Maradona wordt 60: de legendarische nummer 10 in evenveel iconische beelden

Europa leert de charismatische Argentijn kennen aan het begin van de jaren 80. FC Barcelona neemt Maradona over van Boca Juniors voor één miljard peseta’s (het equivalent van zo’n zes miljoen euro), destijds een recordbedrag. Geplaagd door onder andere een enkelblessure haalt hij nog niet zijn allerbeste niveau, al laat hij bij momenten wel zijn wereldklasse zien. In een legendarische Clásico, bijvoorbeeld, waarin hij Real-doelman Agustín voorbijdribbelt, voor een lege goal nog even inhoudt om Juan José vol op de paal te zien glijden en pas dan de bal in de netten legt. Klasse, en dat zagen ook de thuisfans. Op 26 juni 1983 applaudiseerde het Bernabéu voor het eerst voor een speler van de tegenstander – een eer die later enkel Ronaldinho en Iniesta nog te beurt valt.

Op het WK van 1986 leidt Maradona bijna in z’n eentje Argentinië naar de wereldbeker. In een legendarische kwartinale tegen de Engelsen maakt hij zich twee keer onsterfelijk: één keer door de bekendste handsgoal ter wereld te scoren, een tweede keer door praktisch het volledige Engelse team draaierig te dribbelen en het vervolgens zelf nog af te maken. En dat allebei op minder dan vijf minuten.

Even later schudt Maradona dit uit zijn voeten:

In ‘86 loopt Maradona de Rode Duivels opnieuw tegen het lijf. Vier jaar na de befaamde match in Camp Nou – daar is ‘em! – is het tijd voor revanche. De Belgen waren al tot in de kwartfinale geraakt en dat leek Maradona meer dan ver genoeg: met twee doelpunten rekent hij eigenhandig af met Gerets en co. In de finale haalt Argentinië het uiteindelijk van West-Duitsland. 

In het seizoen dat daarop volgt, brengt Maradona heel Napoli in extase. Hij leidt de club in 1989 naar haar allereerste titel én ze halen de Coppa Italia binnen. God voetbalt in Napels, en het is er een week lang feest op elke hoek.

Of het wat meer mag zijn? In 1989 leidt Maradona Napels naar haar eerste (en enige) Europese trofee, de UEFA Cup. De beelden van zijn opwarming waarop hij zich warm danst voor de halve finale op de tonen van ‘Live is Life’ gaan de wereld rond. Dat de ogen van het hele stadion op hem gericht zijn, beseft hij maar al te goed – en maakt het hele gebeuren des te beter.

In 1994 maakt Maradona zijn laatste goal voor Argentinië, wanneer ze Griekenland met 4-0 opzijzetten in de groepsfase. Na een heerlijk doelpunt, spurt hij met ogen die op springen staan en een gezichtsuitdrukking waar we vandaag nog schrik van krijgen naar de camera aan de zijlijn. Maradona mag door die viering na afloop een dopingcontrole afleggen. Daarin test hij positief op efedrine, een stimulerend middel dat voor meer adrenaline zorgt. De FIFA is onverbiddelijk: inpakken en wegwezen. Het vormt het begin van zijn pensioen.

Wie Maradona zegt, zegt helaas ook: cocaine. En geen klein beetje. Als speler loopt hij voor de eerste keer tegen de lamp in 1991 bij Napoli, maar vooral na zijn carrière is het kantje boord. In 2000 trekt hij naar Cuba om – onder grote belangstelling van de pers – in een rehabilitatiecentrum in Havana af te kicken. In 2004 is het bijna met hem afgelopen, wanneer een overdosis hem een hartinfarct bezorgt. Hij herstelde, maar sukkelt tot op vandaag nog steeds met andere gezondheidsproblemen.

Hij mocht er dan wel al enkele jaren mee gestopt zijn, een uitgesteld maar uitvoerig afscheid in de schijnwerpers laat Diego Maradona niet liggen. In een volgepakt Bombonera, waar het allemaal begon, speelt hij tegen een resem oud-vedetten een allerlaatste match. Onder andere Eric Cantona, Juan Sebastian Veron, Carlos Valderrama en Hristo Stoichkov lopen tussen de lijnen. Maradona, die er twintig kilo lichter bijloopt dan een paar maand eerder, scoort twee keer vanop de stip. 

Plaatsvervangende schaamte: soms hoort het er bij de Argentijn gewoon bij. Nigeria-Argentinië op het WK in Rusland is zo’n moment. Na zich theatraal te laten bewonderen door het volledige stadion, valt de wereldlegende op rust achtereenvolgens in slaap, verwenst hij een hoop Nigerianen die onder hem hebben plaatsgenomen, en moet hij ondersteund worden bij het verlaten van het stadion. 

Wegens die positieve test op het verboden middel efedrine, start Maradona nog tijdens zijn spelerscarrière aan een trainersloopbaan. Beginnen doet hij bij het Argentijnse Textil Mandiyú, maar vanwege slechte resultaten mag hij daar na drie maand ophoepelen. Ook een volgende klus in Argentinië, een poging bij het nationaal elftal en een passage in het Midden-Oosten zijn weinig succesvol. Het houdt hem niet tegen om in geheel eigen stijl andere oorden op te zoeken: wanneer hij voorzitter wordt bij het Wit-Russische Brest komt hij toe op een tank, en als hij het even later in Mexico probeert, levert dat naast een Netflix-serie ook een maagbloeding en negatief doktersadvies op. Never a dull moment. 

Hoera, hij leeft nog: Diego Maradona viert vandaag 60ste verjaardag (+)