ONS OORDEEL. Aanvallend top, verdedigend minder van Beerschot

Nog steeds mooi vierde in de stand, daar bevond Beerschot zich voor het bezoek van STVV. Nochtans hadden de Mannekens een opdoffer van formaat geïncasseerd op het veld van AA Gent net voor de interlandbreak. Een stevige 5-1 in Ghelamco, toch niet niks. Maar: voor de buitenwereld misschien een afstraffing, niet zo door de Kielse bril. Zeker geen man overboord dus bij de troepen van Hernan Losada, die er zelfs niet echt zwaar aan had getild. En toch: slechts drie op negen sinds 18 september, dat moest en - vooral - kon toch weer beter. Dario Van Den Buys wond er vooraf dan ook geen doekjes om. “Graag nog eens de nul houden”, sprak de verdediger. Mja, met vijftien tegendoelpunten in de laatste vijf matchen waren dat statistieken die beter konden. En laat nu net de komst van STVV een uitgelezen kans zijn om nog eens iets te laten zien. De Limburgers gooiden nog geen hoge ogen: zes op vierentwintig, da’s niet echt om over naar huis te schrijven, laat staan om gerust te kunnen slapen. Maar echt gerust slapen had ook Hernan Losada denkelijk niet gedaan. In vergelijking met de pandoering in Gent kreeg Frans weer zijn kans, terwijl nu Van Den Buijs op de bank startte. Van Den Bergh schoof dan weer naar links. Suzuki testte positief op corona en bleef uiteraard thuis. Noubissi en Eleke waren out, zodat Brogno in de ploeg kwam. En opvallend: Bourdin, die al altijd was gestart, zat op de bank. Of al dat geschuif en gewissel vruchten zou afwerpen, moest nog blijken.

Beerschot kende alvast een droomstart, toen Holzhauser veel te veel vrijheid en tijd kreeg. En laat nu net de Oostenrijker goed kunnen schilderen: 1-0. Steppe kon enkel in beate bewondering staan toekijken. Vanhamel hield Sankhon dan weer knap van de vroege gelijkmaker. Tissoudali kon de assist van Holzhauser niet afronden. Niet veel later was het toch weer raak: alweer Holzhauser met de lepe bal en diezelfde Tissoudali die het leer net voorbij de arme Steppe streelde: 2-0. Sint-Truiden stelde daar bitter weinig tegenover. Integendeel, het hielp Beerschot nog een handje. Heel licht foutje van Gaufriez op Tissoudali en strafschop. Holzhauser – wie anders? – klaarde de klus doodsimpel: 3-0. ‘Rapha, Gouden Schoen’ riep de thuisaanhang, die al carnaval op het Kiel kon gaan vieren. Het moet gezegd: met zeven goals en zes assists tot nog toe maakt de aanvaller uiteraard indruk.

En wat had het Limburgse vreemdelingenlegioen zo vroeg nog in de tank? Op een slappe vrijtrap van Garcia weinig tot niets eigenlijk. Dan bleef Beerschot het veel beter doen. Nu was daar Vorogovskiy met de assist en de alweer opportunistische Tissoudali die Steppe nog eens vloerde, nu vanuit een scherpe hoek. Cacace hield Vanhamel net wakker met een schotje dat naast ging. Dan stond al vast: match gespeeld. ‘Antwerp, Antwerp, Beerschot komt eraan’, scandeerde de spionkop. Ivan Leko en co., die pas morgenmiddag in Zulte Waregem aan de bak moeten, zullen het misschien hebben gehoord, of toch zeker naar de match van Beerschot aan het kijken geweest zijn. Nog voor de rust pikte ook Brogno zijn graantje mee. Forfaitcijfers voor de koffie, en een Sint-Truiden dan werkelijk niéts voorstelde. Mooi van dit Beerschot, dat echt wel bij de zaak was en aan zowat honderd procent afwerkte. Maar wat gezegd van STVV? Geen creativiteit, geen durf, geen grinta, en al zeker geen echte kansen tot bitter weinig scorend vermogen. Achterin bleken de Haspengouwers bovendien een zeef uit grootmoederstijd. Hoelang zou Kevin Muscat deze calvarie nog overleven? Filippov, die Vanhamel verraste met een hoog balletje, hield een op het Kiel terminaal en spartelend Sint-Truiden nog ietwat in leven.

Net na de rust zorgde Suzuki voor een tweede (vermijdbare) bezoekende goal: 5-2. Zou het dan toch nog gaan spoken op het Kiel? Daar leek het in de verste verte niet op, want eerder hing de 6-2 in de lucht. Coulibaly tekende meteen voor de bom die Steppe haast letterlijk fusilleerde. En toch was STVV nog steeds niet helemaal dood, want de ingevallen Nazon zorgde nog voor de 6-3. Zo bleef de spanning en moest Vanhamel de meubelen redden op de ei zo na gemaakte 6-4, jawel. ‘Eviva Losada’. De Beerschotcoach zal zeker hebben genoten van de gezangen, maar de ex-virtuoos zal best ook wat werkpunten hebben gezien, zoals die tegengoals en te zwakke pogingen vanuit de tweede lijn. Want Antwerp is STVV niet, dat hoef je de Argentijn niet te vertellen.

LEES OOK. Trotse Losada kijkt al vooruit naar volgende week: “Ideale moment om derby te spelen”

Stijn Druant