Ook deze mannen gingen op hun eigen manier om met haarverlies: ‘Naar de kapper ga ik niet meer. De tijdwinst is fantastisch’
Simon Nuytten (29) gaat voortaan met een ‘broske’ door het leven. De gitarist van Bazart deelde op Instagram een aantal foto’s van zijn nieuwe coupe en schreef er een openhartig bericht bij, waarin hij vertelt dat hij al jaren worstelt met het feit dat hij kalende is. ‘Je haar verliezen is kut, zeker op jonge leeftijd’, klinkt het. Eén man op de twee, jonger dan 35, krijgt te maken met haarverlies. In de meeste gevallen een natuurlijk proces, maar waarom blijft het dan toch zo’n gevoelig thema?
‘Als ik ’s ochtends na het douchen in de spiegel keek, zag ik mijn haar steeds verder uitdunnen. In het begin probeer je dat haarverlies nog te camoufleren door je haar strategisch over de kale plekken te leggen, maar dat hou je niet lang vol.” Aldus ambtenaar Dieter Verpoest (39), die vijf jaar geleden de eerste tekenen van zijn haarverlies opmerkte. Zijn getuigenis is tekenend: voor heel wat mannen is het haar een kwestie van trots, de haarlijn een soort graadmeter van viriliteit.
Nochtans krijgt ongeveer de helft van de mannen al voor de leeftijd van 35 te maken met haarverlies in een of andere vorm, vertelt Bart Verbeeck, oprichter van Prohair Clinic in Heist-op-den-Berg. “In sommige gevallen gaat het over licht haarverlies, maar we krijgen ook mannen over de vloer die voor hun 25ste al volledig kaal zijn”, klinkt het. “Boven de leeftijd van 65 ligt dat cijfer nog een stuk hoger.”
“Veel mannen die bij ons langskomen, zien echt af door hun haarverlies”, vertelt Verbeeck. “Ze zeggen: ik kijk ’s ochtends in de spiegel, en begin al ongelukkig en onzeker aan mijn dag.” Wat alvast niet helpt, is dat kalende mannen vaak ouder worden ingeschat dan ze in werkelijkheid zijn. Verbeeck maakte het als bijna haarloze dertiger zelf mee, toen hij met zijn twee jaar jongere vriendin op restaurant ging. “Daar dachten ze toen dat ik mijn dochter had meegenomen”, vertelt hij nu grijnzend. “Op het moment zelf is zoiets natuurlijk ontzettend vervelend.”
Genetisch bepaald
Er zijn verschillende redenen waarom iemand zijn haar verliest: een slepende ziekte, slechte voedingsgewoonten of bovenmatige stress, maar in het merendeel van de gevallen heeft haarverlies bij mannen gewoon een genetische oorzaak. Staat je vader al kalend op zijn trouwfoto, dan is de kans groot dat je zelf ook eerder vroeg dan laat met haarverlies te maken krijgt.
Thomas Deygers (23) is werfleider en zag zijn haar al sterk uitdunnen op z’n 16de. Twee jaar later was hij kaal op verschillende plekken. “Vooral wanneer ik op feestjes van boven of van achter gefotografeerd werd, was die confrontatie met mijn haarverlies niet altijd even gemakkelijk. Er is een periode geweest waarin ik me daar slecht over voelde, maar vandaag maal ik er niet meer om.”
Enkele jaren geleden liet Thomas zijn haar bij de kapper in een bros knippen, een eerste stap richting een staakt-het-vuren tegen zijn haarverlies. “Dat was meteen een pak beter, maar zodra mijn haar terug begon te groeien, vielen de kale plekken net méér op. Op chirokamp, met wat alcohol in het bloed, besliste ik om de tondeuse er dan maar definitief over te halen.”
Zijn haar afscheren voelde aan als een opluchting. “Later vertelden heel wat mensen me dat ze vonden dat ik er net beter uitzag zonder haar, en daar ben ik het mee eens.”
Een haartransplantatie heeft Thomas nooit overwogen. Zo’n behandeling, waarbij haarzakjes uit de achterkant en de zijkant van het hoofd worden overgeplant naar de kale plekken, wordt weleens aangedragen als dé quick fix voor haarverlies. In sommige gevallen klopt dat ook, maar vaak zijn mannen thuis al zelf aan de slag geweest met verschillende middeltjes, voor ze uiteindelijk die stap zetten.
Een van de populairste producten waarmee kalende mannen zelf aan de slag kunnen is Minoxidil, een lotion die tweemaal per dag moet worden aangebracht op de hoofdhuid. “Een haarwortel produceert normaal elke drie à vier jaar een haar, waarna hij enkele maanden in rust gaat. Minoxidil kan die groeifase verlengen”, aldus Verbeeck. Ook Finasteride, een testosteronremmer die dagelijks in pilvorm geslikt moet worden – onder anderen Donald Trump heeft die tabletten op zijn nachtkastje staan – hebben een bewezen werking tegen haarverlies, maar ook een hele rist aan mogelijke bijwerkingen, zoals depressie, een daling van het libido of zelfs borst- en prostaatkanker. “Sinds anderhalf jaar werken we met een vorm van Finasteride die als een lotion kan worden aangebracht op de hoofdhuid”, voegt Verbeeck daaraan toe. “Met veelbelovende resultaten, en zonder de bijwerkingen die we vroeger zagen.”
