Huisarts in open brief: “Lieve mensen, hou je aan de basismaatregelen. Dan zouden we al heel ver komen in strijd tegen corona”

Het leven zoals het is, de huisarts. Maandagnamiddag en Jos komt voor een ijzerinfuus. Aangezien Jos zeer moeilijk te been is brengt de dochter hem naar de praktijk, waar de verpleegkundige hem installeert in het verpleeglokaal. De verpleegkundige bespreekt uitgebreid de medische problemen van haar vader met de dochter. Enkele uren later verwijder ik het infuus. Het duurt wel even om een verbandje aan te leggen en de nodige afspraken te maken met de dochter.

Net voor ik het verpleeglokaal verlaat zegt de dochter doodleuk: “Nu ga ik zo dadelijk zelf naar mijn huisarts voor een Covid-test, want ik heb keelpijn, ben een beetje grieperig en heb een hoestje. Je weet toch maar nooit hé.”

Daar sta je dan met je mond vol tanden. De dochter heeft, zonder het te beseffen, op 1 namiddag haar vader, de verpleegkundige, mezelf en dus ook onze patiënten in gevaar gebracht. Een dag later krijgen we telefoon van de dochter: ze is Covid-positief. Op hetzelfde moment krijgen we telefoon dat haar moeder onwel is, ze heeft koorts en voelt zich niet goed, enkele dagen na het bezoek van haar zieke dochter.

We schieten met de praktijk in gang: de verpleegkundige wordt verwittigd, de serviceflats waar haar ouders wonen worden verwittigd. Er zullen maatregelen genomen moeten worden. Mijn collega gaat, volledig in beschermingspak, op huisbezoek om de 2 ouders te testen en na te kijken. De moeder blijkt positief te zijn en zij heeft op haar beurt mogelijk verschillende andere bewoners van de serviceflat aangestoken. De mallemolen is weer begonnen en is niet meer te stoppen.

Enkele uren later, tijdens mijn raadpleging, komt een patiënt voor voorschriftjes. En, vult ze aan, toevallig heeft ze vanmorgen ook koorts gekregen en is ze beginnen hoesten. Wanneer ik vraag of ze de 3 duidelijke verbodsborden bij tekens van infectie bij het binnenkomen van de praktijk niet heeft gezien kijkt ze verbaasd.

Bij het online boeken moeten patiënten actief aanduiden dat ze verklaren dat ze geen tekens van infectie hebben vooraleer ze kunnen boeken. “Oh, ik lees dat nooit. Maar dokter, het is geen corona hoor, ik heb dit elk jaar.” Ik slaak een diepe zucht.

Mensen denken nog altijd dat Covid-19 een exotische ziekte is, ver van hun bed, en dat ze zelf zeker het verschil voelen tussen een zware verkoudheid of corona. Maar dat is niet zo. En dat kan je de mensen niet altijd kwalijk nemen, dat ze dit niet weten. De focus in de media ligt heel vaak op de bubbels en op de politieke strubbelingen. Wat écht van tel is, de basis, is voor veel mensen nog altijd niet bekend.

We kunnen de regels van de bubbels telkens opnieuw uitleggen, maar als mensen de basisregels niet respecteren, dan is het dweilen met de kraan open. Deze basisregels zouden dagelijks als hoofdpunt in “Het Journaal” moeten komen, dagelijks in het groot als krantenkop moeten verschijnen: “Blijf thuis als je ziek bent en bel je huisarts.”

Neen, je gaat niet met een zware verkoudheid naar de hoogbejaarde ouders. Neen, je gaat niet eten bij vrienden met je hoest, ook al denk je zelf dat het wel geen corona zal zijn.

Lieve mensen, hou je aan de basismaatregelen. Dan zouden we al heel ver komen. Dit zou elke dag als hoofdpunt in het nieuws moeten komen. Elke dag opnieuw, tot we het beu gehoord zijn.