Actrice Lize Feryn is een overtuigd avondmens: “Het nachtelijke piekeren heb ik van mijn mama”

Ik kan maar moeilijk geloven dat er ochtendmensen bestaan. Als ik erover hoor, denk ik altijd: ‘Jaja, dat zal wel. Is niet iedereen een avondmens?’ Uit mezelf zou ik elke avond later gaan slapen en elke ochtend later opstaan. Nu moet ik dikwijls héél vroeg uit mijn bed voor opnames, en dan hou ik wel van de sfeer die daarbij hoort: de wereld is nog niet op gang en dat geeft me een reisgevoel. Maar af en toe is meer dan genoeg. Vanop het terras van ons appartement krijgen Aster en ik de laatste zon van de dag. Supergezellig. Daarna kijken we samen naar een serie in de zetel – momenteel is dat Westworld – en eten we chips. Dat doen we bijna elke avond, chips eten. We kunnen maar moeilijk gaan slapen en proberen de avond zo lang mogelijk te rekken. Aster is ook nog eens een enorme treuzelaar, dus met hem gaat alles nog trager. (lacht)”

“Ik sta verschillende keren op ’s nachts; voor mijn twee katten Ronneke en Nelleke, voor een toiletbezoek, omdat ik zit na te denken. Vlak voor de opnames van In Vlaamse Velden had ik slaapproblemen. Ik voelde een soort excitement waardoor ik niet meer kon slapen. Het was een vicieuze cirkel; ik ging op voorhand al denken: ‘O nee, ik ga niet kunnen slapen’, en dan was het ook zo. Dan lag ik tot drie uur wakker, viel even in slaap en was om 5 uur alweer wakker. Toen heb ik een tijdje slaappillen genomen. Lang had ik die gelukkig niet nodig. Het besef dat ik die pillen ergens heb, was al genoeg om weer op de natuurlijke manier te kunnen slapen. Sindsdien kijk ik elke avond naar Lolpics. Dat is een app met memes die niet eens supergrappig zijn. Het heeft intussen het effect van de hond van Pavlov op mij. Ik moet maar drie à vier van die dwaze grappen bekijken of ik val al in slaap.”

“Mijn moeder schreef me ’s nachts soms lange mails. Het nachtelijke piekeren zal dus wel erfelijk zijn. Ze schreef neer wat haar nog van het hart moest. Het gebeurde dus dat ik ’s morgens vroeg al een mail van mijn mama in mijn inbox had, ook al woonden we in hetzelfde huis. Die mails konden over verschillende dingen gaan. Als ze zich zorgen maakte over iets in verband met mij, dan schreef ze dat op. Maar ook als we bijvoorbeeld een woordenwisseling hadden gehad en er haar nog iets van het hart moest. Ze is nu al bijna vijf jaar overleden, maar ik heb die mails nog altijd niet durven terug te lezen. Net als mijn mama kan ik de dingen moeilijk laten rusten. Als Aster en ik ruziemaken, kan ik achteraf ook lange berichten naar hem sturen waarin ik hem alles nog eens uitleg, zowel voor mezelf als voor hem. Aster stuurt dan altijd terug: ‘Het is al lang oké sjoeke, ik snap het helemaal’.”

“Mijn zussen Yanne en Mira, die respectievelijk vier en drie kinderen hebben, drukken me op het hart dat het hebben van katten helemaal niet hetzelfde is als het hebben van kinderen. Maar mijn kat Ronneke heeft me lang ’s nachts wakker gemaakt om melk te drinken. En tijdens de recente hittegolf in augustus, toen het snikheet was in onze slaapkamer, gingen Aster en ik slapen met de ventilator aan en natte doeken op ons lijf. ’s Nachts stond ik altijd op om ze weer nat te maken. Dat noem ik toch al een soort moederinstinct. Aster heeft nooit iets van die dingen gemerkt, die sliep altijd gewoon door. Ik weet dus al een béétje hoe het zal gaan als we ooit kinderen hebben. Niet dat we er al klaar voor zijn. Ik geef mezelf tot mijn dertigste, nog zo’n drie jaar dus.”

“Mijn kat Ronneke viel in het midden van de nacht ooit van de derde verdieping naar beneden. Ik schat dat dat zo’n 9 à 10 meter is. Ze had een duif gezien. Ik zag nog net haar pootjes voor mijn raam naar beneden duiken. Ik was naakt op dat moment, zwierde snel een badjes rond mijn lijf en spurtte naar beneden. Ik vond haar bebloed over haar hele lijf en poten op straat. Op de dierenspoed vertelden ze me dat een hoge val voor een kat dikwijls beter is dan een minder hoge val omdat ze dan nog de tijd hebben om hun poten te spreiden. Om maar te zeggen dat ik ’s nachts ook al doodsangsten heb uitgestaan door die katten. Hopelijk is dat met kinderen inderdaad totaal anders. (lacht)” 

-  Vroege vogel Julie van den Steen: “Ik háát mensen die snoozen” (+)

- Binnenhuisarchitect Gert Voorjans is een ochtendmens: “Op vlooienmarkten gebeuren de beste deals tussen 6 en 8 uur ’s ochtends”

- Axel Daeseleire is een nachtraaf: “Soms ga ik ’s nachts fietsen door Antwerpen, dan kan ik pas echt nadenken” (+)