In december 2019 oordeelde de Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg in Brussel nog dat de overheid de tien kinderen van Vlaamse Syriëstrijders zo snel als mogelijk moest terughalen. De kinderen, op dat moment tussen zes maanden en zeven jaar oud, zaten vast in kampen in het noorden van Syrië. Hun ouders zijn afkomstig van Antwerpen.

De rechtbank oordeelde dat België de tien kinderen de nodige identiteits- en reisdocumenten moest bezorgen. Pér dag dat ons land dat niet deed, zou België pér kind een dwangsom van 5.000 euro moeten betalen.

In februari was de dwangsom al tot 500.000 euro opgelopen. De advocaten van de vier Syriëstrijders die de rechtszaak hadden aangespannen, stuurden daarop een deurwaarder naar de kabinetten van Justitie en Buitenlandse Zaken.

Na tien maanden was dat bedrag in de miljoenen euro’s opgelopen.

Het ging ondertussen nog om zes kinderen: één Syriëstrijdster keerde in juni op eigen kracht met haar vier kinderen terug.

“Afstamming is niet bewezen”

De Belgische Staat tekende beroep aan tegen de veroordeling. Het hof van beroep oordeelt nu dat de overheid niet verplicht kan worden mensen terug te halen. Niet de Syriëstrijders zelf, maar ook niet hun kinderen.

Een van de argumenten van de rechtbank is dat de afstamming van de kinderen niet aangetoond kan worden. De kinderen zijn geboren in Syrië, en er is geen DNA-onderzoek dat aantoont dat het wel degelijk kinderen van de Belgen zijn.

De advocaten van de betrokken families, Abderrahim Lahlali en Mohamed Ozdemir, reageren kort. Ze willen eerst het arrest bestuderen, en ze willen daarna advies inwinnen om na te gaan of ze naar het Hof van Cassatie kunnen stappen.