Gwendolynkomtustalken.be. - Van Dievel Consulting

'Lowie', sprak Gwendolientje Rutten mij een dag of tien geleden per telefonie aan, 'ik heb een geweldig idee! Ik neem ontslag als voorzitter van Open VLD en ik ga mij helemaal toeleggen op mijn parlementair werk.' 'Hazo, en waarom?' vroeg ik haar.

'Ik zit daar in ons partijhoofdkwartier in de Melsensstraat dag in dag uit tussen gelijkgezinden, strebers en vleiers,' had Gwendolientje geantwoord, 'weet ik veel wat er onder de mensen leeft. In het Vlaams parlement kan ik tenminste nog eens goed ruzie maken met onze coalitiepartners.'

'Hazo,' sprak ik opnieuw, en liet een lange stilte. 'Vindt ge dat geen goed gedacht? vroeg de eerste liberale van het land enigszins bezorgd wegens mijn manifest gebrek aan enthousiasme. 'Kom eens naar mijn kamer, dame Rutten' stelde ik vaderlijk voor, een propositie die op zenuwachtig gelach werd onthaald.

'Dinska en Brab!' riep ik even later door onze bedrijfsmegafoon, 'laat alles vallen waar ge mee bezig zijt! Spoedvergadering in de bibliotheek! Met wat geluk hebben we werk voor anderhalf jaar.' 

Een goed uur later hadden wij alle lopende opdrachten geschrapt, tot groot ongenoegen van met name Guy Verhofstadt die op VDC een beroep had gedaan om de intrede van de Vijfsterrenbeweging van Beppe Grillo in de liberale Europese fractie ALDE in goede banen te leiden.( 'Dan doe ik het wel alleen!' had hij boos geroepen, 'de liberale fractie eet toch uit mijn hand!') En hadden wij een plan de campagne voor Gwendolientje Rutten opgesteld, eentje waar ze danig versteld van zou staan. We zouden al onze overtuigingskracht in de weegschaal dienen te werpen om de Bestelling van de Eeuw in de Sector der Gebakken Lucht binnen te halen.

'Amai dat is hier proper,' was het eerste wat Gwendolientje zei toen ze door ons met veel égards de bekende modeste villa werd binnen geleid. Wij van VDC hadden dan ook professionele schoonmaak-, loodgieters- en schildersbedrijven, alsmede een schouwveger, ingehuurd om ons ietwat verslofte en verslonsde hoofdkwartier wederom presentabel te maken.

Een zware investering, maar ze zou renderen. 'Zet u maar in onze beste stoel,' fleemde Brabançonne, 'normaal mag alleen de baas hier zitten.' 'U ziet er zo slank en zo sexy uit,' slijmde Dinska Bronska, 'hoe doet u dat toch? Bij mij vliegen de kilo's eraan!'

Een half uur later, toen ik het plan van VDC voor een Ronde van Vlaanderen uit de doeken had gedaan, zat de voorzitster van Open VLD er ontredderd en lijkbleek bij. 'Gij zijt zot zeker!' was lange tijd het enige wat Gwendolientje Rutten kon uitbrengen.

En na enige tabletten generieke valium, opgelost in cava van een goed jaar en een goed merk: 'Dat ziet ge van hier dat ik mijn pree als parlementslid ga opgeven en anderhalf jaar aan een stuk van het ene boerengat naar het andere ga trekken om naar de onnozele praat van de inboorlingen te luisteren! Hoeveel gemeenten zijn er in Vlaanderen, zegt ge? Driehonderdenacht?! Driehonderdenacht nachtmerries, neem dat van mij aan. Ze zullen mij graag zien komen, de menschen! Ze gaan mij uitschelden en in mijn gezicht speken en mij een lap rond mijn oren geven of mij omver duwen en mij in pek en veren naar de gemeentegrens escorteren! Ik ben een politieker, zijt ge dat soms vergeten, de menschen worden agressief en ambetant en hatelijk als ze een politieker zien.' De liberale kopvrouw huiverde bij de gedacht alleen.

