Steeds meer kankerpatiënten willen behandeling stoppen: "Zien zware behandeling of lange therapie nu niet zitten"
Artsen en psychologen van het UZ Leuven zien meer en meer patiënten hun kankerbehandeling vroegtijdig stoppen of uitstellen. Ook kampen steeds meer patiënten met zware angst- en depressieklachten. Volgens het UZ Leuven is dat een duidelijk teken dat de impact van het coronavirus weegt voor kankerpatiënten en hun omgeving.
Kankerpatiënten, zowel thuis als in het ziekenhuis, krijgen steeds meer te maken met gevoelens van eenzaamheid, angst en levensmoeheid. Dat zegt het UZ Leuven. Volgens het ziekenhuis stellen patiënten zich dan ook vaker de vraag of ze hun behandeling wel willen. "Het valt op dat zwaar zieke patiënten sneller willen stoppen met hun behandeling om palliatief naar huis te gaan", zegt Hadi Waelkens, diensthoofd psychologen in UZ Leuven.
Het leven van kankerpatiënten is door corona al zo beperkt dat een behandeling er niet meer bij kan
Maar ook mensen die nog aan hun behandelingstraject moeten beginnen, blijken te twijfelen. "Ook zij haken sneller af", zegt Waelkens. "Patiënten zien een zware operatie en lange therapie in deze coronatijden niet zitten. Hun leven is door corona nu al zo beperkt en zo'n behandeling kan er dan naar hun gevoel niet meer bij."
Angsten door beperkte bezoekregeling
Vooral de beperkte bezoekregeling bij kankerpatiënten die in het ziekenhuis verblijven, hakt er zwaar in. "Mensen piekeren meer als ze alleen zijn", legt Waelkens uit. "En dat werkt angst en depressie in de hand. In de twaalf jaar dat ik met patiënten werk, heb ik misschien maar één patiënt met claustrofobie gezien. Nu zie ik vijf mensen met claustrofobie in een maand tijd. De muren komen op hen af. Maar ook de mensen thuis kampen met hetzelfde probleem. Zij gaan zich isoleren uit angst om buitenshuis besmet te raken."
Laatste deel van je leven in eenzaamheid doorbrengen is voor velen te hard
Volgens Hadi Waelkens staan de meeste patiënten dan nu ook bewuster stil bij wat ze belangrijk vinden. "Ze denken nu meer na over hun eventueel beperkte tijd die er nog rest. Ze willen die zo goed mogelijk invullen. Daarom kiezen ze soms om de behandeling stop te zetten. Het laatste deel van je leven in eenzaamheid doorbrengen, is voor velen te hard."
Familie en naaste omgeving
De psychologen van het UZ Leuven merken ook op dat meer familieleden en mensen uit de naaste omgeving aankloppen voor psychologische hulp. "De beperkte bezoekregeling is voer voor heel wat onderlinge discussies", zegt Waelkens. "Heel wat familieleden hebben daarnaast ook smetvrees. Een voorbeeld is een dochter die uit angst om haar zieke papa te besmetten de hele dag haar handen wast en ontsmet tot ze open wonden heeft."
