Franstalige magazine Wilfried steekt taalgrens over, maar: ‘Het blijft ver weg van partijpolitiek’

© iStock

De Nederlandstalige editie van het Franstalige magazine Wilfried ligt deze week in de dagbladhandel. ‘Geen vertaling, wel aparte bladen’, benadrukt oprichter en hoofdredacteur François Brabant.

Het luxueus vormgegeven kwartaalblad Wilfried, dat slow journalism hoog in het vaandel voert en de raconteur of verteller van België wil zijn, trekt na drie jaar de taalgrens over. Daarmee gaat een oude droom van François Brabant, de bezieler van de Franstalige Wilfried, in vervulling.

Waarom een Nederlandstalige versie en niet gewoon een vertaling, aangezien Wilfried sowieso veel aandacht aan Vlaanderen besteedt?

François Brabant: Het worden toch echt aparte bladen. Ongeveer de helft van de inhoud zal dezelfde zijn, de andere helft vult elke editie autonoom in. Eigenlijk wilde ik al vanaf het allereerste nummer van Wilfried een Nederlandstalige editie maken. Er waren van in het begin ook Vlamingen bij Wilfried betrokken. Iemand als Pascal Verbeken, oud-journalist van De Standaard en Humo en auteur van verschillende boeken over België, zat van meet af aan in ons redactiebestuur. Hij is nu hoofdredacteur van de Nederlandstalige editie. We werken ook al jaren met Vlaamse fotografen en journalisten en besteden inderdaad veel aandacht aan Vlaanderen. In ons juninummer stond een groot interview met Gwendolyn Rutten. Maar het was doodjammer dat naar het Frans vertaalde artikelen die oorspronkelijk in het Nederlands waren geschreven niet toegankelijk waren voor een Nederlandstalig publiek – ik denk aan een fraai portret van Kris Peeters of aan een veelbesproken interview met Bart De Wever over zijn passie voor het oude Rome. Dus lag het bijna voor de hand om ook een Nederlandstalige editie uit te brengen.

De toon in de Nederlandstalige editie is misschien een tikkeltje donkerder en somberder dan in de Franstalige Wilfried.

Ook met lange reportages, interviews en veel plaats voor fotojournalistiek?

Brabant: Zeker, ook al legt Pascal andere accenten dan ik. In de Franstalige editie maken politieke interviews en portretten van politici een groot stuk van de inhoud uit. Pascal heeft er in de Nederlandstalige editie voor gekozen om ver weg te blijven van partijpolitiek en voorrang te geven aan non-fictieverhalen over België. Nog een verschil is dat de toon in de Nederlandstalige editie misschien een tikkeltje donkerder en somberder is dan in de Franstalige Wilfried.

Wat valt er zoal te lezen in het nulnummer?

Brabant: Er is onder meer een grote reportage over Vilvoorde, een artikel over de collaboratie in Wallonië, een stuk over België gezien door de ogen van de Franse schrijver Michel Houellebecq – een notoire Belgiëhater -, een reportage in het atelier van schrijver-schilder Koen Broecke in Waulsort, een klein dorpje langs de Maas, een dubbelinterview met zanger Stijn Meuris en cartoonist Pierre Kroll, en nog veel meer.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content