Milli Vanilli gaf 30 jaar geleden Grammy terug: "Ik heb het leven van 100 mannen geleefd. Maar ik ben er nog!"

"Girl you know it’s true", "Baby don’t forget my number", "Blame it on the rain" en "Girl I’m gonna miss you" verkochten eind jaren 80 wereldwijd als zoete broodjes, ook in de VS. Dat succes kon de National Academy of Recording Arts and Sciences (NARAS), de organisatie die de muziekprijzen toekent en samengesteld is uit onder meer tekstschrijvers, componisten en muziekproducers, niet zomaar negeren. Dat Milli Vanilli in februari 1990 de Grammy voor beste nieuwkomer dan ook won, was dus geen echte verrassing. Dat bleek ook uit de enthousiaste reactie van het publiek in de zaal tijdens de uitreiking.

Dat die reactie nog zo enthousiast was, was des te opmerkelijker omdat Milli Vanilli een half jaar eerder tijdens een optreden in Bristol, in de Amerikaanse staat Connecticut, volledig de mist inging. Zelfs toen waren er al serieuze twijfels over hun zangcapaciteiten, zelfs over het feit dat ze zo goed Engels konden zingen, terwijl ze in interviews nauwelijks uit hun woorden kwamen. Hoe gênant het optreden op 21 juli 1989 ook was, veel belletjes deed het blijkbaar bij de fans nog niet rinkelen.

En dus volgde niet alleen een Grammy-nominatie, maar ook een optreden tijdens de rechtstreeks uitzending. Toen ze daarna hun naam hoorden afroepen als winnaars, was het geluk compleet: "Er zijn veel artiesten in deze zaal, er zijn veel artiesten in de wereld die kunnen bereiken wat wij vandaag met deze prijs bereiken. We dragen deze prijs dan ook op aan alle artiesten waar ook ter wereld."

Maar midden november 1990 was het Frank Farian zelf, de ontdekker van Milli Vanilli, die het popduo ontmaskerde als nep en beweerde dat ze nooit zelf een noot van hun liedjes ingezongen hadden. Farian zou die beslissing genomen hebben omdat de 'leugen' niet langer houdbaar was door de aanzwengelende geruchtenstroom – Milli Vanilli weigerde bijvoorbeeld een optreden in de "Arsenio Hall Show" omdat daar live moest gezongen worden -, maar ook omdat het excentrieke gedrag van het popduo hem op de zenuwen was beginnen werken. Pilatus en Morvan reageerden daarop met: "We hebben enkele grote fouten gemaakt en willen ons daarvoor verontschuldigen. We zaten nu eenmaal gevangen in een gouden kooi." 

"We begrijpen maar al te goed dat we betrokken zijn geraakt in iets dat verkeerd is. We willen dan ook deze Grammy teruggeven aan de artiesten die echt zingen", aldus het duo in een interview met Los Angeles Times. Hiermee verwezen ze naar de echte zangers van hun hits, Johnny Davis, Brad Howell en Charles Shaw. Maar zover ging NARAS niet. Milli Vanilli werd van de lijst van winnaars geschrapt en niemand, ook niet een van de andere genomineerden, kreeg de prestigieuze prijs nog toegekend. 

Fab Morvan: "Het was de juiste houding om die Grammy terug te geven. Ook al is het verhaal achteraf omgedraaid, namelijk dat men denkt dat de Grammy’s ons de prijs afgenomen hebben. Maar wij waren het die het eerst dat initiatief genomen hebben." (AP, januari 2018)

"We hebben zélf aangeboden die Grammy in te leveren. De Grammy-organisatie heeft dat geaccepteerd. We zijn nooit gedwongen. Teruggeven was het enige wat we konden doen. Het is geen eerlijk spel geweest." (Algemeen Dagblad, april 2017)

Toch werd Milli Vanilli door het schandaal het symbool van bedrog in de muziekwereld en dat betekende dan ook het einde van de carrière van het popduo, ook al probeerden ze een aantal comebacks. Uiteindelijk raakte Pilatus aan lager wal en overleed hij op 32-jarige leeftijd in 1998. Morvan leerde liedjes schrijven en instrumenten bespelen, maar: "Waar ik het meest trots op ben? Dat ik het heb overleefd. Ik heb het leven van 100 mannen geleefd, maar ik ben er nog." (Algemeen Dagblad)