Onze journalist neemt afscheid van Gerty Christoffels: “Doe de groeten aan vader”

Het maakte niet uit of je haar van dichtbij of wat verder af kende: wie woensdag hoorde dat Gerty Christoffels vertrokken was naar de Eeuwige Rust, was er niet goed van. De meeste mensen heel even, sommigen de rest van de dag. Die warme stem, die eerlijke Limburgse spontaniteit en die heerlijke lach zijn voor altijd weg.

Als ik iets lees of hoor over Gerty Christoffels, moet ik steevast aan mijn vader denken, en dat was woensdag niet anders. Alles wat ik die namiddag nog deed, gebeurde maar met de helft van mijn verstand. De rest van mijn gedachten was bij Gerty en bij vader. Het was zo een dag waarop ik het oprecht jammer vind dat de hemel niet bestaat. Vader Remi zou Gerty staan opwachten aan de poort, een peperkoeken hart in de hand. Hij zou zeggen dat ze meer dan welkom was, dat hij haar wel zou rondleiden en tonen waar de rijstpap staat.

Dat vader en Gerty in mijn hoofd samenspannen, heeft alles te maken met Domino, een van de programma’s die Gerty Christoffels maakte. Als bij een rij dominostenen die omvallen, bracht de ene gast in dat programma Gerty steeds naar de volgende gast. Zo kwam de ploeg ook terecht bij vader Remi, die toen als pas gepensioneerd bakker begon aan zijn tweede ‘carrière’ als poppenmaker. Op de Kaai wachtte hij de presentatrice op, reed er in een open koets mee door het dorp en liet haar onder meer kennismaken met Miel en Fred, twee muzikanten van de harmonie waarvan hij de fiere voorzitter was. Het was voor vader - naast de feesten met de familie - een van de mooiste dagen van zijn bestaan. Gerty was voor de rest van zijn leven zijn idool, tenminste voor zover mijn vader zich ooit tot zoiets als idolatrie zou laten verleiden.

Een paar jaar na de opname van Domino schreef ik vooral over televisie in Vlaanderen. Op een of andere persconferentie raakte ik aan de praat met Gerty Christoffels. Daar dienen persconferenties nu eenmaal voor. “Delforge van Sint-Amands?” vroeg ze. “Ik denk dat ik je vader ken. Fijne man, doe hem veel groeten.”

Telkens wanneer ik haar daarna nog even sprak, sloot ze af met: “En de groeten aan je vader”. Gerty Christoffels bleef ook voor mij na al die jaren een van de warmste mensen die ik in die job als tv-journalist heb leren kennen.

Dag grote tv-madam, dag lieve Gerty. En als de hemel toch bestaat, doe dan de groeten aan vader.

LEES OOK: Vrienden nemen afscheid van Gerty Christoffels: “Dit slaat een gat in mijn leven”