In de kantoren van zijn sponsor blaast Van Tichelt met zijn manager, de judotopsportcoördinator Koen Sleeckx en de olympische delegatieleiders Eddy DeSmedt (Rio 2016) en Olav Spahl (Tokio 2021) verzamelen. Wellicht is dat niet om te zeggen dat hij voor de volgende Spelen gaat, die van Tokio 2021. Dat hij zijn carrière beëindigt, ligt meer in de lijn der verwachtingen.

Op 5 februari 2005 debuteerde Dirk Van Tichelt bij de senioren. Vijftien jaar later behaalde hij liefst 32 medailles op internationale toernooien. Op zijn ‘oude dag’ pakte hij brons op de Olympische Spelen van Rio 2016.

Van Tichelt was toen al 32 jaar. Na die mooiste plak ooit viel hij terug op de wereldranglijst. Zo werd hij deze olympiade papa van een zoontje en een dochtertje, en leverde hij niet alleen op maar ook naast de tatami een ‘gevecht’: het evenwicht zoeken tussen training en de traditionele beslommeringen als jonge ouder, zoals slapeloze nachten. “Daardoor heb ik wel een paar keer medailles gemist, kwam ik net tekort”, zei hij daarover.

Er waren ook de aanhoudende blessures, van serieuze knieblessures tot zijn herniaproblemen die hem onlangs nog openlijk deden twijfelen over zijn carrière. Bovendien wordt de kwalificatie voor Tokio 2021 er niet makkelijker op. Begin deze maand liet het management weten dat Van Tichelt hard aan het knokken was om toch nog de Spoelen te halen. Maar steeds meer toernooien sneuvelen door corona.