Judoka Toma Nikiforov is klaar voor rentree: “Mijn kansen om de Spelen van Tokio te halen zijn honderd procent intact”

In Boedapest kan en moet Nikiforov veel punten scoren voor de olympische ranking. Door zijn blessures is hij afgegleden naar de 53ste plek en hij moet opschuiven naar de top-24 om Tokio 2021 te halen. Nikiforov: “Fysiek ben ik klaar en op training ging het goed - dat moet ik nu omzetten naar een prestatie op een toernooi. Want het is niet omdat je goed bent op training, dat het ook in competitie goed loopt. Ik moet opletten dat ik niet te nerveus ben en niet te wild ga aanvallen. Het voordeel dat ik wel heb, is dat ik door mijn blessures weet wat het betekent om acht maanden stil te liggen: het zal een uitdaging zijn voor judoka’s die dat nog nooit ervoeren.” Door operaties aan zijn beide schouders - eerst links, dan rechts - is het voor de 27-jarige Brusselaar al van de Europese Spelen in juni 2019 geleden dat hij op een belangrijke competitie stond. 

“Echt wel. Ik moest dan nog lang wachten op het resultaat van de coronatest hier, langer dan ze op voorhand zegden... Ach, zo ben ik goed uitgerust want ik mocht m’n hotelkamer niet verlaten voor het resultaat binnen was. Alles in orde, hoor: iedereen van het Belgische team testte negatief. Voor ons vertrek moesten we ook al twee testen afleggen. Mijn neus is er intussen aan gewend - al kreeg ik hier nog een wisser in de keel erbij.”

“Ja, ik laste in de mate van het mogelijke verschillende buitenlandse stages in. Ik trok naar Keulen en Slovakije. We mochten in België met niet meer dan dertig judoka’s trainen en ik was altijd de zwaarste. Ik moest altijd sparren met mannen uit de -81- en -90-categorie. Dat heeft z’n voordelen, maar ik kom wel uit bij de -100. In het buitenland kon ik me meten met atleten met mijn lichaamsbouw; dat zijn realistischere situaties.”

“Eigenlijk goed - thuis dan toch - maar ik moet toegeven dat ik vind dat ze in België overdrijven. Met de beslissing om de horeca te sluiten en mensen allemaal verplichtingen op te leggen: zijn er nu geen andere oplossingen te bedenken? Ze zijn Frankrijk aan het kopiëren en een beetje aan het panikeren, terwijl dat niet nodig is. Het is toch normaal dat er veel positieve gevallen zijn als je elke dag 40.000 testen afneemt? Ik ken veel mensen die corona kregen, maar niemand is eraan doodgegaan of moest opgenomen worden. Oké, kwetsbare en oudere mensen moeten opletten, maar die moeten dat ook doen als de griep of zo in het land is. Maar laat jonge mensen die gezond zijn toch gewoon werken, sporten en hun leven leiden. Ik krijg het gevoel dat de regering de spot met ons drijft. Ze doen wat ze willen en de bevolking, die wacht en ondergaat. Waar is de vrijheid van meningsuiting? Daarom ben ik blij dat ik nu in Hongarije zit - het leven gaat er hier min of meer normaal aan toe.”

“Neen. Toen de lockdown gedaan was, ben ik zelfs op vakantie gegaan naar Bulgarije (Nikiforov heeft Bulgaarse roots, red.) en daar ging het er nog losser aan toe.”

“Het was heel emotioneel. Ik ben gek op kinderen, ik wilde van jongs af aan al papa zijn, dus dat is toch een droom die is uitgekomen. In mijn familie worden niet veel meisjes geboren dus ik voel me gezegend met Azalia. Een kindje op de wereld zetten, een nakomeling krijgen - er is niets mooiers op de wereld. Nu, er eentje maken is wat anders dan er eentje opvoeden en de juiste waarden en normen mee te geven.”

“Gelukkig heb ik een geweldige vrouw. De eerste week sliepen we samen en heb ik haar zo veel mogelijk geholpen maar ze zei me dan: ‘Ik ben toch technisch werkloos. Judo is jouw job. Ga in een andere kamper slapen en rust zoveel je kan.’ Dat is de reden waarom ik ‘s ochtends op training in vorm was. Er zijn geen geheimen: als je niet goed slaapt, kan je de dag erop niet presteren.”

“Die zijn honderd procent intact. Het hangt er allemaal van af hoe snel ik mijn gewone competitieritme terugvind en dan kan het heel snel gaan.”

“Ja, ik ga daar niet honderd procent mee akkoord want een EK is evenveel waard als andere continentale kampioenschappen, zoals dat van Oceanië en Afrika, terwijl Europa het sterkste continent is en blijft. In mijn gewichtsklasse waren de nummers één, twee en drie op het WK allemaal Europeanen. Een EK is soms moeilijker dan een WK.”