de strijd tussen DedSec en de boze machthebbers. Al die aanvankelijk niet-speelbare personages, die in andere openwereldgames als Grand Theft Auto anonieme poppetjes zijn, krijgen in Watch_Dogs Legion een identiteit aangemeten, met een achtergrondverhaal, bepaalde vaardigheden, en – niet onbelangrijk – een meetbare sympathie voor DedSec. Hoe welwillend ze ten opzichte van je goede zaak zijn, is cruciaal, want je moet ze rekruteren: de grote vernieuwing in Watch_Dogs Legion is namelijk dat je je team van hackers letterlijk van straat mag plukken.

Sommigen staan weigerachtig tegenover DedSec, en die moet je eerst een lol doen door een missie voor hen uit te voeren. Missies die soms meer om het lijf kunnen hebben dan diegene die het verhaal vooruit stuwen, merkten we. En waarom? Voorlopig – maar we hebben natuurlijk nog maar vier uur Watch_Dogs Legion achter de kiezen – vertoonden de personages die we uitzochten tijdens onze speelsessie weinig unieke verschillen in hun aanleg. Maar dat moet misschien nog blijken tijdens een langer verblijf in het spel.

We spraken na afloop van onze speelsessie met lead writer Cameron Labine.  Hij zat ook al achter het script van Watch_Dogs 2 uit 2016, en vertelde ons waarom en hoe de ontwikkelaars van Legion een heel ander beestje wilden maken. Te beginnen, natuurlijk, met het feit dat letterlijk heel Londen je hoofdpersonage kan zijn.

“We hadden veel steden op onze shortlist voor deze game staan, en kwamen steeds terug bij Londen omdat het een van de meest diverse steden in de wereld is. Dat valt samen met het idee om de speler zelf zijn crew van straat te laten plukken: voor een optimale zelfexpressie van de speler hebben we een breed scala van verschillende figuren en subculturen in de aanbieding. Londen staat ook zeer vaak centraal in grote maatschappelijke veranderingen die zich op wereldvlak voltrekken. Londenaars zijn ook enorm veerkrachtig, dat hebben onder meer de bomaanslagen van 2005 nog bewezen. Ook het feit dat er op het hele grondgebied van de stad één bewakingscamera per dertien inwoners is speelde ons natuurlijk in de kaart. Tegelijkertijd hadden we een wereld nodig die geloofwaardig was om er een waarachtige dystopie in te doen plaatsvinden. In de twee eerdere games stonden we op voet van een maatschappij waarin de hoogtechnologische kwade machten het overnemen, in Legion is dat gebeurd, en moet je het verzet ertegen organiseren. Met gewone mensen die de wapens opnemen. We wilden thema’s aansnijden die we zagen gebeuren in de echte wereld. Het was voor ons niet zo moeilijk om, van daaruit, een toekomstige wereld te verzinnen die lijkt op de wereld van Watch_Dogs Legion.”

“Bagley illustreert precies wat ik daarnet zei. Het is een krachtigere, zelflerende artificiële intelligentie, een variant op Siri, die constant meer kennis vergaart via het internet en dus aan een enorme snelheid slimmer wordt en zich aanpast. DedSec heeft in onze fictie de oefenwieltjes eraf gehaald. Het is een soort Frankenstein-AI geworden: een minachtende, cynische, aimabele eikel. We hebben ons daarvoor laten inspireren door bestaande machine learning-experimenten bij technologiebedrijven, die nog niet noodzakelijk zijn doorgegroeid tot werkbare technologie, maar wel al laten zien wat in de nabije toekomst mogelijk is.”