'U overdrijft, vrouwe Rutten,' suste ik haar (hoewel wij bij VDC dit scenario wel degelijk in ogenschouw hadden genomen).
'Als nu pakweg Karel De Gucht mij op straat zou aanspreken, zou ik ook agressief worden, dat is waar, maar met uw sympathieke verschijning en ontwapenende charme, met uw frisse ideeën en luisterbereidheid, met uw spontane spontaneïteit en uw innemende innemendheid hoeft u helemaal niet bang te zijn voor negatieve reacties, of toch niet heel bang.'
'Gij vleier!' sprak la Rutten op een al heel andere toon.

'Bovendien,' zei ik, 'verzekert Van Dievel Consulting u massale airplay op alle zenders en in alle gazetten en gunstige commentaren van politieke analisten. Carl Devos en Ivan De Vadder wachten slechts op uw fiat om in gang te schieten! En buiten staat al een cameraploeg klaar om een filmpje voor Facebook en Youtube te maken. En we hebben al een domeinnaam op internet vastgelegd: Gwendolynkomtustalken.be.

De voorzitter van Open VLD was nu een en al oor.
'En nog bovendiener, ' voegde ik eraan toe, 'sturen we u voor alle veiligheid eerst uit naar de 45 Vlaamse gemeenten met een liberale burgemeester. Het is toch de maand van de nieuwjaarsrecepties, maak daar gebruik van. In blauwe gemeenten geniet u allicht een zekere bescherming en kunt u rekenen op enige mildheid in uw contacten met de burgers. En kunt u ervaring opdoen in het omgaan met moeilijke mensen die niet vanzelf openstaan voor uw luisterbereidheid.'

'Gelijk Antwerpenaars,' liet Brabançonne vallen, wat hem een ferme trap tegen zijn dobermannenschenen opleverde. Het heeft geen zin om de klant van tevoren doodsbang te maken.
Maar het kwaad was geschied. Gwendolientje Rutten sloeg opnieuw aan het dubben en twijfelen.

'Zijn er liberalen in Kalmthout? vroeg ze plots, out of the blue.
'Amper,' moest ik toegeven, 'ze worden heel af en toe in groepjes van twee of drie waargenomen in de uithoeken van de Kalmthoutse Heide. Ze zijn erg schuw. De gemeente wordt kundig bestuurd door de tjeven, de N-VA zit in de oppositie haar kas op te vreten.'
'Goed,' sprak Gwendolientje Rutten, 'dan gaan we uw idee eerst hier uittesten.'

Ik zag paniek oplichten in de ogen van Dinska Bronska en Brabançonne. Daar ging onze megadeal! Daar viel reeds de ontslagbrief in de bus! Daar werd reeds de bedrijfswagen weg getakeld. Daar wachtte reeds verpaupering, merode, moeskopperij en bedelarij.

Maar om mijn mond speelde een flauwe glimlach. Ik had aan alles gedacht, daarom was ik ook de CEO van VDC.
'Dat is een prima idee,' sprak ik, 'kom, we gaan de straat op.'

De eerste mens die we op straat tegen het lijf liepen was een oude heer met een hondje.
'Ik kom naar u luisteren,' vatte Gwendolientje Rutten meer dan zenuwachtig aan, 'waar ligt u wakker van?'
'U komt als geroepen!' kreet het meneertje, 'eindelijk een politieker die naar mij wil luisteren! Ik vind u geweldig sympathiek!'
Ook de zwarte medemens, de jonge moeder, de moslima met hoofddoek, de herder, de zonderling, het doorsnee echtpaar, de skater, de zelfstandige, de langdurig werkloze en de postbode die wij vervolgens in de Kalmthoutse straten tegen het lijf liepen, waren vol lof over het initiatief van de liberale voorvrouw en stortten hun hart uit. Rutten blonk en glom van contentement. Het contract was binnen!

Brabançonne was de eerste die het doorhad. Die de stamgasten herkende van het parochiale café Centrum in Heide, die in ruil voor enige gratis consumpties en een gastrolletje in "Thuis" maar al te graag hun beste acteursbeentje voor wilden zetten.