Marieke Vervoort overleed 1 jaar geleden: "Eigenlijk blij dat Marieke deze coronatijd niet meer moet meemaken"
Vandaag, 22 oktober, is het precies één jaar geleden dat atlete en rolstoelpatiënte Marieke Vervoort uit Diest overleed. 'Wielemie' leed aan een ongeneeslijke spieraandoening en koos voor euthanasie. Het afgelopen jaar was zwaar voor de ouders van Marieke. Ze zei vaak aan moeder Odette: "Mama je mag verdrietig zijn, maar je moet wel leven."
Voor Odette en Jos, de ouders van Marieke, zijn het moeilijke dagen. Het afgelopen jaar hebben ze met gemengde gevoelens beleefd: "Met ups-and-downs. De ene dag is de andere niet, er gaat geen dag voorbij zonder dat we aan haar denken", zegt moeder Odette bij Radio 2 Vlaams-Brabant. "We praten veel over haar want we hebben mooie herinneringen. Maar ook minder mooie en die komen meestal ’s avonds als ik in bed lig. Ik denk dat het ook allemaal te maken heeft met het rouwproces en daar moeten we door, hoe moeilijk het ook is. En dat proberen we ook, want dat wou ze. Marieke zei vaak: "mama je mag verdrietig zijn, maar je moet wel leven"."
Ondertussen is er corona bijgekomen, en dat brengt veel tijd mee om na te denken: “Dat maakt het inderdaad heel moeilijk want er zijn veel dagen bij dat ik behoefte heb aan lieve vrienden, familie en een goeie knuffel. Dan vraag ik aan mijn man of hij mij eens goed wil vastpakken. We vinden troost bij elkaar", gaat Odette verder. “Ik ben eigenlijk blij dat Marieke deze coronatijd niet moet meemaken. Ze was heel sociaal, en moest mensen om haar heen hebben. Ze heeft jaren in het ziekenhuis doorgebracht en stel je voor dat je dan geen bezoek mag ontvangen? Ik denk vaak aan mensen die nu in het ziekenhuis liggen en geen bezoek mogen krijgen. Dat heb je nodig."
Op de één of andere manier leeft Marieke verder in haar hond Zenn
Vandaag is het precies een jaar geleden dat Marieke overleed: “We voelen al enkele dagen dat we het weer moeilijk krijgen. Maar wat wel deugd doet is dat een paar dagen terug de vriendin van Marieke bloemen meegebracht had om hier bij haar te zetten op de kast. We hebben vandaag al heel veel berichtjes en kaartjes gekregen en dat geeft toch wel steun. Er zijn mensen die ook aan ons denken."
Met Zenn, de hond van Marieke gaat het ondertussen heel goed: “Die ligt hier lekker in haar mand te genieten van haar pensioen. Dat gaat heel goed. We gaan er drie maal per dag mee wandelen. We hebben niet echt gemerkt dat ze treurde want ze was al veel hier. We kennen haar al van toen ze nog een puppy was en op de één of andere manier leeft Marieke verder in de hond.”
