Niemand die de lockdown zwaarder trof dan kinderen in een probleemsituatie. De cijfers liegen er niet om. In die maanden lag het aantal dossiers over “seksuele integriteit bij jongeren” – denk aan sexting, seksuele afpersing, grooming – meer dan dubbel zo hoog dan anders: 135 meldingen in plaats van een stuk of 60. Het aantal meldingen van kinderporno ging zelfs bijna maal drie, van 256 naar 679. Nu de tweede golf alleen maar in snelheid toeneemt en de maatregelen gevoelig scherper worden, baart dat zorgen.

Dus wil N-VA-Kamerlid Valerie Van Peel ingrijpen en zo snel mogelijk een spreekplicht invoeren voor hulpverleners die kindermisbruik vaststellen. Nu hebben die het recht om hun beroepsgeheim te schenden als ze op zulke gevallen stuiten, maar verplicht is het niet. “Wanneer je weet dat een kind misbruikt of mishandeld wordt, zou er maar één optie mogen bestaan”, zegt Van Peel. “Spreken. Zeker nu kwetsbare kinderen door een nieuwe lockdown weer volledig geïsoleerd dreigen te raken.” Ze sloeg al eens de handen in elkaar met haar toenmalige SP.A-collega John Crombez in zulke dossiers. Nu reikt ze opnieuw de hand naar de andere partijen.

Dubbele moraal

Ze krijgt alvast bijval van Heidi De Pauw van Child Focus. “Vandaag stellen vast dat er een gebrek aan aangiftes is wanneer het over kindermisbruik gaat. Er is door het spreekrecht een soort dubbele moraal ontstaan. De ene hulpvermelder meldt het, de andere niet. Met andere woorden, het ene kind krijgt hulp, het andere niet. Dat is onaanvaardbaar. Als een kind in gevaar is, dan aarzel je toch niet?”

Maar de Orde van Artsen is niet overtuigd. Woordvoerder en ondervoorzitter Michel Deneyer wijst erop dat je met zo’n meldingsplicht het risico loopt dat niet iedereen dezelfde zorg krijgt. “Als de ouders vooraf weten dat een arts hen moet aangeven, dan bestaat de kans dat ze niet gaan. En dat het kind de nodige zorg niet krijgt.”

Daar is Van Peel het niet mee eens. “Die kinderen hebben geen stem. Wie zal voor hen spreken als de hulpverleners het niet doen? En dat gaat niet enkel over dokters, maar ook over verplegers, maatschappelijk assistenten en andere.”