Een positief effect van de lockdown: Gentse daklozen werden van de straat gehaald en namen hun leven opnieuw in handen

Toen in maart de lockdown inging, zochten hulporganisaties een oplossing om de daklozen een virusveilige plek te geven. In Drongen stond zorghostel het Leeuwenhof leeg en daar kregen 16 daklozen een kamer waar ze ook overdag mochten blijven. "Het waren 16 mensen die we al lang kennen, en echt chronisch dakloos waren", vertelt Els Goossens van het Centrum Algemeen Welzijn Oost-Vlaanderen.

Daklozen kunnen in principe 's nachts altijd terecht in een nachtopvang. Maar dat betekent wel dat ze overdag de straat op moeten. Eigenlijk zijn ze voortdurend in een soort overlevingsmodus. In het Leeuwenhof hadden ze dat probleem niet.  Meer zelfs, de nachten waren rustig want in een nachtopvang is er altijd wel leven tijdens de nacht, of een kamergenoot die het slapen bemoeilijkt.

In het Leeuwenhof gingen verschillende organisaties samen aan het werk om de daklozen te helpen.  Om te beginnen met hun administratie. "Vaak bleek dat mensen  recht hadden op een uitkering of financiële steun", zegt Els Goossens. "Langzaam geraakten ze uit hun overlevingsmodus, en toen kwam er 'bandbreedte' vrij om hun problemen echt aan te pakken."

"Heel wat daklozen zijn het beu om begeleiding te krijgen, om gezegd te worden wat ze moeten doen. Ze zijn het beu om telkens opnieuw tijdelijk een opvang te krijgen.  Het is niet dat ze kiezen voor de straat. Helemaal niet. Maar ze voelen zich verstoten door de maatschappij en gaan daarin berusten."

Het verblijf in het Leeuwenhof in Drongen bracht daar verandering in. "Ze begonnen na te denken over mogelijke psychische problemen, of hun depressie waar iets moest aan gebeuren. Ze aanvaardden dan toch een begeleiding of startten op zijn minst een gesprek" vertelt Goossens. Langzaam aan gingen mensen ook een dagbesteding zoeken. Ze gingen als vrijwilliger aan de slag of gingen gewoon werk zoeken.

Het verblijf in het Leeuwenhof was misschien geen experiment, maar het heeft duidelijk vruchten afgeworpen.  Volgens Els Goossens hebben 12 mensen intussen een vaste verblijfplaats of er op zijn minst zicht op.  Voor een groep die uit chronische dakloosheid komt, is dat een bijzonder resultaat.