100 dagen later schrijft onze journalist Jan Segers over zijn hersenbloeding

“Tiens”, denk ik. Het is dinsdag 14 juli en ik zit te schrijven op mijn zoldertje, nietsvermoedend. “Tiens, mijn been slaapt.” Maar het slaapt niet, dat been. Het hangt er lam bij. Gevoelloos. Dood gewicht. Als ik het in een reflex wil optillen met mijn arm, merk ik dat ook die er roerloos bij hangt. Alsof plots de stekker uit mijn lijf is getrokken. Stroompanne in de hele rechterhelft. Alles buiten gebruik, van mijn tenen tot mijn vingers. Helse hoofdpijn, misselijkheid, lichaam uit balans. Scheef en onderuitgezakt hang ik in mijn bureaustoel. Ik voel me beroerd. Ik bén beroerd, als in: getroffen door een beroerte.