Standard begint Europees avontuur met 0-2-nederlaag tegen Rangers, ex-RSCA’er Roofe pakt uit met weergaloze goal

Met 2.880 waren ze, de fans op Sclessin.

Voor de 250ste Europese match van Standard. De affiche was alleszins aantrekkelijk - een duel tegen Rangers FC. Zij wilden nog één keer genieten van voetbal.

De Rouches waren beducht voor de Schotten. Power gekoppeld aan techniek en loopvermogen. Een compacte ploeg die moeilijk uit verband te spelen is. Heeft trainer Steven Gerrard mooi voor mekaar.

In het wedstrijdbegin was er geen doorkomen aan voor Standard - vooral omdat het tempo in balbezit veel te laag lag. Te weinig beweging, geen aanspeelpunt voorin. Verdedigend gaven ze echter ook niets weg. Tot een verdwaalde kopbal op de arm van Gavory belandde. De scheidsrechter gaf strafschop, Tavernier trapte binnen. De vingertoppen van Bodart waren net niet lang genoeg. Jammer.

Hagi trapte nog eens vanop dertig meter net naast de kruising. De Roemeen ontsnapte later aan een rode kaart na een aanslag op de enkel van Gavory.

Op het halfuur kwam Standard dan toch opzetten. Fai zette voor, Muleka liep zich goed vrij in de zestienmeter en kopte op de lat. Iets wat hij vlak voor de rust nog eens herhaalde - met hulp van zijn hand/arm.

Een feesteditie was nummer 250 niet na vijfenveertig minuten.

Rangers kwam het beste uit de kleedkamer. Morelos kwam alleen voor Bodart, de doelman redde.

Intussen viel de regen met bakken uit de lucht in Luik.

Een donderslag, een bliksemschicht, gekletter op de tribunes. Alles werd nat. Het pas gelegde veld werd herschapen in een zwembad. Waterpolo op Sclessin. Ballen bleven hangen, voetballen werd zeer moeilijk.

I’m only happy when it rains, zong de Schotse Shirley Manson midden jaren negentig.

Rangers gedijde met andere woorden best goed in die omstandigheden. Voor hen moest het niet meer, zij konden achterover leunen en speculeren op de tegenaanval.

Morelos kreeg opnieuw een uitstekende kans voor de bezoekers, weer stond Bodart in de weg. Arfield trapte naast. De beste kansen waren voor Rangers.

Standard had niet de kracht om het de Schotten moeilijk te maken. Ze speelden niet doortastend genoeg.

Oulare en Avenatti vielen in om wat meer lengte te hebben voorin. Met 2.880 gingen ze nog eens achter hun ploeg staan. Allemaal tevergeefs. Alle voorzetten werden weggekopt, weggetrapt of belandde in de handen van doelman McGregor. En Cop - moederziel alleen - liet de bal domweg tussen zijn benen lopen. Dat was al in blessuretijd.

Oh ja, Kemar Roofe saved the best for last. Net na die kans voor Cop trapte hij van net over de middenlijn op doel. Bodart keek en keek en keek: binnen. Wat een goal. Die zal de wereld rondgaan.

Dat hij de thuisfans daarna wat ging uitdagen als ex-Anderlechtspeler… De adrenaline, zeker? Achteraf moest de spits dat bekopen met een gele kaart en een fikse uitbrander van T2 Eric Deflandre. Duw -en trekwerk in de catacomben, frustraties namen de bovenhand.

Het was een avond net niet voor Standard, tegen een goede tegenstander.

De Rouches verloren voor het eerst sinds december 2014 een thuiswedstrijd in de Europa League. Aan alle mooie reeksen komt er een eind.