Sparen voor nieuwe haren
Mannen die al met een vergevorderde vorm van haarverlies rondlopen, komen trouwens niet meer in aanmerking voor een haartransplantatie. Bij hen zijn er vaak nog te weinig haarfollikels om de kale plekken te vullen. Dan blijven er nog enkele oplossingen over, stelt Verbeeck: het haarverlies gewoon aanvaarden, of een haarpigmentatie laten uitvoeren. “Eenvoudig gesteld wordt er op die manier een kortgeschoren look op de hoofdhuid getatoeëerd en een natuurlijke haarlijn geconstrueerd”. Ook een haarstukje kan voor sommige mannen een oplossing zijn. Helmut Lotti camoufleerde zijn haarverlies jarenlang op die manier, maar zag er toch ook de onmiskenbare nadelen van. “Ik was elke dag drie kwartier van mijn leven kwijt aan dat haarstukje”, vertelde hij eerder dit jaar aan deze krant. “Ik werd er paranoïde van. In elk raam keek ik of alles nog op zijn plaats zat, en ik had altijd schrik dat het zou beginnen te waaien of regenen.”
Haartransplantatie of -pigmentaties zijn op dat vlak een stuk gemakkelijker, maar er hangt dan ook een stevig prijskaartje aan vast: voor een haarpigmentatie betaal je gemiddeld 2.600 euro, voor een haartransplantatie kijk je makkelijk tegen het dubbele van dat bedrag aan. Dieter stoorde zich in die mate aan zijn haarverlies, dat hij er die geldsom voor over had. “Ik heb er wel voor moeten sparen hoor. Ik stond eigenlijk heel lang weigerachtig tegenover al die ingrepen, omdat ik op het internet ook verhalen had gelezen over mislukte haartransplantaties, vooral in Turkije.” Maar toen zijn kapper hem een laatste bemoedigende duw gaf, ging hij toch overstag.
“Ironisch genoeg vallen al die haarimplantaten drie weken na de ingreep uit, om pas na een tweetal maanden voorzichtig terug te keren”, vertelt hij. “Je haarverlies wordt dus eerst erger, voor het beter wordt.”
Ondertussen zijn we elf maanden verder, en is Dieter opgelucht dat hij de behandeling heeft laten uitvoeren. “De dokter had op voorhand gezegd dat het niet realistisch was om mijn oorspronkelijke haarlijn volledig te reconstrueren, maar ik zie wel een sterke verbetering. Kennissen merken weleens op dat mijn haar wat langer is dan voordien, maar er heeft nog niemand gezegd: wat heb jíj met je haar laten doen”, grinnikt hij.
Voor de 37-jarige brand strategist Stef Verbeeck was een haartransplantatie het prijskaartje uiteindelijk niet waard. “Een paar jaar geleden had ik nochtans een gruwelijke confrontatie met mijn kaalheid toen ik zat te wachten aan de service desk in een winkel. De bewakingscamera projecteerde een beeld van de wachtzaal en ik zag mijn hoofd daar blinken in het tl-licht van de winkel. ‘Nu begin ik wel echt kaal te worden’, dacht ik. Het verliezen van mijn haar voelde toch aan alsof ik een stuk van mijn mannelijkheid moest inleveren, de Bruce Willis’en en Jason Stathams, die kalende toonbeelden van mannelijkheid zijn, ten spijt.”
Ondertussen heeft Stef zich kunnen verzoenen met zijn wijkende haarlijn. “Sinds een jaar of vijf laat ik een baardje staan, en probeer ik mijn haarverlies te compenseren door steeds stijlvol gekleed voor de dag te komen, door bijvoorbeeld mooie kostuums te dragen. Ik krijg op die manier nog steeds positieve opmerkingen over mijn uiterlijk, en dat weegt op tegen de eventuele onzekerheden over mijn gebrek aan haar.”
Radiopresentator Sven Ornelis, kalend sinds hij een prille twintiger was, heeft zijn haarloze verschijning volledig omarmd. “In het begin was dat even anders, toen ik nog op Ketnet presenteerde en de druk voelde om er zo lang mogelijk jeugdig uit te zien. Er is voldoende beeldmateriaal terug te vinden waarin ik nogal, euh, gekke dingen heb gedaan met mijn haar”, lacht hij.
Maar nu heeft hij zich verzoend met zijn looks, en ziet hij er ook de voordelen van in. “Wanneer ik ’s ochtends uit de douche stap, hoef ik me geen zorgen te maken over hoe mijn haar valt, die tijdwinst is fantastisch. En naar de kapper hoef ik natuurlijk ook niet meer.”
Sven werkt zijn haar nu wekelijks zelf bij met de tondeuse. “Soms gebeurt het dat ik een plukje mis, waar iemand me op het werk dan discreet op komt wijzen. Ik heb dan wel weinig haar, het groeit nog steeds erg snel. Eigenlijk zou ik het nog gemakkelijker vinden als het helemaal niet meer zou groeien.” (lacht)
Dit stuk verscheen voor het eerst op demorgen.be op 24 oktober 2020.
